Dear Future Boyfriend

02 - Pretentions

CHAPTER 02

xoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxoxox

Yung feeling na para kang binuhusan ng sobrang lamig na tubig.

Na freeze sandali yung utak ko.

Etong masungit na mokong na to?

BESTFRIEND KO NUNG BATA AKO?

NO WAY! HIGHWAY!

At mukhang pati sya, di sumasang-ayon sa sinabi nung Mommy nya. Dahil tumalikod na siya at umalis.

“Sige, hija, pasensya na sa anak ko ah, may sayad lang talaga yan. Sumunod ka nalang sa loob, magsisimula na yung party eh.”

Pero di na ako sumunod. Babalik nalang sana ako dun kay Kevin kasi natanaw ko sya na mukhang busy sa pages-serve ng drinks sa mga babae kaya doon nalang ako sa gilid puwesto.

I can’t believe this.

Yung lalaking yun ba yung tinutukoy ni Mommy kanina na friend ko dati? Why can’t I remember him? Saka sa pagkakaalala ko, loner ako nung bata ako, lagi lang nasa bahay at nagkukulong lang sa kwarto.

“Good evening. Thank you for coming to the 18th birthday of my son, Zairus.”

Tinanaw ko yung babae sa stage, sya yung kanina eh, at hila-hila nya yung si Zairus na mukhang ayaw pang pumunta dun sa stage.

“As you all know, this is also a welcome party para sa amin since 11 years din kami sa States. Wear you masks for the small dance event and please enjoy the night.”

Tumalikod na ako at umalis. Wala na din naman akong gagawin dito eh, buti pang umuwi nalang.

Kinabukasan, maaga akong pumasok sa school. What’s new? Eh lagi naman akong maaga pumasok eh. Lagi nga akong una sa classroom eh.

“BESTFRIEND! GOOOOOD MOOOORNINGGGGG!!!”

Tahimik akon nagbabasa ng libro sa gilid ng may biglang yumakap sa likod ko. Sino pa ba? Eh di si Beatrice Anne Poncia, ang one and only friend ko.

 “Naka-drugs ka teh? Bakit ang hyper mo?”

Umupo na siya sa upuan nya sa tabi ko at ngiting-ngiti parin sya. Yung tipong super-duper good mood. Ano nanamang kinain nitong babaeng to?

“Sabay kasi kaming pumasok ni Vince eh, sinundo nya ako sa bahay namin, tapos sabi niya sabay din daw kaming magla-lunch.”

Tae, nakalimutan ko nanaman, may boypren na nga pala itong si Bea.

“Ah…” Yun lang ang nasabi ko, tae naman kasi.

SINO NALANG ANG KASABAY KO SA LUNCH MAMAYA?

Putakte tong Vince na to, panggulo sa buhay friendship ko.

“Hoy, Bea, paano mo ba nakilala yang Vince na yan? Saka 5 months ka na nyang nililigawan?! Bakit di ka man lang nagsasabi?”

“Ahh, basta! Secret! Eh ikaw kasi, sinasabi ko kaya yun sayo minsan, lutang ka lang talaga kaya di mo napapakinggan ng maayos yung mga sinasabi ko.”

“Eh, ganun? Sorry naman teh.”

“Sabi pala ni Vince kung gusto mong sumabay sa amin ng lunch, okay lang daw.”

Umiling ako. “Wag na. Maka-istorbo pa ako sa inyo.” Pero ang totoo gusto ko talagang sumama sa kanila. Wala akong kasama mamayang lunch! Putek. Kawawa naman ako. Huhuhuhu.