The Story Behind

Complicated

"MUSIC?" sabi ko na may halong disappointment. "Oo, Music. Kantahan. Sayawan. Tugtugan." sagot naman ni Mark. Hindi na ko kumibo matapos nun.

Masyadong malawak ang musika para sa gagawin namin. Pero ano nga ba pakialam ko? Wala.

Kabilang sa grupo namin sina: Blake, the human radio; Mark, member of an Orchestra; JB, a famous troupe leader and a transferee; Rox, a transferee; Daisy, a class member and; Paul, the assistant of the bully.

"Guys, let's discuss the rule of this activity." sabi ni Mark. umayos naman sila para makinig sa kanya. SILA lang. makikinig ako kahit medyo malayo ako.

"As i was saying, may rules na binigay si ma'am. First, ung song na pipiliin. Dapat daw alam ng mga bata." sabi nya. "What? edi dapat ung mga kanta namin? sikat kasi." sagot naman ni JB. He's a talented boy who got looks. Kaya sumikat. May itsura e. Member sya ng 'The Stupid', sikat na boy artist band.

"No, we can't." sagot naman ni Mark. "and why?" sabi ni JB na para bang napakalaking kawalan kung hindi kanta nila ang pipiliin. "Sabi kasi ni ma'am para daw to sa charity, para sa mga bata na ulila na at wala nang kapamilyang nagbabantay." mahabang litanya ni Mark.

Sa sinabi nya ay para bang nalungkot ako. Ewan ko ba, pakiramdam ko ay dapat kasama na lang ako sa mga batang un. Hindi ko naman kasi ramdam na may ina ako.

"huh. Kung ayaw mo, edi ikaw mag isip ng kanta." sabi ni JB kay Mark. Akala nya siguro ay mahihirapan si Mark mag isip ng kanta. tsk. tsk. tsk.

"Let's talk about it later, the Second rule is... the instrument we will use and only allowed to be use are Tamborine, triangle, casanets, maracas, harmonica, ukelele, xylophone and beatbox drum." pagpapaliwanag ni Mark. So corny -_-*

"What?! How's that can be possible?!" pag wawala ni JB. Mukhang lahat naman ay nawalan ng gana sa mga sinabi ni Mark bukod kay Daisy, mukha syang excited. There's nothing to be excite with. -_-

"Third rule, everyone should sing." pagpapatuloy nya. Kailangan lahat kakanta. wait! what?! I can't do this.

Naglalakad na ko palabas. This will not happen. I will never do that. Nagsuot na lang ako ng earphones.

"~I can be a freak

I can I can be a Freak~"

Naglakad na ko papunta sa lugar kung saan ako makakapag relax. The only place where I can be who I really am. Kung saan puno ng alaala ng aking ama.

Walang ibang nakakapunta dito. kahit na alam to ni Madame. Hindi nya to pwedeng puntahan. Ito na lang kasi ang natitirang alaala na napaka saya namin. Buong pamilya kami.

Nagtatabas pa lang ako ng mag ring ang cellphone ko. "Hello." walang gana kong pag sagot. "Nasan ka? Bakit bigla kang nawala?" tanong nya. si Mark. Huh. Ngayon lang nya napansin na nawala ako. Tsk.tsk.tsk. "Hindi ako interesado." matipid kong sagot. "Hindi pwede. Hindi ka makaka graduate pag hindi mo to ginawa." sambit nya na para bang may paki alam sya sa pag graduate ko. "So?" sabi ko. kailangan nila ako. kulang sila. "Please. Do this. We all need to do this." pag pilit nya sakin. "Sabi na e." pabulong kong sabi. "What?" tanong nya. "Wala. I'll hung up." tapos binaba ko na.

I'm a graduating student. I'm a senior. Grade 12.

Sinimulan ko nang tahiin ang natabas ko. Eto lang ang pinaka gusto ko sa lahat nang nangyayari sa buhay ko.

--------------------------------------------------------------

"Miss Anna, pinapasundo ka po ni Madame." sabi ng lalaking nasa tapat ng Building ko. "Bakit?" tanong ko. "Basta po. Tara na po." sagot nya. Tapos ay iginiya na nya ako sa kotse. wala akong gana makipag habulan ngayon kaya sumama na ako.

"Anna. Have a sit." sabi ni Madame. Madame din ang tawag ko sa kanya dahil un na ang naka sanayan ko ng mawala ang Papa ko.

"What do you need?" cold kong tanong sa kanya. "Do I need something just to be with you?" tanong nya. Wala manlang kahit konting sincere tone. "Yes you are." sagot ko. Kung ako ay nanlalamig ang puso ko, ang sakanya ay bato na. "oh honey ofcourse not. Let's have dinner together, okay?" what a plastic mother. "No thanks. Just burst it out." sagot ko sa kanya. simula ng mangyari un ganto na kami sa isa't isa.

"Okay Anna. I want you to come to this party." she said. Inabot nya sakin ang invitation. "Why should I?" matigas kong tanong. "You should... or else." sabi nya na para bang may halong pagbabanta. "or else what?" pagmamatigas ko. "She'll be in danger." sabi nya habang hawak ang picture ni Manang. jeez. She's threatening me. "I don't effin' care." Alam nyang totoo ang sinasabi ko. Tumayo na ko at handa nang umalis. "With him." pagkasabi nya nun ay muli akong humarap. Jeez. Si Mark. No way.

"Okay fine. I'll go." sabi ko. jeez. bakit ako pumayag. tsk. "hahahahah. dalaga ka na. Unti-unti ka nang nabubulag. hahaha." sarkastikong sabi nya. tinignan ko lang sya ng masama at tsaka ako umalis.

Dun muna ako sa building ko ako tutuloy. Baka mapahamak pa si Manang at baka puntahan nanaman ako ni Mark.

No one can imagine and understand my real situation. Not even myself.