Spaces To Fill Book 1: Recuperation (COMPLETE)

Chapter 28

Chapter 28

Malapitlang yung pier sa beach na pinuntahan namin..gaya nga ng sinabi niYueh..hinihintay na nga kami..pagkakita ko pa lang sa mga kabarkada ko..niyakapko na sila at umiyak ako..

"Oh..bakit ka umiiyak" tanong ni Hannah
pinunasan ko ang luha ko "wala..namiss ko lang kayo"
"Luka!"

Sumakay na kami ng barko..nasa deck ulit ako..same place ng kanina..kaso iba naang kasama ko..

"ang ganda ng araw no?" konti na lang ang nakikita sa araw..kalat narin ang dilim
"oo"
"buti at hindi ka na naliliyo"
"sabi ko naman sayo..kanina lang yun"

napatahimik kami.. tapos naramdaman ko na lang yung kamay ni Yueh napinupunasan ang mga luha ko

"sorry ha?"
"wala yun"
"pwede bang magtanong?"
"ano yun?"
"bakit mo ko iniwasan after nung presentation?"
napatingin ako sa kanya..xa naman nakatingin sa dagat

"alam ko na"
"huh?"
"yung mga sugat mo..ako ang may gawa nyan di ba?"
hala..!
"ah..eh"
"ikinuwento ni manang sa akin" napangiti ako
"si manang talaga..sabi ko wag nang sabihin sayo"
"bakit? Bakit ayaw mong malaman ko?"
"hindi mo na kasi kailangan malaman..wala naman yun..besides..hindi namankita sinisisi"
"kahit na"
"at saka..ano ka ba..wala yun.."
"pero-"
"Yueh.." seryoso kong sabi sa kanya "kahit ano..para sa mgakaibigan ko..gagawin ko"
"kahit na ikaw ang masaktan"
napatigil ako..

siguro nga

"oo..kahit ako lang ang masaktan"
"ui..ang seryoso nyo dyan!" biglang sulpot ng mga kabarkada ko
"ui!"
"picture-picture!"
"na naman!"
"oo naman!"

Yun nga..picture dito..doon..ang sakit na ng mata ko..ewan ko lang kung napapansinnila ang pag-iyak ko o mas gusto lang nila na hayaan muna ako..

Pero..alam ko..supportive naman sila..

At nagpapasalamat ako doon..

Fast forward..

Nasa bus na kami ngayon..nagpalit kami ng pwesto ni Yueh..sa may bintana dawmuna ako.. kinain ko na ang pwede kong kainin para lamang malibang..ang mgakasama ko sa bus?ayun..nagke-kwentuhan.. si Aidan? (sabay lingon) nakatingin parin sa labas..

Tapos napatingin xa sa akin.. ngumiti ako..ngumiti rin xa.. sabay balik ko ngtingin sa labas..

Ewan ko..pero parang..ang sakit sakit pa rin sa akin ng lahat..

"heto" napalingon ako sa katabi ko
"ano yan?"
"mp3 na pinahiram mo sa akin.."
"kay Clarence yan.."
"oo nga..nasa likod lang naman natin xa"

"hiramin mo muna" napalingon ako sa taas..si Clarence pala
"salamat"

sinalpak ko sa tenga ko..habang nakatingin ako sa labas

Put away the pictures, put away thememories
I put over and over through my tears

Naman !may ganito palang kanta si Clarence! At talagang art of letting go

I've held them 'til I'm blind, they keptmy hope alive
As if somehow that i'd keep you here
Once you believe in a love forevermore
How do you leave it in a drawer

sh*t..bawat word..mas nagpapasakit sa akin..parang tumatagos..
napahawak tuloy ako sa dibdib ko..ayan na naman..hindi na naman akomakahinga

Now here it comes, the hardest part ofall
Unchain my heart that's holding on
How do I start to live my life alone
Guess I'm just learning, learning the art of letting go