Heart of a writer

Chapter 16- Unfinished Story

Kath POV

Another Thursday. Magkasama kami ni Daniel as usual. Kinakausap na nya ulit ako. Ewan ko ba pero parang nagalit sya sa akin noong nakaraan araw. At ngayon balik normal na ang biruan namin dalawa. Wala kaming magawa so naghalungkat na lang kami ng mga old newspaper ng school. Tiningnan ko isa-isa pero wala akong makitang article ni 'badboy'. Wala kahit isang story na gawa nya.

Kath: Ano ba yan DJ! Nagsusulat ka ba talaga? Wala akong makitang article mo.

Daniel: Maghanap ka dyan. Puro luma naman na kasi yang binabasa mo eh. (sinabi nya habang nagbabasa)

Kath: Ayoko na. (saby bitaw sa mga newspaper)Tinatamad na kong maghanap. Ituro mo na lang sa akin kung nasaan ang mga lathala mo.

Daniel: Hahaha. Ang lalim non ah, Di ko matarok. Kung gusto mo talagang mabasa nag mga naggagandahan kong obra, andon sa laptop ko. Basahin mo dun.

Kath: Susme naman, kanina pa ko naghahanap, hindi mo kaagad sinabi. Meron pala sa laptop. Pinahihirapan mo talaga ko no.

Daniel: Haha. Ngayon ka lang nagtanong eh.

Kinuha ko laptop nya. When I open it, I see a batman wallpaper. Mahilig din sya don. Pinuntahan ko documents nya, don ko nakita mga article nya. Meron nakafolder (passed story). Binasa ko yon isa, it was beautiful. Magaling nga sya, tulad ng sabi ni Kiray. After one story, pinakialaman ko mga documents nya, may mga photos akong nakita kaso hindi ko mabuksandahil may password. Nakapowerpoint, the filename is 'slideshowphotos'. Then may article na naligaw, 'unfinished story' ang title. Inopen ko.

            Everyday of your life, you meet thousands of people, thousand of faces, thousands of smile yet your searching for one person. One person who can be the reason of your smile, a person that can make your heart beats faster than normal and a person who fells the same way as you do.

 

            In searching for a long period of time, I could say that I found the one....

Daniel: Hoy! Ano binabasa mo dyan.

Nakalapit na pala sa akin ng hindi ko namamalayan.

Daniel: Bawal yan!

Sabi nya sa akin ang He immediately close the particular article.

Daniel POV

Kath: Bakit? Binabasa lang naman ah. Maganda naman yan, bakit hindi mo ipasa para mailagay sa newspaper.

Daniel: Kasi po hindi pa po yun tapos. Mabibitin lang yon babasa.

Buti na lang nakita ko kaagad na binabasa nya. Muntik na ako dun ah. Kahit hindi pa yon tapos eh marami na kong sikretong nalagay don.

Kath: Hmm, kadamot ng laptop mo. Lahat may password, meron isang hindi pero ayaw pabasa.

Daniel: Haha. Ayos lang yan. Tara na nga. Tigilan na lang natin tong paghahalungkat. Walang mapapala dito.

Kath: Mabuti pa nga.

Tumayo na kami, Inilalagay na namin ang gamit namin sa locker ng may napansin ako sa locker nya. May rosas na nakalagay sa gamit nya. Kinuha ko yon dahil familiar sakin yon.

Daniel: Bakit nasaiyo ito?

Kath POV

Daniel: Bakit nasaiyo ito?

Nagulat ako sa tanong nya. Buti na lang ay gumagana pa ng matino ang utak ko.

Kath: Bakit? Kanino ba yan? May pangalan ko oh.

Daniel: Sabi ko nga! Alam mo ba kung kanino galing?

Kath: Hindi, napulot ko lang yan. Ikaw ba kilala mo kung kanino galing?

Daniel: Abe hindi. Pano ko malalaman? (he smile and then he walk away)

Weirdo. Minsan talaga hindi ko maiintindihan ang lalaking to. Tsk.