Chapter 1 - The Boat Incident

25 7 0
                                    

Hi! Shan Shan Chua here (^∇^)

Kagragraduate ko lang ng elementary as Valedictorian

Actually, lahat ng to ginagawa ko for one particular person na hanggan ngayon ay nawawala pa rin. Nag aaral ako ng mabuti because i promised myself one day, i will go to manila and find him there. Malaki kase yung possibility na mahanap ko sya doon dahil doon sila nakatira. Sabi ni mama at papa, i can only go to manila in one condition, yun ay ang mag aral ako ng mabuti and ayun! Valedictorian ako mehehe.

You know what? I go to exactly the same spot where we met, almost everyday, parang tambayan ko na yon.

Ganito kase yon.

Grade 2 ako noon and summer has just started. A guy arrived with his parents. Mukang mayaman kase maganda yung sasakyan eh and mamahalin. Mag stastay sila dito for the whole summer kase maraming tourists spots dito, isa na yung beach. Nakatira kase kami near the beach kaya naman madalas akong nasa may beach na naglalaro mag isa. Sila naman, mag stastay sa hotel near the beach rin. Ayon, nakita nya ako agad, sabi nya ang pangalan nya ay John Daniel Dela Cruz, JD for short daw.

Next thing we know buong araw kaming nagkwekwentuhan at naglalaro, hanggang sa araw araw ay ganoon na habang his family naman may kailangan gawin so okay lang na magstay sya dito.

Edi ayon, *flash forward*

"Shan Shan!!!! Punta ka dito! Bilis!" sigaw nyang ganon

Umagang umaga may maingay na sa labas.

Dali dali naman akong pumunta kung nasaan sya tas sabi nya "ang bagal mo naman! May lahi ka bang pagong?"

"Urghh.. Kung pinapunta mo lang ako dito para asarin mo ako babalik na lang ako sa bahay!" sabi ko sabay dila

"sorry na! Oh ayan!" sabi nyang ganon while handing out a ring. Mukhang totoong diamond ring well mayaman naman sila so its not impossible he has one of those.

"ano to? Para sakin? Wow mukhang mamahalin" tuwang tuwa naman ako kase hindi pa ako nakakatanggap ng ganon, this would be my first.

"oo, Shan Shan Chua, will you marry me?"

"oo naman!"

Sinuot nya sa daliri ko yung ring then sabi nya "pag lumaki na tayo papakasalan kita sa isang malaking simbahan at titira tayo sa magandang magandang magandang bahay!"

Na excite naman ako. Ahehehe. "promise mo yan ha?"

"promise" sagot nya.

Ayon naglaro ulet kami ng laro. Kwentuhan etc etc

Kinabukasan tinawag nya ulet ako, dali dali ko syang pinuntahan and i saw him standing next to a small boat

"wow!" i said in amazement

"halika dito!bilis! Sakay tayo"

Then i ran towards him and we got on the boat

Nag kwentuhan kami about our future hanggang sa hindi namin namalayan na gabi na pala. "Hala, kailangan na natin bumalik, JD, baka hinahanap na tayo"

"oo nga, osige tulungan mo ko mag paddle"

We both paddled but its too late. Unfortunately hindi namin alam na may bagyo pa lang padating ngayon. Palakas ng palakas yung alon ng tubig. May napakalaking alon na papunta sa direction namin and then BAM! It hit us then nahulog kami sa boat.

Patay!

Alam ni JD na hindi ako marunong lumangoy kaya lumangoy sya papunta sa bangka. Hinila nya ito papunta sakin pero may wave ulet and it hit him. Tinangay si JD pero yung bangka inanod at napunta sa harap ko. Humawak ako sa bangka as i watch....

JD...

Slowly drifting away....

Wala naman akong magawa.....

I don't know how i survived that.

All i remember was, may rescue team na nakakita sakin...

Then i got home.

Nakaupo ako sa labas, a towel wrapped around me and my hands covering my face as tears kept on falling.

Yung parents ni JD kinausap yung rescue team. They never looked at me nor my parents. Umiiyak yung mommy nya pero they never said a word and they left the beach.

I felt guilty. Kasalanan ko naman kase eh, kung hindi lang ako tatanga tanga edi sana nailigtas ko sya. Sana kaming dalawa nakakapit sa bangka at na irescue kami. But no, he sacrificed for me, he got the boat for me kase alam nyang hindi ako marunong lumangoy.

Na trauma na ako sa mga swimming swimming, beach beach na yan.

Asan na kaya yon? Alam kong buhay pa sya. Hindi pwedeng hanggang dito nalang kami...

Umaasa ako na balang araw mahahanap ko rin sya. At malaki yung possibility na mahanap ko sya sa manila,where they live.

Nahanap na kaya sya ng parents nya?

But, nevermind that for now. Kailangan ko na mag pack ng things ko. Ihahatid na ako nila mama at papa sa manila bukas and then i will study there and live with my Tita Cherry.

Finally.

All my life i have been waiting for this, i studied so hard for this. Kaya please, Papa God, my only request for you is to let me see him again.

The PromiseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon