bandang 10.30 day two sa baguio nagising na ako.gusto ko pa sanang matulog kaso naalala ko ngaun ang una naming pagbisita sa hospital….inayos ko agad ang mga kakailanganin ko …syempre nag dasal muna ako sa tabi para gabayan sila at hindi sila paglaruan ng spiritu…
“ohhh shitz it going to 11 na ….pre ….. oi mga pare gising na. this is it..”gising ko sakanila .
“pre bakit ba ? matulog muna tayu pagod pa kami …”sabi naman ni nhyl
“cge bahala kayo jan basta pag may nangyari sakin kayo ang may kasalanan cge ..”kinonsensya ko pa sila
Sabay sabay silang bumangon
Sigaw naman ni pat ….
“Vanz time check“sigaw naman ni pat ..
“hay nakoo its going to 11 na mga pre”sabi naman ni nhyl
“oh ano pa inaantay niyo ehhhh di tara na tawagin niyo na si mang panyong at kailangan natin siya”sabi ko sa kanila
“okey” sabi naman ni migs
Pinuntahan ni nhyl at migs si mang panyong ,inayos naman namin ni pat ang mga flash light namin na gagamitin .at ako inayos ko ang camera ko…si net ko ito na mabuti ..
Nagulat kami ,15 mins na mahigit ..di pa sila bumabalik .
Pinuntahan namin sila
“pre bakit antagal niyo na jan ,ano bay an tara na pre”sabi ko sakanila
“eto nga eh binabawalan na kami ni mang panyong ,pa alas dose na daw kasi “sabi ni migs
“ano naman,nakooo nakaayos na nga lang kasi tayo pre kaya dapat tapusin na natin to ,ok “sabi naman ni pat
“mga iho tignan niyo ang oras ,,mag aalas dose na .hindi niyo pa kabisado ang tatahakin niyo .mapanganib maglakbay sa ganitong oras.’pag babawal ni mang panyong samin
“nakooo ,mang panyong di na uso yan kay vanz. Lahat na ata ng dapat katakutan sa mudo ay nalagpasan na namin dahil kay vanz maniwala kayo mang panyong”..sabi naman ni pat kay mang panyong
“nakooo mga iho hindi niyo ako naiintindihan”pagpipilit naman ni mang panyong
Pero di naming ito pina kinggan umalis kami na parang walang nagsasalita,sinuot ko ang compass at relo ko…si Patrick naman nakahawak naman ng ghost sensor,habang si nhyl dala niya ang iyak at isang buong buhay na manok ,ugali kasi namin na mag alay bago bumisita sa isang misteryosong lugar ..at si migs nakahawak ng bawang at krus ,halata na takot.
Ng paglabas naming sa bahay ni mang panyong naririnig ko parin ang sigaw ni mang panyong…sigaw niya
“mga anak mapanganib..malapit na silang lumabas wag kayong maging mapusok.mapanganib,mapanganib….!!!! Sigaw ni mang panyong samin
Naisip ko naman para bang walang tiwala ang matanda sa kakayahan namin,kaya kailangan naming patunayan …
Pagka tutuk palang naming sa pinto ng abandonadong hospital ay napansin na naming ang kakaibang lamig na nanggagaling sa luob..iba talaga nag lamig .
“wow pre,angmahal na siguro ng binabayaran na kuryente ng nag mamayari ditto pre “sabi ni migs
“ha? Bakit naman dre ?” tanong naman ni pat
“haha tignan mo naman kasi pre hanggang ditto sa labas ramdam ang lamig . puno siguro ng aircon haha”pabiro ni migs na halatang takot na
at ng nasa pintuan na kami ,biglang tumunug ang sensor na hawak ni nhyl , malamang may na detect na kakaibang spirito. si migs naman na tataranta na sa pagsaboy ng asin at bawang sa paligid.
“mga pre wag tayong matakot .wag niyong iparamdam ang takot sa puso niyo “sabi ko naman sa kanila…
“vanz iba talaga ito …kakaiba sa mga pinuntahan na natin.. ibang iba .. ngaun lang ako kinabahan ng ganito …sabi naman ni nhyl
“tama na …alisin natin tong lock para makapasok na tayu….sabi ko sakanila ..its 11.15 na dapat 11.40 na nasa ikaapat na palapag na tayu para makapg alay …sabi ko sakanila
“vanz hindi talaga mabuksan”sabi ni pat
“okey ikot tayu sa kabila “sabi ko sakanila
At ng aalis na sana kami sa pintuan sa harap biglang nahulog ang lock at bumukas bigla ang pintu .para bang nag iba na ang pakiramdam ko …
Tila parang paglalaruan kami ng spirito dito.di pa kami agad pumasok ,nagdasal kami sa tabi ng pinto ng may biglang may lumagapak sa bandang luob ng hospital …napalingon kami ,nakita namin ang malaking itim na pusa na tumakbo ,pero di nila alam may iba kong napansin sa pusa ,para bang isang tyanak nakita ko kasi ang tunay na anyo nito ,isang batang wasak ang ulo at nakabitin lang ang mata at agnas na ng muka ..ngunit diko ito pinaalam sa kanila dinedma ko ito …tinuloy naming ang pagdarasal ….
