sorry.. now ko lang naupdate.. hehe.. may pinagkaabalahan ang ako sa pag mumuka ko.. hehehe..
babe naalala mo ba nung una tayong magkita dito?
naku babe.. un ang hinding hindi ko makakalimutan sa tanan ng buhay ko.. bakit mo natanong?
kasi babe anu eh...
anu yun babe?
hindi na mapakali si terence.. hindi nya alam kung panu nya sasabihin yung dapat ay matagal na nyang ginawa...
kasi babe anu eh...
ako naman... kinikilig na ako.. at hindi ko na kinaya pa ang kilig ko kaya kahit hindi pa nya ako tinatanong ng will you marry me.. sumagot na agad ako ng malakas na
YES!!!!!... yes babe... oo... papakasal ako sayo sa kahit saang simbahan...
halos lahat ng tao sa resto nakatingin na sa table namin...
si terence naman napakunot ang noo.... babe? anung kasal? hindi ako magpapakasal...
ako naman puzzle ang muka...
babe, wag ka naman ganyan.. nasisira yung moment ko.. kinikilig pa ako...
pero babe hindi ako nakipagkita sayo para sa proposal ng kasal..
eh, babe bakit mo ko pinapunta dito? i thought you're proposing me...
nakipagkita ako para sabihin na break na tayo...
halos mabingi ako sa pagkakasabi ni terence na break na kami... hindi na ako makasalita.. bigla nalang tumulo ang luha ko.. naghisterikal na din ako.. pinigil ko ang iyak ko.. ayokong makita nya na iiyak ako.. pero hindi ko mapigil ang luha ko... hindi ko mapigil ang iyak ko.. kaya sa pagpigil ko ng iyak bigla nalang akong napasigaw na syang ikinatingin ng mga tao sa resto...
nagsasalita pa si terence pero nagwalk out na ako.. hindi ko na inintay ang paliwanag nya..
baka kasi kapag tumagal pa ako sa harap nya makagawa pa ako ng hindi maganda...
kaya naglakad ako palabas ng resto... kapag minamalas nga naman.. wala pang taxi na dumadaan.. kaya kahit humahagulgol ako sa iyak.. naglakad na ako papalayo ng resto..
sumunod naman sakin si terence... nakasakay na sya sa kotse nya...
babe, sakay ka na.. ihahatid na kita sa bahay nyo...
dont call me babe.. i'm not your babe anymore...
babe, malayo ang bahay nyo... remember your shoes...
napatigil naman ako sa paglalakad... napatingin ako sa suot kong sapatos...
my ghad... baka masira yung shoes ko....
kaya sumakay na din ako sa kotse nya para hindi masira yung shoes na alaala ng mommy ko sakin bago nya ako iniwan.... birthday gift nya sakin ang shoes na toh....
note: sorry.. onte... dadagdagan ko nalang toh.. kapag sinipag ako.. hehehe... if napanood nyo yung movie na legally blonde makakarelate kau sa story ko.. simula lang naman yung idea.. pang hatak lang sa readers... hehehe.. yung ibang susunod na chapter.. kathang isip ko na.. promise.. hehehe...
love you... salamat sa pagbasa... (^_^)
