She's The Lost Princess

Chapter 5

Chapter 5

Narumi

Napapikit na lang ako ng mariin sa pagbagsak ng picture frame. Bakit kasi palagi akong kinakain ng kuryosidad ko sa katawan? Hindi talaga magandang makiusyoso sa mga bagay na wala kang kinalaman. Ayan tuloy nakasira pa ako.

Napakamot na lang ako sa batok ko sa sobrang inis sa sarili kong kaengotan. Bakit ba ako dinadapuan ng kamalasan?

Ano ng gagawin ko dito?

Dahil bumukas ang pinto sa sobrang pagkataranta ko pinulot ko yung basag na picture frame. Nanginginig pa nga yung mga kamay kasi kinakabahan na talaga ako. Mas lalo ko lang pinahamak ang sarili ko.

Sa pagpupulot ko ng mga bubog aksidenteng nahiwa ang daliri ko. Nagkamali ako ng hawak, imbis na sa smooth surface ng glass dun ako humawak sa pinakamatalim na parte.

"Bilisan niyo naman ang babagal niyo" Hala nandiyan na sila!

Ano ng gagawin ko? Sipain ko na lang kaya sa ilalim ng lamesa? O di kaya itapon ko sa bintana? Isip Narumi bakit ba hindi gumagana brain cells ko ngayon.

Napapikit na lang ako ng mariin kasi nakapasok na sila sa kwarto at ayun hindi na ako nakagawa pa ng paraan para ligpitin ang kalat na ginawa ko.

"Ate nand-- Hala ate your bleeding!!"

Hinatak ako kaagad nung babae pagkatapos niyang isara ang pinto. Napansin kong may mga kasama siyang dalawang lalaki na kagaya niya ang uniporme. Magkamukhang magkamukha silang dalawa, kambal sila! Sumunod sila saamin palabas ng kwarto.

Dinala ako ng misteryosong babae sa clinic.

Kung tutuusin hindi yata ito clinic, parang hospital kasi ang laki. May mga nurses sila atsaka doctors na busy sa mga ginagawa nila. Ang yaman nga talaga ng school na 'to. Hindi na kataka-taka kung bakit karamihan sa mga pumapasok rito ay galing sa mayamang pamilya.

Pagkadala saakin nung babae may lumapit kaagad saaming nurse na siyang naglinis sa sugat ko at naglagayan ng bandage.

"Ayan magiging ok na din yan. Ate naman kasi bakit hindi ka nag-iingat paano na lang kung mas malala pa ang nangyari sa iyo mabuti na lang talaga at nakadating kami kaagad"

Huminga ako ng malalim. Ate siya ng ate hindi naman kami close ni hindi pa nga siya nagpapakilala.

Maliit lang naman yung naging sugat pero kung magreact siya parang naputulan ako ng daliri. Kung tutuusin mas malala pa ang tinatamo ko kapag napapaaway ako saamin. Pero sabagay 'di naman nila alam 'yon.

Binawi ko yung kamay ko sa pagkakahawak niya. Masyado na kasi akong naiilang sa kanya. Bakit siya ganoon samantalang hindi naman niya ako kilala.

Hindi ako sanay na may ibang taong nagaalala saakin bukod kay Lester at Tatay Ben. Bukod doon paano na lang kung naniningil pala siya, nagkautang na loob pa ako.

"O-ok na ako." Sabi ko at ngumiti ng pilit.

Kapag nasanay kang mag-isa sa buhay mahirap talagang hayaan ang ibang tao na umalalay sayo. Kagaya ko dahil kailangan magtrabaho ni Tatay kailangan kong matutunang alagaan ang sarili ko.

Kung nagkakasugat ako, ako lang ang gumagamot sa sarili ko. Ayoko kasing maging pabigat sa Tatay ko. Wala man kaming koneksyon pagdating sa dugo, hindi ko yun naramdaman kahit na kailan.

Kagaya ngayon napahiwalay na ako sa kanya, mas lalo ko lang naintindihan ang importansya ng pagiging independent.

Tumango yung babae sa sinabi ko pero nalungkot yata siya. Samantala yung dalawang lalaki naman nasa likod niya lang. Mukhang nagbubulungan pa.