Chapter 1 (1stday)

553 22 10
                                    

vote.vote.vote

 si Maxene nga pala.... -------------------------------------------------------------->

play niyo yung music sa side para maenjoy niyo yung story...

CHAPTER 1

Maxene’s POV

“HUWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!” (hikab ko yan, walang kokontra)

“In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, Amen...

Good Morning Lord, thank you po sa bagong araw na ito, buhay pa po ako, may tyansa pa po akong ibahagi ang aking natatanging kagandahan sa mundong ito... Gabayan niyo po ako sa school mamaya ah..

Amen”

After kong magdasal, oo dasal yun, kaya wag kang kokontra, agad akong dumiretso sa CR ng kwarto ko para........

Magtoothbrush syempre.. ü

“LALALA LA-LA-LA...” psh. Wag kayong magulo, kumakanta ako.

May boses naman ako kahit papano, alam ko kung nasa tono pako o hindi.. ayy nevermind na nga..

Ako nga pala si Maxene Joyce Valdez Chua, half pinay, half intsik... kung ayaw m ng half intsik, edi half Chinese.. ano palag ka pa?! obvious naman siguro diba?

Chinese ang papa ko pero hindi halata kasi naman sanay na sanay magtagalog, si mama naman purong pinoy, taga-Bulacan siya..

Siguro nagtataka kayo kung anong itsura ko noh?! Syempre, maganda ako! Hindi naman sa kakapalan ng mukha ko ah,

pero totoo kasi..

saka sino pa ba kasi ang pupuri at mag-aangat sa sarili natin kundi tayo lang naman din diba???!

Ah basta MAGANDA AKO!  ako daw kasi yung tipo ng babae na papangarapin mong palaging makasama, hindi sa nagyayabang pero wala pakong nakitang tao na ayaw akong makasama..

Pag nakasama mo raw kasi ako, mararamdaman mo yung feeling na ayaw mo nang matapos yung moment, saka sabi din kasi ng mga friends ko....

Bubbly at cheerful daw ako, yung tipong dika magsasawa at maboboringan kapag kasama ako.

Ewan ko din kung bakit ganon ako, wala naman kasi akong problema na pinoproblema.

Sabi kasi nila, “Laughter is the best medicine” kaya naman hindi nawawala sa bokabularyo ko ang pagtawa o sabihin na nating...

paghagalpak.....

kaya lang syempre dapat yung may reason yung pagtawa mo..

Mahirap na..

Baka mapagkamalan kang baliw kung tatawa ka ng walang dahilan.. XD

naniniwala kasi ako, na ang problema, hindi dapat pinoproblema..

mentras pinoproblema mo, eh lalo ka lang namomroblema, kaya para dika mamroblema, wag mong problemahin yung problemang darating sa buhay mo para gawin kang problemado kasi mamomroblema ka lang talaga kapag pinansin mo yung problemang magbibigay ng problema sa'yo..

getsss niyo ba??

A/N: paano namin magegets, halos mamroblema nga kami jan sa kasabihan mo..

"hahahahaha.. IKR (I know Right).. pwede ba wag ka munang umepal kasii POV ko to!!!! Point of VIEW-teeeee ko to!"

A/N: eksaherada?

hayyy.. wag niyo nang pansinin yang si Miss Author. baliw-baliwan lang ang trip niyan, palibhasa, taga-Baliwag kasi eh..

anyway, ako nga pala yung bunso sa pamilya namin, kaya naman baby ang turing nilang lahat sa akin..

Today My Life Begins by spunchbob (ONHOLD)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon