Chapter 31
Miley's POV
"Hi."
0___0
That voice!! Yung boses na yon.
I looked at that.
Omaygosh!! This can't be. Hindi pwede.
"JADE!?"
Niyakap ko agad siya.
Tumulo na ng tumolo ang mga luha ko.
Si Jade 'to. Hindi ako pwedeng magkamali.
"Jade. Pa--panong nangyari to? Papaanong?"
"Te--teka. Hindi Jade ang pangalan ko. Jedah. Tsaka bakit ka umiiyak?"
"Jedah? Hindi. Jade ang pangalan mo. Ikaw si Jade. Hindi Jedah."
"Ha!? Haha. Teka? Wait. Hindi Jade ang pangalan ko.--- wait. Bessy. Halika dito."
Tinawag niya yung kasama niyang babae.
"Bessy sabihin mo sa kanya na Jedah ang pangalan ko at hindi Jade."
Tumango lang yung babae.
Hindi ko siya pinansin.
"Jade. Ako 'to si Miley."
Padami ng padami ang tao.
"Jade! Hindi mo ba ko naaalala? Si Ceejay? Axel? Dom? Thomas? Si Kuya mo? Si Ate jamie? Si Jeron? Hindi mo naaalala?"
Jedah's POV
Ano ba sinasabi nito?
Naguguluhan ako. Sumasakit ang ulo ko.
Jeron? Sino ba kasi talaga siya? Sino ba 'yon?!
"Wait.--- Jade eto. Tingnan mo 'to."
0_____0
Picture naming tatlo. Kasama yung isang babae.
Pero papanong? Kamukha ko yung babae?
"Baka naman kamukha ko lang? Imposibleng ako yan Miss."
"Jade ikaw to. Hindi ako pwedeng magkamali."
"Tara na Jedah. -- excuse me."
"Jade wait."
Hinila na ko ni Misty.
Na--nahihilo a--akkkkkk--
"Jade! Teka wait--- OMAYGOSH! Jade!! Dom tulong. Doooomsixorrncuuznanduuckdmsocisiansje"
**
*Flashback*
Jeron ( kahit ano pa ang mangyari nandidito pa rin ako Jade.
Tutulong ako sa pag hahanap sayo. At ako na ang magiging pinaka masayang lalaki sa mundo kapag nakita kang ligtas ang walang nangyaring masama.
Kung alam mo lang Jade , mahal na mahal pa din kita. Hindi kita kayang kalimutan
kaso hindi na pwede , hindi na pwedeng ibalik yung dati , may pamilya na ko , may Boyfriend ka na.
Pero kung bibigyan pa ulit ako ng isa pang pagkakataon hindi ko na sasayangin yon. Kung nasan ka man sana nasa ligtas kang lugar.)
*End of Flashback*
"HAAAAAH!! JEROOOON!!"
0_____0
Nasan ako?!
"Jade!? Are you ok?"
"Miley?"
Bigla niya akong niyakap.
"Wait? What's happening? --- Mah?"
"Jedah anak?"
Jedah?! Huh?
"Jedah? Why're you calling me Jedah? Mah! May Amnesia ka? Jade pangalan ko."
Bigla niya kong niyakap.
"I'm sorry. Please forgive me honey."
"Mah? Are you ok? A--anong ginawa mo?"
The she explained everything.
Pano nagawa ni Mama yon?
I can't imagine.
I just cried.
Nagba-buffer pa din yung utak ko.
"But why? Bakit mah?"
"I'm sorry anak. Para sa ikabubuti ng lahat."
"Ikabubuti mah? Pinalala niyo mah! PINALALA!!!"
Umiyak na ko ng umiyak.
2years?
Daig ko pa comatose.
"Bessy please stop."
Niyakap ako nung babae.
"And who are you?"
"Ako si Misty. Bestfriend mo."
Bestfriend?
"Kasabwat ka din ba ni Mama?"
She did'nt response.
"SINO PAAAA!? SINO PA ANG MGA NANLOKO SAAAKIN!?"
Nagfe-freak out na ko.
Di ko na mapigilan yung sarili ko.
"SIIIINOO!!!"
"Anak tama na."
"NO MAH!-- SINOOOO PAA!?"
"AKO! Pero Jedah-- Jade nagawa lang nami--"
"MGA WALANG HIYA KAYOOO!! Ang sasama niyo!!! ANG SASAMA NIYO!! Mah ang sama niyooo!!! Di ko maintindihan. Bakit hindi niyo nalang ako hinayaang mamatay!! Ang Selfish niyo!!! Napaka makasarili niyooooo!!!"
Miley's POV
Nag fe-freak out na si Jade.
Hindi pwede 'to.
Baka kung ano pa masabi niya. Kailangan kong pigilan.
Tinawagan ko na ang lahat. Pati sina Axel.
Maya maya pa dumatin na sina Ceejay.
Ceejay : Omaygosh!! --- what's happeni---- OH NO!! This can't be. Jade?!!!!
"BESSY!!!"
Tawag niya kay Ceejay na umiiyak iyak na.
Iba na yung aura sa buong room.
Ceejay : BESSY!? Omaygosh!! A--anong nangyari? Anong nangyayari? Teka?? -- tita? A--ano pong ibig sabihin??
"Sis kalma nalang muna tayo."
Ceejay : No! Anong nangyayari? -- Jade!.
Yakap siya ng yakap kay Jade.
"Please!! All of you!! GET OUT FIRST!!"
Pinalabas ko muna silang lahat.
Nandito din kasi yung mga kaibigan ni Jade--- I mean Jedah.
Iniwan na muna namin sina Tita at Jade na mag usap sa loob.
"Sis!"
Niyakap niya agad ako saka nag iiyak.
"Bakit? Ano bang nangyayari? Naguguluhan ako."
"Shhh. Tahan na sis. Sorry kung nasira ko yung day niyo ni Thomas."
"It's ok. Please? Tell me?"
Kwinento ko lahat lahat sa kanya.
Walang labis , walang kulang.
"Oh gosh! Bakit nagawa ni Tita yon?"
"Hindi ko din alam. Hayaan nalang muna natin silang mag usap sa loob."
Maya maya pa dumating na si Axel na hinihingal pa.
"Anong nangyayari? Bakit? Bakit ka umiiyak Ceejay?"
Walang sumasagot samin.
"Huy Miley? Ano?! Pinapunta niyo ko dito? Sino ba naospital?"
Wala pa ding sumasagot sakin.
"HUY!! Sagot!? Ano!? Pinapunta niyo ko para sa wala!?"
Lumabas na si Tita na room.
"Mah? Anong??"
"Axel."
Niyakap siya ni Tita.
Mama na din ang tawag ni Axel kay Tita.
Simula noong nawala si Jade.
Na hindi naman pala talaga namatay.
"Sino pong nandito? Si Kuya? Sino po?"
"Pumasok ka."
Pinapasok niya si Axel.
Gosh! Ano kayang mangyayari :3
Axel's POV
Nasa trabaho ako.
Pero bigla akong tinawagan ni Miley.
Ano bang nangyayari?
Pag dating ko sa Hospital ayaw namang sabihin kung bakit.
Pinapasok ako ni Tita sa Room.
May isang babae , di ko matanaw yung mukha niya , naka talikod kasi may inaayos.
"Ah--- hello."
0____0
"JE--jade!!!?"
Multo? Multo ba to?
Tumaas lahat ng balahibo ko.
Hindi maari.
Pa--panong nangyari 'to?
"Axel!"
"JADEEE!"
Niyakap ko agad siya.
Niyakap ko ng mahigpit.
Miss na miss ko siya.
"Je-jade? A--anong nangyayari?"
"Hindi ako namatay Axel."
"Ha!? Eh sino yung nasa??"
"Pakana lahat ni Mama ang lahat."
"Ni Tita? Teka bakit naman?"
Nag kwento lang siya ng nag kwento.
Umiiyak nanaman siya.
Namiss ko 'tong si Jade.
Sobrang!
Hindi ko niyo alam kung gaano ako kasaya.
NAPAKA SAYA KO!!
SOBRANG SAYA KO!!!
"JADE!!?"
INFINITEME
Hello guys! See you later sa Book Signing ni Girlinlove sa Pandayan Books Shop Malolos Branch. <3
I hope you like it! :) 8 more chapters the Epilogue
VOMMENT <3
