When Ms. Cuss meets Mr. Too Good @____@

Chapter 13: The Guy who wants to come out of His shell.

Ysh’ POV

After mapanga-nga ni Carl sa pagkanta ko. HAHAHAHAHA. Nainlove na siguro to sa pagkanta ko. Pagkanta ko lang ha.

Dumating ang couple of the year. -_______________________-

I mean yung lalaki lang si Cyron.

Ang lakas na naman makabitter nito.

Leche. Bwisit. T__________________T

Pakiexplain kung bakit kailangan buwan-buwan sinicelebrate ang kanilang pag-iibigan? -.-

Tarantado gumawa ng Monthsary eh. Para lang yan sa di tumatagal.

Wooooooooooooo sige ako na Bitter ngayong araw. Me already.

Leche talaga.

Tapos may dala pang bulaklak saka chocolate. Sana nagdate na lang sila diba? Dinala pa talaga dito.

“Happy Monthsary Babe.” Bungad ni Cyron kay Saab. Sabay kiss.

Sila na sweet. K.

Ako na bitter. Bitter sa couple. Bitter sa mga taong sweet.

Sige na di talaga ko makakatagal sa mga ganitong bagay. Nauumay ako. Umay na umay.

“Bela, Saab una na kame.” Sabe ko sa kanila.

Kanina lang ang saya-saya ko. Bakit kasi! Bakit kasi ako na lang ang walang ka-couple.

“Uuwe na tayo?” tanong sakin ni Alalay ko. Ni Carl.

“Pwede ka maiwan. Basta ko uuwi na ko.” Sagot ko sa kanya.

Nawala talaga ko sa mood. Haaaaaay.

Tumayo ako. At paika-ikang lumabas ng bahay. Ako na pilay. Ako na bitter. Ako na palamura. Ako na! AKO NA LAHAT!

“PUTANGINA!” wala gusto ko lang magmura. -_____________-

“Yang bibig mo. Hahalikan kita ng matigil mo yang kaka cuss mo.” – Carl

Idagdag mo pa tong ungas na to. Para kong pinagsakluban ng langit at lupa.

“Ang moody mo.” Dagdag niya.

“Yeah I knew it.” Sagot ko.

Moody  talaga ko lalo na pag may couple kahit anong saya ko. Haaay.

“Galit ka kay Cyron?” ha? Saan nanggaling yung thought niyang yun?

“No?” patanong na sagot ko sa kanya.

“Then bakit gusto mo na umuwe?” chismoso ka Carl!

“Just tired. And some issues. Iuwe mo na lang ako. Please?” nalulungkot ako na naiiyak. Ewan ang lakas makamixed emotion eh.

“Tell me. You can trust me.” – Carl

Mabait pala talaga si Carl. Ilang blocks pa pala yung bahay namen. At naglalakad lang kame. Umupo ako. Sa may tabe. Sa may sidewalk ba tawag dito? Eh ewan basta nakaupo ko. Then tumabe din siya sakin.

“Allergic ako sa monthsaries, couples at whatsoever related sa love.” – Ako

“Ah kaya nung dumating si Cyron nabadtrip ka. You should face those issues. Tulad kanina. You just turn the happy moments to the saddest one.”

“Sorry. Ewan ko basta.” Yun lang naisagot ko sa kanya.

“Alam mo Ysh. Kung nasaktan ka man noon. Hindi sa buong buhay mo masasaktan ka na. Time will come you’ll meet a guy who treats you, the way you want to be treated.”

He’s right di porket nasaktan ako eh buong buhay ko puro sakit lang. Magiging masaya din ako ^__________________^

“Thank You Carl.” Yun lang nasabe ko sa kanya.

Gumaan yung pakiramdam ko. Parang nawala lahat ng pain. Salamat sa kanya. Bigla siya tumayo sa pagkakaupo niya. Malamang. Tanga ko din magexplain eh. Tapos pumunta siya sa harap ko. At tumalikod then umupo.

“Alam kong masakit na yang ankle mo. Kakalakad naten. Sakay ka na. Buhatin kita. Walang malisya.”

“HAHAHAHAHAHA. Tanga. Hindi okay lang ako.” – ako

Wooooooo masakit na talaga siya. Pero the effffff? Eh sandamakmak na ka awkwardan na naman to?

“Bili na nakakangalay gumanto. Please? Sundin mo ko just for once? Sige na Ysh.” – Carl

Then.

Ayun. No choice. Naka Piggyback ako. HAHAHAHA. Natatawa ko. Pero syempre pigil-pigil ko.

“Nagkagirlfriend ka na ba?” wala chismosa lang ako.

“Hahahahahahaha. Hindi ako nauusuhan nun. Bakit? Gusto mo mag-apply?”- Carl

“Leche ka!” sabay hampas ko sa kanya.

At sa pagkahampas ko sa kanya. Sobra atang malakas.

@____________________@

Natumba kame. Naout of balance siya.

Nakapatong na ko sa kanya. Sh*t wag kayo green! Yung ano! Ang hirap naman mag-explain punyeta! Leche.

“Baka gusto mo tumayo? Mabigat ka kaya?” @_____________@

“Sorry. @________@” bakit ang kalmado niya? No reaction at all?

Bute pa siya kasi ako.

Kasi ako bukod sa na-awkward ako. Palaging.

Palaging bumibilos yung tibok ng puso ko. :’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’>

Punyeta! Ano ba to. Kung ano-ano naiisip ko.

Tapos biglang.

Biglang umulan?

Leche?

“Kyaaaaaaaaaaaaaaa!” - Ako

“Hoi umuulan oh. Baka gusto mo sumilong?” – ako

“Ayoko. Hahahahaha. Liligo ako.” – Carl

Ocge na dahil napagaan niya loob ko. Payag na ko.

“Para kang bata.” – Ako

“Hahahahahaha. Nakakahiya mang sabihin. First time ko maligo sa ulan.” – Carl

“Fvck? HAHAHAHAHAHAHA. Kahit nung bata ka?”

“First time nga diba? Tanga mo.” Is he cussing? @________________@

“Tangina. Nagmumura ka?” shocked ako.

“Napapagaya na ko sa’yo eh. B.I ka.”

“Lecheng to. Ako pa pinagbintangan. Tangina mo.”

“Tsk. Noong bata kasi ako bawal ganito bawal ganyan. Well until now actually.”

Kawawa pala to eh.

“All my life kinontrol ng mommy ko ang buhay ko. Mas okay pa nga nung nasa London siya. Si Grandma nag-alaga sakin hindi tulad ngayon. Ewan ko.”

“Ai sorry ha. Nagtanong pa ko.”

“Okay lang. Kaya nga natutuwa ako sa’yo kasi parang ang swerte-swerte mo. Kahit ganyan ka. You can do whatever you want. Not like me. The so called Mr. Too Good. Too Good kasi may humahawak sa leeg ko. Minsan gusto ko magalit. Minsan marami akong gusting gawin. Pero wala. Sunod-sunuran lang ako sa mommy ko.”

Now I know. Sa konting kwentuhan namen. Parang kilalang-kilala ko na siya.

The Guy who wants to come out of His shell.