As one of the famous quote says “EXPECT THE UNEXPECTED”, di natin malalaman kung ano ang naghihintay sa atin bukas, sa makawala o sa forever? Pero sabi naman sa atin ng mga magulang natin kailangan planuhin at paghandaan natin ang kinabukasan. Pero paano ka maghahanda if you don’t know what’s in store for us?
KIM’S POV
I’m currently sitting on my favorite milk tea house across my school. Nakadalawa na ata ako ng paborito kong salted wintermelon milk tea pero wala pa rin yun hinihintay ko.
“Ma’am mukhang late na naman si sir ah!” biro sa akin ng staff dito sa tinatambayan ko. 4th year student na ako ng Philippine School of Interior Design so medyo matagal tagal na rin ako tambay dito sa tindahan nila habang naghihintay ng sundo ko kaya malamang kilala na nila ako. Nginitian ko lang siya bilang sagot ayaw ko naman maging rude kahit na medyo bad trip na ako.
Binaling ko nalang ang attensyon ko sa malaking bintana sa harap ko, kulang nalang bilangin ko na ang mga sasakyan na dumadaan sa harap ko, at atleast speaking of the devil nakita ko na ang kanyang itim na Elantra na nagpapark. Inirapan ko naman siya ng kumaway siya sa akin pagbaba ng sasakyan.
Pagpasok niya umupo lang siya sa tabi ko, hindi nagsasalita, mukhang guilty ata ang mokong. Well dalawang oras lang naman siyang late sa usapan namen.
“Kim, sorry nagkaemergency meeting kasi ang man-com eh. Nagtext naman ako diba?” malumanay niya naman pag-amo sa akin
Napailing nalang ako. “nagtext ka? Oo nga eto sabi sa text mo “Babe, may emergency meeting kami. Pero saglit lang malate lang ako ng konti hintayin mo ako” Xi, dalawang oras? Saglit lang ba yun?” medyo naiinis ko ng tanong sa kanya
“Di ko naman inexpect na tatagal ng ganun eh”sinabayan niya pa ng pagkakamot ng batok. Napatitig lang ako sa kanya. Sino ba naman ang hindi magiging busy. Ikaw ba naman ang maging supervisor ng Trust group ng isa sa mga pinakamalaking international bank sa Pilipinas. Three months pa lang siya napromote sa posisyon na yun. Masyado naman kasi magaling tong boyfriend ko, siya na ata isa sa pinakabatang supervisor ng isang trust group dito sa Pilipinas, and I’m very proud of him for that but on the other hand simula nahawakan niya yun posisyon nay un unti unti na kami nawawalan ng oras sa isa’t isa.
“di mo inexpect? Eh halos linggo linggo na nangyayari yun? Xi, ang lapit lang ng tinitirahan natin condo dito. Isang taxi ko lang makakauwi na ako. Ikaw naman mas lalong malapit ka na you don’t have to drive all the way here” paliwanag ko naman sa kanya. It’s just a less than 15 mins ride from my school to our place, sadayang may pagka-overprotective lang talaga tong boyfriend ko.
“Kim, napagusapan na natin to diba?” bigla naman siya naging seryoso. “tara na uwi na tayo, gusto mo ba kumain sa labas?” pagiiba niya naman sa usapan
“hindi na, marami pa ako kailangan gawin na plates eh.” sagot ko naman agad, di na ako makikipagtalo dahil alam ko di naman ako mananalo pagdating sa usapan na yun.
Tinulungan niya naman ako bitbitin ang mga gamit ko. Bakit ko ba naisipan maging isang Interior Designer? Puyat ka na gabi gabi sa paghahabol mo sa plate idagdag ko pa ang napakarami kong gamit sa pagpasok at paguwi nakaka walang poise na, ang sagot nga sa akin ng nanay ko ginusto mo yan pangatawan mo yan.
Pagkapark niya sa sasakyan ay agad na rin naman kami umakyat. I stay on the 7th floor siya naman sa 10th floor. “una ka na sa unit mo, susunod na lang ako iwan ko lang mga gamit ko” nakangiti niya naman utos sa akin pero inirapan ko pa rin siya. Naiinis pa rin ako eh.
XIAN’S POV
Late na nanaman ako, hindi ko naman masisi si Kim kung magalit siya sa akin. Pero hindi ko naman talaga pwede iditch lang yun meeting na yun. Kailangan ko yun, kailangan namen yun. Ayaw ko rin naman na pinaghihintay si Kim ng matagal but after that one incident sa paguwi niya mag-isa na muntik na siyang mapahamak, NO I swear to myself never ko na siya papasakayin ng taxi mag-isa. Overprotective na kung overprotective pero mas mabuti na nag-iingat.
