Romeo & Juliet (DISCONTINUED)

Chapter 3 : Girl, Boy, Bakla, Tomboy, Butiki, Baboy (Alin ka sa kanila?) Part 1

Chapter 3 : Girl, Boy, Bakla, Tomboy, Butiki, Baboy (Alin ka sa kanila?)

---

Romeo Howard's Point of View:

     Ano na nangyari sa amin ni Juliet? Eto, buhay pa naman kami. "Hoy, anong ginagawa mo dyan? Ba't di ka pa rin pumapasok?" tanong sa akin ni Juliet. Kumamot ako sa batok ko at ngumiti ng tabinge. "Ah.. Hehe, sige una ka na muna. Pasensya na pala sa abala." Sabi ko at hinawakan ng mahigpit ang bag ko. I tried to maintain my pressure. Teka, teka. Baka di niyo na alam kung ano na ang takbo ng kuwentong ito. Sobrang tamad kasi ng author, isang chapter nga, tinatamad na. Ano pa kaya kung mga 50 chapters ang gagawin niya? Baka abutin pa nga tayo ng limang taon bago matapos ang storyang to eh *~*

     Anyway, for the reader's sake, am gonna tell you what happened. So, previously on chapter 2, na meet ko na si Juliet Pendleton na hindi ko inaasahang may ari pala ng school na ito (I doubt it. Baka yung may ari pa netong school ay ang magulang niya or lolo niya o kaya heiress lang siya dito.) And to make the long story short, noong una hindi kami nag kasundo hanggang sa naligaw ako sa school na ito at nakita niya ulit ako at napagkamalan pa akong nag cu-cutting hanggang sa siya na mismo ang naghatid sa akin sa respective class ko at sa ngayon ay nakatayo ako at kinakabahan sa harap ng pintuan ng class ko. Intiendes? Kung hindi, pakamatay na kayo.

          "Whatever. Bahala ka sa buhay mo." ang sungit talaga =___=

     Pumasok na ako sa classroom at napansin kong wala pa namang professor sa loob. Napatingin lahat ng students sa pag-pasok ko. Umayos ako ng tayo at nag pa aktong 'cool'. Hayaan mo na, miss ko na ang maging astig. (  '' ¬   ͜   ¬ ) Tutal naman, hindi naman talaga ako bakla  ̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶ ̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶ ̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶ ̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶  feeling bakla lang :D pero nasa isip ko pa rin ang magpaguwapo sa harapan ng mga babae na magaganda (yung mga katulad ni Juliet) Ang gulo ba ng utak ko? Hindi niyo na ba ako maintindihan? o.O Ako kasi... hindi rin XD Ewan ko, may topak na talaga ata ( ◄̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶̶----?) ako siguro mula pa noong magkaroon ako ng malay sa mundong aking kinagigisnan (lalim nun ah! :D)

          "Ikaw ba  yung transfer student?" tanong ng isang babae na medyo kinikilig habang nakatingin sa akin. Bumuntong hininga ako at ngumiti sa kaniya ng malapad. Mukhang nagulat pa ata dahil sa biglaan kong pag-ngiti at namula naman siya ng todong-todo. Hindi ko tuloy mapigilang mapangisi (hindi yung pang masama ah? >.>) Sabi ko na nga ba eh! Just like the old days! Wala pa ring kupas ang charm ko :D

          "Ah . . . Yes. Ako nga." sabi ko habang nakangiti pa rin. Kumunot naman ang noo ko ng bigla siyang napahawak sa dibdib niya at namula siya na parang kamatis. Ganuon ba talaga ako kagwapo? -__-

--------------------------------x

     "Sorry Mr. Howard for keeping you waiting. I just have to attend our emergency meeting at the faculty. You can seat anywhere you want but first, introduce yourself here in front." sabi ng Professor. Napakamot nalang ako sa batok ko dahil dito. Ang pinakaayaw ko pa naman sa lahat ay ang nag-sasalita sa harap ng mga tao; Nakakairitang nakakahiya =___=

     Palihim akong napamura pero ngumiti na lang ako ng pilit at ibinigay ko ang pinaka cute kong smile sa mga kaklase ko. "The name's Romeo Howard. But call me Yo 'cause only my parent calls me by my first name." sabi ko at umupo na malapit sa isang babaeng kanina ko pa napapansing natutulog. Kumunot ang noo ko at takang napaisip. Bakit kaya hindi siya pinapagalitan ng prof dito? 

     "Well then Mr. *ehem* Yo. By the way, I'm professor Austin Vargas, you can call me sir Aust and I will be your Math adviser for the whole academic year. Hope you'll not going to be one of those students *ehem* 'who SLEEP in MY CLASS'." binigyan niya pa talaga ng diin ang salitang sleep at my class. Halatang nagpaparinig doon sa mga studyante niyang nakadukdok sa desk. Pero ang pinagtataka ko lang ay sa babaeng katabi ko siya nakatingin. Looks like this girl is going to be in trouble. 

     Tumingin ako ng diretso sa mata ng adviser na yun at sumagot, "Ok."

     "Very well. I expect you to excell in my class." 

-------------------------------x

Kriiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnggg!

    Lahat ng mga estudyante na natutulog ay bigla-biglang tumayo matapos marinig ang pagtunog ng bell. Napakamot ako sa kilay ko at tumayo na lang rin. Hindi ko alam pero parang ang weird ata ng school na ito kasi kahit naman ganito-ganito ako, may manners pa rin naman ako 'pag dating sa academic. Kaya nga ako Valedictorian noon eh. Ang kaso nga lang, dahil na rin sa kapabayaan ko, naging Salutatorian na lang ako noong highschool at ngayong 2nd College na ako, bago pa ako ma transferred ay sinabi ng prof ko sa dating school ko na 1.50 na lang ang grades ko. Kaya nga nalipat ako dito diba?

     Well, back to our topic, ang napapansin ko lang kasi sa school na ito, imbes na mabantayan ng mga school staff ang mga students dito ay parang mas tinotolerate pa nila ang mga hindi kaaya-ayang mga ugali ng mga estudyante dito

          "Hoy pinsan! Anong ginagawa mo dito?!" mas lalong kumunot ang kilay ko dahil papalabas palang ako sa classroom na ito ay  bigla kong narinig ang boses ng pinsan kong si Jeanisse. Kinilabutan ako dahil ako lang naman ang natitirang tao dito sa classroom . . .

. . . Except sa babaeng tulog na tulog kanina pa.

     Nanlaki ang mata ko at napalingon sa likod ko. Don't tell me . . . BOOGSH! Kung hindi lang sana ako nakaiwas ay malamang, natamaan na ako ng sapatos na ibinato niya sa akin.

    "Hoy! Ano ba!" sigaw ko at tinignan ko siya ng masama. Ngumiti lang siya ng pang-asar at nag peace sign sa akin. "Sorry 'insan! Pero, mamaya muna ang away! Tarang canteen! May kailangan tayong pag-usapan!" utos niya sa akin at kinuha ang sapatos niya na hawak ko at dali-dali akong hinila papunta kug saan man =___________________________=