my mr. right to be

CHAPTER 4

_I HATE VIOLINS…!!!_

SOPHIE’S POV

Hayyyyy… ang ganda ng umaga ko ngayon.. hindi ako mag-isa papasok..

Kasabay ko si Myco ngayon.

Nakaangkas sya sa motor ko..ahaha…oo ako ang nagddrive at sya….

….nakaaakap sakin…ahaha…takot sa motor ang mamang to…pinilit ko lang sya kanina.

…magkokotse na lang daw sya pero syempre di  ako pumayag

……parusa niya yan dahil bigla siyang umalis….ahaha…magdusa ka ngayon…

[~________________~}

“malapit na ba??? Bakit pa kasi ako pumayag oh…”

“ hahahaha…nakahelmet ka naman…tsaka wala naman ako plano magpakamatay kaya chill ka lang jan..humawak ka ng mahigpit..”

Medyo binilisan ko

…malelelate na kaya kame..!!!!!

“waaa…..bakit bumilis…!!!!!!!!! Nakahelmet nga ako pero nakakahiya.bakit kasi puro pink ang helmet mo? Para akong bakla….”

Bahala kang magreklamo dyan..ayoko masermonan ng professor naten…ahahaha

MYCO’S POV

Ang saya-saya…!!! ^______________^

Nakaakap ako ngayon kay Sophie ….. okay lang na nanginginig ang tuhod at buong katawan ko ngayon sa takot….basta katabi ko sya

…..parang nasa langit na ko

Ahahahha….. gagawin ko ang lahat…even facing my fears just to be with her…

Ang bakla no?!! kalalalking tao takot sa motor…

Well…..alm nio ba na most of the deadly accidents happening this days are from motorcycles….kaya di nyo ako masisisi.

Pero kahit mamatay ako….basta kasama ko si Phie….I’ll go….

JOSEPH’S POV

Buti nasira na yun…. Kahit nakakainis yung babaaeng  yun …pero  I’m thankful na ginawa niya yun..

Hindi ko mapakawalan ang violin na yun at dahi sa kanya nagawa ko..

*Flashback*

Tinutugtog ko ang favorinte piece ni Mandy…my ex- girlfriend, ang Moon River… I can still feel the pain at hindi ko mapakawalan ang violin na to dahil sa kanya yun..ibinigay niya sakin to before that day…

Nagulat ako nang may sumigaw at dahil sa gulat ko naout of balance ako..nakaupo ksi ako sa mas mababang bubong ng glass house…

Nalaglag ako…at yung violin….

….naituon ko sya sa sahig at nasira sya….

M----ma---ndy….nanlulumo kong sambit sa sarili ko

Lumapit yung babaeng sumigaw sakin. Nakatungo ako.

Umiiyak kasi ako kanina. Ayokong makita niya na namamaga ang mata ko.

Sinisisi niya ko…Wala ako sa mood na makipag away…I need to get out of this place..

“Ewan ko sayo….wala ako sa mood makipagargue..”

At tumalikod ako.

Nasa may hagdan na ko pababa nang may naramdaman ako..

Gumaan pakiramdam ko…..I have  never experienced this for a long time….

Napangiti ako…

This time I have to let you go Mandy…

…. From this day on I will hate violins.

Para hindi na din kita maalala..

…..I will surely forget you someday

Napadaan ako sa stock room ( dun nakalagay ang school properties na instruments, if you accidentaly forgot your instrument you can get one there)

Pumasok ako.

Medyo nasilaw ako….tinatamaan kasi ng araw ying isang flute na nakalabas sa case niya. Nakalimutan ata ilagay nung naglilinis nito sa lalagyan niya.

Yes.. from now on I will play the flute..

….at kinuha ko yung flute… nilinis ko sya at nagsimulang tumugtog…

I played a happier song…

Thanks to that lady… I owe her this day…