WATCH OUT! MS. MAN HATER (WHEN THE CASSANOVA MEETS THE MAN HATER)

CHAPTER 29- REAL MAN

waaahh!! sorry kung medyo late ang update ko. sobrang pagod dahil sa activity sa school eh. sensya na din sa mga nagpipm sa akin kagabi nagloloko ang chatbox ko.

game game!!

LAST 11 CHAPTERS!!! NO BOOK 2!!! COMPILATIONS WILL BE AVAILABLE AS SOON AS I FINISHED THE STORY... dun ko siya ilalagay sa my treasure box sa profile ko :))

COMMENT AND VOTE GUYS :))

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

CHAPTER 29- REAL MAN

STEPH’s POV

 

Nakatanggap ako ng text mula kay brandon. Gusto niya daw makipagkita sa akin. Hindi parin mawala sa isip ko ang tungkol sa naging sagutan namin nung huli naming pagkikita. Kung ako lang ang masusunod, ayoko na siyang makita pa. Baka, kung saan lang humantong ang lahat. Hindi ko nga alam kung ano ang ginagawa ko dito sa restaurant na sinabi niya. I was sitting and waiting for him.

“hi, kanina ka pa?” sa wakas dumating din siya. He is holding a bouquet of flowers.

“for you. Pasensya na kung medyo late.” Tinitigan ko lang ang bouquet of flowers niya at tinignan siya.

“ano yan?? Ano bang tingin mo sa akin, patay at kailangan mong alayan ng bulaklak?!” he was shock sa inasal ko but napangiti din. Umupo siya sa upuan sa harap ko at nilagay niya ang bulaklak sa table.

“elisse, please lets start a new.” Seryoso ang naging boses ni brandon. Kung hindi siguro nangyari ang lahat dati malamang sa malamang kinikilig na ako. Pero, hindi. I still feel hatred towards him.

“anew?! Hahaha... patawa ka brandon. Wala na. Wala na tayong pwedeng simulan. First and foremost wala na kasi ang ELISSE na PATAY NA PATAY SAYO!! YOU-ALREADY-KILLED-HER.” gustong tumulo ng mga luha ko, pero masyado na akong manhid para payagan pa yun.

“elisse. Please maniwala ka. Minahal kita.” Hinawakan niya ang kamay ko pero binawi ko rin yun. Pinalanding ko sa pisngi niya.

“hahahaha.... dont you dare lie again mr. Espartinez. Hindi bagay sayo.” Tumayo na ako at dumaan sa pwesto niya. Hinigit niya ang braso ko.

“please elisse. Sa akin ka galit, pabayaan mo na si bridgette at seph.” Kung ako lang ang masusunod, gusto ko narin silang pabayaan, pero hindi pwede. Lalo na’t alam ko kung ano ang kayang gawin ng parents ko. kaya’t habang maaga pa, pipigilan ko na ang  lahat.

 

BRIDGETTE’S POV

 

I was walking alone under my umbrella. Nilapitan ko ang puntod ng dalawang taong mahahalaga sa akin.

Cynthia D. Espartinez

(May 5 1968- Feb. 14 2003)