"Thank you, but you know what. You're my best birthday gift ever." Napangiti naman ako sa sinabi ni hiro.
Bigla kong naramdaman ang pag bubukas ng black dimension. Isusummon ko sana ang bow nd arrows ko pero huli na. Biglang may humigit sa braso ko pero nanatili akong nakakapit kay hiro. This is the black dimension, his body will be burned there. Kaya bumitaw na ako kay hiro ngunit agad niya itong nabawi.
"Hold on.... please."
"I'm sorry." Sagot ko at tuluyan ko na siyang binitawan.
Bigla kong hinugot ang cards ko sa aking bulsa at ihinagis sa paa ng shinigami ang isa sa mga cards, luckily tumama siya.
"Aarghh!!!" Ngayon nahihirapan na siyang gumalaw.
Lumalapit siya saakin kaya niready ko ang cards sa pagitan ng mga kamay ko. Ngayon ay inaatake niya ako gamit ang sword.
Inis-slash niya ang sword aa tiyan ko kaya naiwasan ko ito ngunit napunit naman an uniform ko. Bilang ganti lumapit ako sakaya ng mabilisan at inis-slash ko din ang pingi niya gamit ang card ko papunta sa malapit sa puso.
Binitawan niya ang sword niya at lumapit saakin. Nagulat ako ng sakalin niya ako. Hindi ko maigalaw ang katawan ko. Maybe that's his sixth sense. Pinag susuntok niya ako. Ni hindi ko maramdaman ang kahit anong parte ng katawan ko. Puro lang sakit ngunit hindi ako makasigaw. Mayroon din siyang isinaksak na likido sa braso ko.
Tumigil siya at lumayo para kunin ang sword. Sinamantala ko iyong oras na iyon para hugutin ang cards ko. Ang hirap kumilos. Tumulo ang luha ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. Hinanda ko ang cards para ihagis sakanya. Nung humarap siya ay tsaka ko lang naihagis ito at tumama sa puso niya.
Napaluhod siya at inalis ang cards na nakabaon sa puso niya.
"C-congratulations k-- *coughs* kid. I-it's your lucky day. *coughs*." Tumingin siya sa braso ko. "Oh no. It's not." Tuluyan na siyang tumumba, kinuha ko muna ang mga cards bago ako tuluyang bumagsak rin sa lapag.
Kung kanina ay hindi ko nararamdaman masyado, ngayon sobrang sakit nito. I need to go back.
I willed the black dimension to open. I immediately get in to it and willed it to close. Hindi ko na kaya pang tumayo kaya bumagsak na ako.
"H-hiro." Hindi ko alam pero iyon lang ang tanging salita na lumabas sa bibig ko. Hindi ko maipaliwanag kung gaano ito kasakit. "Hiro..." Siya lang ang gusto kong makita sa harap ko ngayon. "Aahhh!!! Hiro!" Sigaw ko ng parang nasusunog ang parte ng braso ko na pinagsaksakan niya ng likido.
"Akemi!!" Lumapit siya saakin I opened my mind para mas mabasa niya ang utak ko lalo. Binuhat niya ako at tumakbo palayo. Bumibigat na ang mga mata ko. "No, no, don't close your eyes, look at me. Please." Ang hirap pigilan.
"S-sorry I can't." Then I suddenly felt that he's kissing me bago ako mawalan ng malay.
***
Ugh, I can't breathe. S-someone is hugging me, so tight.
Iminulat ko ang mga mata ko at bumungad saakin si hiro. Tulog siya at yakap yakap niya ako. Nakita ko rjng medyo mugto ang mga mata niya. Lumingon ako sa paligid, hospital nanaman. Bumaling ulit ako ng tingin kay hiro. Itunukod ko ang siko ko sa unan at ipinatong ko ang ulo ko saaking kanang kamay.
Ginamit ko ang aking kaliwa para mahawakan ang mukha niya. I must admit it he's really handsome. His eyebrows, his perfectly green eyes, his beautiful nose, his soft lips, I love them all.
"Are you done checking my features?" Bulong niya saakin. Hindi ko inaasahang gising pa pala siya. Ngumiti nalang ako.
"I love you." Isang salitang hindi ko inaasahang lumabas sa bibig ko. He just stared at me.
Then suddenly he gave a smack kiss.
*chuckles*~him
"So. What happened?" Pag iiba ko ng usapan.
"Tssk." He hugged me. "You... You nearly died... You were poisoned... I'm sorry." So kaya ba mugto ang mga mata niya dahil doon? "Yes."
"But bakit ka nag s-sorry?" Tanong ko dahil hindi ko talaga magets kung bakit.
"Because I-i couldn't protect you... The girl I love the most." Napangiti naman ako ng sinabi niyang 'The girl I love the most.' Tsaka rin siya humiwalay sa pagkakayakap saakin.
"But I won't be here infront of you if you didn't come and save me."
"Yeah... But you know what, dad got really scared when he found out that you nearly died."
"Syempre kahit sino namang magulang ganun ang mararamdaman. Eh kung ikaw ka--"
"Of course I won't let that happen!! Especially if it's OUR child. Hehe." Ganyan naman siya simula nung umalis na si chloe. Puro child, child, child. Seryoso ba talaga to?
"Anong oras na?"
"12:34 am."
"Gusto ko magpunta sa hill." I said with a sad tone.
"No." Matigas niyang pagkakasabi. "You'll not go to the forest. Besides it's a school rule... If that's the only way to protect you-- oh! I almost forgot." Bigla niya akong hinilapapaalis ng higaan. Pinatayo niya ako sa gitna. Lumuhod naman siya bigla. Anong balak gawin nito?
Bigla naman siyang nag summmon ng kulay red na-- what?! Diba yan yung lalagyan ng singsing?!
Binuksan niya ito sa harap ko.
"Will you marry me?" Yes that's my answer pero nalipat ang atensyon ko sa sing sing. It's b-beautiful. Dahil sa eye sight ko nakikita ko kung paano magning ning ito.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oh my I should be dreaming again. Hindi ko maintindihan pero nararamdaman ko ang malawak na ngiti sa mukha ko
'You'renot dreaming.'
"Yes!" Masigla kong sagot. Oh my is this really happening!! Nang matapos siyang isuot saakin ang sing sing ay hinatak ko siya patayo at niyakap ko siya ng mahigpit.
"Thank you." I said.
"I'm sorry if you don't like it." Humiwalay naman ako sa pagkakayakap sakanya. "I have died picking a ring for you. I asked mom but sh--" Inilagay ko ang daliri ko sa labi niya para tumigil siya magsalita.
"I love it, because it came from you." Then I smiled sweetly to him.
"Now its official, your my fiancé
***
Sorry late update. Short ud pa huhu. By the way I'm working on my next fanfic may chap one na kaso di ko pa pinupublish. Actually dapat 11:56 na publish na siya kaso network error😵
