GİRİŞ---
Gözlerimi açtığımda hangisinin gerçek olduğunu anlayamadım. Susup dinledim. Sessizlik. Çıt yok. Yavaşça gözkapaklarımı araladım ve içeriye şöyle bir göz attım. Kendi odamdaydım. Pencereden sızan zayıf ışığa bakılırsa henüz güneş doğmamıştı. Yavaşça yatakta doğruldum.
Gördüklerimi hatırlamaya çalışmama gerek yoktu. Gözlerimi kapattığım anda içlerine kazınmışçasına görebiliyordum onları. Bu nasıl bir kabustu. Bir aydır sürekli aynı şeyi görüp duruyordum. Henüz hiç kimseye bir şey anlatmamıştım. Çünkü anlatırsam deli olduğumu düşüneceklerdi. En azından daha önce yaşadıklarımı düşününce bu sonuç çıkıyordu tartışmasız. Kalkıp sessizce tişörtümü ve kotumu giydim. Üzerime hırkamı geçirdim, sırt çantamı da alıp kendimi dışarı attım. Annem bu saatte asla uyanmazdı ve bende evde daha fazla durmak istemiyordum. Gördüklerimi düşünmek istemiyordum.
Bisikletime binip yavaşça en sevdiğim tepeye doğru yola çıktım. Kabus görüp erken uyandığım her sabah burada alırdım soluğu. Bu tepe oturduğum kasabayı 360 derece gören tek yerdi. Tepedeki yaşlı çınar ağacının altına oturup güneş doğana kadar sessizce kasabanın canlanışını izlerdim.
Geçen yıl buraya en yakın dostum Emily ile birlikte gelirdik. Şimdi o yok. Sonsuza dek gitti. Emily ‘nin ailesi bir yıl geçmesine rağmen hala onun resimlerini elektrik direklerine ve duvarlara yapıştırmaya devam ediyorlar. Ondan vazgeçmediler. Bense her şeyi biliyorum ve Emily’nin asla dönmeyeceğini de.
Yaşanan şeyleri polise anlattığımda bana gülmüşlerdi. Doktor James ise en yakın dostum kayıp olduğu için bir çeşit şok yaşadığımı iddia etmişti. O günden beri gerçeklerden kimseye söz etmedim. Deli damgası yemek istemiyordum. Emily’i çok özledim. Onu alan yaratıkların geri vermeyeceklerini biliyorum. Ondan ümidi kesmiştim.
Bir ay öncesine kadar tabii. Bir aydır içinde Emily’nin de olduğu ve kendisini kurtarmam için yalvardığı kabuslar görüyorum. Korkunç yaratıklarda oradalar ve beni de alacaklarını söylüyorlar.
Henüz 14 yaşında olmama rağmen yaşıtlarımdan oldukça olgun ve zeki biriyimdir. Middletown ‘ da annem ile yaşıyorum. Babamı hiç görmedim. Annemin anlattığına göre bir gecelik bir ilişki sonucu hamile kalmış ve babamla bir daha hiç karşılaşmamıştı. Bu tabi ki de evde neden sadece annem ve benim fotoğraflarımın olduğunu basitçe açıklıyordu.
6 yaşımdayken babası Emily’i okuldan alıp eve götürdüğü gün sormuştum bunu anneme “ benim babam nerede anne?” .
Bir daha da sormadım zaten. ..
LÜTFEN YORUM YAPINIZ!!..
