❝Η ζωή πολλές φορές μπορεί να μας παρουσιαστεί ως ένας μεγάλος καλοστημένος πόλεμος. Ένας πόλεμος με πολλές μάχες, μικρές ή μεγάλες, ανόητες ή σοβαρές, με ανθρώπους ή καταστάσεις. Από αυτές τις μάχες μπορεί να βγαίνουμε νικητές ή χαμένοι. Πάντα όμως...
♫ Song of this Chapter: Natalie Taylor - In The Air Tonight (Lucifer Cover) ♫
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
》Κριστίν
Νιώθω πως η ανάσα μου είναι κομμένη μα η μυρωδιά που βρίσκεται τυλιγμένη γύρω μου, με κάνει να μπορώ να ζω. Νιώθω πως δεν έχω αρκετό οξυγόνο, μα για έναν περίεργο λόγο το άρωμα εκείνο εισβάλλει μέσα μου δίνοντάς μου ζωή. Ανοίγω τα μάτια μου καθώς συνέρχομαι από την πτώση μου. Η αίσθηση να πέφτεις και ποτέ να μην συγκρούεσαι είναι ατέλειωτη. Κοιτάζω γύρω μου καθώς νιώθω το κορμί μου να τρέμει, μα τίποτα δεν φαντάζει γνωστό. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου προσπαθώντας να προσαρμοστώ στον χώρο μα ακόμα και τώρα η μυρωδιά αυτή γύρω μου κάνει τα πάντα τόσο οικεία. Αγγίζω τους ώμους μου και καταλαβαίνω το γιατί. Είμαι τυλιγμένη με το σακάκι του. Αυτή η μυρωδιά που μου δίνει ζωή είναι η δική του. Κάθε μου χτύπος αντιδράει σε εκείνη, κάθε σημείο μέσα μου ξαφνιάζεται και ανυπομονεί να νιώσει ακόμα πιο έντονα την μυρωδιά αυτή. Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο γρήγορα, γιατί κάτι μου λέει πως ξέρει περισσότερα από όσα ξέρω ήδη.
Σηκώνομαι από το άγνωστο κρεβάτι και κοιτάζω γύρω μου εξεταστικά τον χώρο. Οι γόβες μου είναι τοποθετημένες δίπλα στο κρεβάτι και τα φώτα είναι κλειστά. Αγγίζω το μαρμάρινο πάτωμα και ανατριχιάζω αμέσως με την παγωμένη υφή του. Σφίγγω το σακάκι του, πάνω μου και αμέσως ηρεμώ. Τυλίγω τα μανίκια γύρω μου και φαντάζομαι πως εκεί υπάρχουν τα χέρια του. Προσπαθώ να αισθανθώ πως είναι να με αγγίζει και τα πάντα μέσα μου περιμένουν να εκραγούν. Κοιτάζω γύρω μου μα δεν βλέπω πουθενά το κινητό μου. Δεν έχω ιδέα που βρίσκομαι. Όμως θυμάμαι. Θυμάμαι πως έπεφτα. Θυμάμαι πως έχανα αργά τη ζωή μου. Θυμάμαι πως εκείνος ήταν η τελευταία εικόνα χαραγμένη στο μυαλό μου πριν την πτώση μου και ειλικρινά θα άξιζε να πεθάνω για αυτή την εικόνα. Το κεφάλι μου το αισθάνομαι να γυρίζει μα δεν μπορώ να εξηγήσω τίποτα. Ούτε τι έγινε, ούτε πως βρέθηκα εδώ.
