Have You Seen This Girl

Chapter 12 Wretched

Chapter 12

Jillian's POV

"Thank you, Jillian! Ang bait mo talaga!" one of my classmates exclaimed. Hyped lang masyado?

"As if namang may choice ako, 'di ba? Bakit ba kayo ganiyan?" iritableng sagot ko.

"Hihi. Start na tayo ng practice niyan sa mga susunod na araw," anunsyo niya.

"Okay, noted," wika ko. Umalis na siya pagkatapos kaya nakakain na ako ng mapayapa.

Siniko ako ni Mitch at humagikgik ito. "My charms are working. I so love myself!" wika niya.

Inirapan ko siya dahil sa sinabi niyang iyon. "Shut up, okay? You got what you want. Please lang, I want solitude," hayag ko.

"Wow, as if naman na sobrang abala ako sayo." She giggled. "I'm just happy na pumayag ka na. Grabe, akala ko kailangan pa naming lumuhod para lang mapa-oo ka."

I rolled my eyes. "Inuulit ko, wala akong choice. I was on the fence, caught off guard. Do you think I can retaliate?"

"No. Kaya nga ang saya, 'di ba?" tumatawang wika niya.

Babatukan ko sana siya pero natigil ang tangkang pananakit ko sa kaniya nang dumating sina Guian. Panira talaga sila ng araw kahit kailan.

"Yow, Jill," aniya.

Pinagmasdan ko si G. "Hey," bati ko.

"Late lunch?"

I nodded. "Kayo ba? Naglunch na kayo?"

"Ah, yes. Pauwi na dapat kami, eh. Kaso nagutom ako."

"G, hobby mo ba ang magutom?" pagbibiro ko.

"Medyo," tumatawang sagot niya. Nabaling ang tingin ko sa kasama nilang kanina pa hindi umiimik. Ano bang problema ng isang 'to?

Ngumuso ako sa kaniya, kaya tumawa si G. "Pardz," tawag niya kay Cyrus.

"What?" he asked, annoyed na naman ang mukha niya. Cute naman siya ngumiti—eew, okay. I mean bagay naman sa kaniya ang pagngiti bakit hindi niya dalasan, hindi ba? Yes, I get embarrassed when he does it, pero wala naman akong sinasabing hindi na puwede. Psh. Magulo ako. Ewan.

"Order na tayong pagkain," ani ni G.

"Ibili mo na lang ako, tinatamad ako."

"Ge, wait lang." Umalis na silang dalawa ni Japh at naiwan kaming tatlo dito. Tahimik lang ako the whole time. Hindi ko din kasi alam ang sasabihin ko, eh.

"Cyrus," lakas loob na utal ko.

"Ano?" iritableng sagot niya.

"Napaka-high blood mo naman. Kumalma ka, okay? Para kang papatay palagi," sambit ko.

He let out a sigh. "Why?" kalmadong tanong niya.

Thank God, he should know how to handle his temper.

"Salamat pala doon sa pagperform niyo sa Bistro. Naalala ko lang kasi na hindi pa ako nakakapagpasalamat formally. You guys saved me. I owe you something."

"Tss," tanging sambit niya. Blangko pa rin ang kaniyang ekpresyon. Fine. Fine. If he doesn't want to talk then I'll have to take that.

--

Magkahiwalay kami ni Mitch noong mag-uwian na, may practice pa kasi sila, eh. Habang pauwi na ako, nakasalubong ko si Cyrus.

"Cyrus," tawag ko sa kaniya.

Humarap naman siya sa akin. Wow, has the table turned? It's a miracle that he's not pissed. Wow.

"Yes, Miss?" tanong niya.