BEST FRIEND ♥

Chapter 1: Vanessa George

Chapter 1: Vanessa George

**ENJOY READING**

Vanessa's POV

Ako nga pala si Vanessa George 15 years old 4th year student sa George university kung mapapansin niyo apelyido namin tama kayo  sa amin ang university na yan ang dad ko ang nagpapatakbo nyan may kaya din kami sa buhay at kilalang pamilya. Meron akong kapatid na lalaki siya ay si kurt 12 years old palang siya kagaya ko sa university din namin siya nag aaral 1st year na siya. Ang mom namin namatay na siya sa car accident noong 7th bday ko kaya simula nun hindi na namin sincelebrate ang kaarawan ko masakit man isipin pero ako ang sinisisi ng dad namin sa pagkamatay ni mom.

Flashback:

Ring.ring.ring

Ako: hello?

Mom:advance happy 7th bday anak.

Ako:mom. Thank you very much mom at naalala mo pa yung bday ko :)

Mom: pwede ba naman na makalimutan namin ng dad mo ang bday ng baby girl namin

Ako: mom lets celebrate my 7th bday pls. Mom gusto ko kayo makasama kahit man lang sa bday ko.

Mom: sure baby we will celebrate that uuwi kami ng dad mo bukas ha wag kana malungkot papangit ang baby girl namin niyan ea.

Ako: promise mom uuwi talaga kayo?

Mom: syempre naman baby girl promise :)

Hindi na ko nakapag salita dahil sa tears of joy sila mom at dad kasi ay laging busy sa work nila na kahit umuwi sila sa bahay namin ea hindi kami nagkikita kita kasi pag dadating sila tulog na kami dahil masyadong late na sila dumating at kapag gigising kami masyado naman silang maaga umalis dahil madaming ka meeting sila. Kaya yung wala na kong nasabi pagkatpos mag promise ni mom na uuwi sila kasi nasa america sila dahil meron sila ka meeting doon tumulo nalang bigla yung mga luha ko.

Mom:baby girl oh wag kana umiyak diyan i have to go na ha. Promise nan dyan na kami bukas ng dad mo i love you anak pakisabi nalang kay kurt na mahal na mahal ko siya pati ikaw baby girl :*

Reality...

Hindi ko alam na yan na pala ang huli naming paguusap ng mom ko dahil sa pagmamadali nilang umuwi ni dad  na car accident silang dalawa si mama namatay dahil hindi niya kinaya  yung natamo niyang mga sugat at dahil na din sa lakas ng impact. Si dad naman nakaligtas dahil konting sugat lang ang natamo niya pero emotinally hindi pa din siya na kakarecover sa nagyari sa mom namin simula nun nag pa ka busy na talaga siya sa work niya wala na siyang time sa aming magkapatid.At nang dahil din sa nagyari sa mom namin galit sa akin si dad dahil kung hindi ko daw pinauwi si mom para sa bday ko sana buhay pa daw siya at sana kasama niya parin si mom . Hindi ako kinakausap ni dad simula nun laging iwasan kaming dalawa pag nasa bahay ako si dad wala nasa office niya pati tuloy ang kapatid ko na damay dahil sa akin pati siya hindi pinapansin ni dad. Oo galit din ako sa sarili ko noon pero wala na kong magagawa dahil nangyari na at for sure kung nandito pa si mom hindi siya matutuwa kung sisisihin ko ang sarili ko.