Moonzoned.
"I love you."
"Ganda ng moon no?"
xx
Every night, you know you always look so fine
You’re just like a rock star, you know how fine you are, yeah.
Shet lang, naka-lss na ang song ng The Star ng Exo. Blame my sister and blame Kris and blame Exo. The songs, heaven ang feeling. Then their voices, shocks lang, unti-unting nagdedevelop yung pagka fangirl ko.
"Goodbye class." lumingon ako at nakita ko umalis na ang teacher namin. Tinanggal ko yung earphones sa tainga ko. Tumingin ako sa katabi ko.
Mapupula na labi, mahaba ang pilik mata, kumikinang ang mata, matangos na ilong at maputi ang balat. Why so perfect? Half-korean ihh, yes, ang seatmate ko ay half korean. Oh diba, I'm so lucky. Oo siya, ang nag iisang lalaki sa buhay ko.
He's name is Jihun.
Tumingin ako sa four-walled classroom namin, umuwi na ang iba kong classmates. Kami nalang ni Jihun ang nasa classroom. This is it, ito na yung pinaka hihintay ko na pagkakataon. This is the moment. Sinadya ko talaga magpahuli para makasabay ko si Jihun. Magsasalita na sana ako kaya na unahan niya ako.
"Lumabas na tayo, gumagabi na," tumingin siya sa kanyang Jacob & Co. na relo niya. "8 pm na pala. Hatid na kita." aniya. Nabigla ako sa sinabi niya. Ngayon ko lang nakasama si Jihun dahil nag absent siya ng 9 months galing sa Seoul, Korea.
Lumabas na kami ng building at tumambad sa akin yung Audi A7, ito yung regalo ng kanyang family. I almost forget, this devil is a filthy hell rich. Binuksan niya ang pinto ng sasakyan niya para makapasok ako. Ghaad, how I miss this devil.
Habang nasa biyahe kami, tumigil siya at pinarada yung sasakyan niya sa gilid ng taytay. Hindi na ako nagtanong pa kasi kung magtatanong ako, hindi niya ako sasagutin so what's the use?
Naglean siya sa kanyang sasakyan at ang kanyang mata ay nasa langit. Magtatapat na ako ng feelings ko sa kanya at sa tingin ko ito na ang pinakahihintay ko. Magsasalita na sana ako pero naunahan niya naman ako.
"So how are you?" tanong niya habang naka tingin parin sa langit.
"I'm grand." I'm not in the mood para sumagot sa mga tanong niya.
For all these years, ganun lang itatanong niya? He's my everything, my life. I gave him everything na makakaya ko. Halos mamatay na ako nung umalis siya papuntang Seoul. Pero I breathed and I lived. Huminga ako at kumain para mabuhay, hindi worth it kung siya ang reason kung magpakamatay ako.
Carpe the hell out of this Diem.
Tumahimik ng sampung minuto. Mabibingi ako sa katahimikan ito. Masanay kana kay Jihun, always tahimik yan. Yung mga sasakyan na umaandar nalang ang naririnig ko.
This is the perfect moment. 8 years ko itong hinandaan. Ano ba ang meron sa three words na eight years na hindi ko sinabi sa kanya. I'm going to say it baka aalis naman siya ng bansa. I took all the courage inside of me and let the words come out of my quite mouth.
"I love you."
I saw how his jaw clenched at namilog ang kanyang mata. Sino ba naman ang hindi magugulat sa sinabi ko? I don't care kung masisira ang relasyon namin basta ang importante na sabi ko. There, at last, I said it.
"Ganda ng moon no?" aniya. Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya.
Hindi iyon ang ini-expect ko na mga salita na lalabas sa kanyang f - mouth. Arsehole. I love you too, Sorry, I dont love you, Give me some time, I'm not ready yet, these are the words that I expect him to say it. Pero what the hell?! Did he just say that ang moon maganda? If it is, to the heck of the moon. Sinusumpa ko na sana wala na ang moon sa mundong ito.
Hinatid niya ako sa bahay at umalis na walang sinasabing kahit isang salita. I guess, basted ako. Na-moonzoned ako. Nakiuso ako sa mga na-zoned.
Si Abrielle Iaera Myers, technically me, na-Moonzoned.
What can I say? Ang tanga ko. Rephrase that. I am pathetic disaster. I give up.
Nagpost ako sa instagram ko na ang picture ay ang moon. Ang moon na sinabihan ni Jihun na maganda.
@abianmyers
To the moon and back, remember?
#moonzoned #firsttime
