Loved || ~ Harry Styles {deel 3}

*18

Beetje saai hoofdstukje...naja het einde niet maar oke. In ieder geval veel plezier! Laat me weten hoe je het verhaal vind :) Zoals gewoonlijk jullie comments maken me heel blij. 

Harry

Met een opgelucht gevoel en heel erg veel afgeloste zenuwen liep ik het grote gebouw uit. Stap 1 om mezelf te verbeteren was voldaan, ik had de baan! Stiekem begon ik nu al te zeuren over het feit dat ik vanaf volgende week elke dag vroeg op moest om op een kantoor taken uit te voeren voor de baas, maar daar doe je niets aan. Vanaf volgende week kon ik met trots zeggen dat ik brood op de plank ging brengen voor ons opkomende gezin. 

"Harry! Toevallig dat ik je tegen kom, ik wilde je net bellen" 

"Louis als je hier bent voor een preek over het feit dat ik niet goed genoeg ben voor Keylee en wat ik allemaal wel niet verpest heb dan mag je weer gaan. Mijn dag was redelijk goed tot zover" zei ik klagend wanneer het kleine lichaam van Keylee's beste vriend in zich kwam. Voordat hij verder ging met het gesprek propte hij zijn mobiel terug in zijn zak en zorgde hij ervoor dat hij met beide benen op de grond stond. Wat hij ook ging vertellen het was iets wat hem zenuwachtig maakte. 

Eindelijk hapte hij naar adem. "Sorry, ik had niet zo moeten doen. Je maakt Key gelukkig en dat is het belangrijkste. Dus ik dacht waarom ga ik niet proberen om Harry wat beter te leren kennen, heb je zin om even ergens iets te drinken?" mijn rechter wenkbrauw schoot om hoog in verwarring. Wat wilde hij hier nou werkelijk mee bereiken. Het punt was dat bij mijn verbetering ook hoorde niet altijd nee zeggen tegen dingen waar ik geen zin in had, dus knikte ik eensgevend naar Louis. "Ik geef gewoon heel veel om Keylee, ik kan er niks aan doen dat ik haar ergens nog wil beschermen van alles" 

"Hoeveel geef je werkelijk om Key?" zei ik met werkelijke interesse terwijl de ober de bestelling met twee biertjes op de tafel plaatste. Het café was knus en bijna compleet van hout met aan de muren stukken kunst die gemaakt leken door 12 jarige. Niet iets waar ik naar binnen zou lopen maar het had wel iets. 

"Dat weet je toch, het is mijn beste vriendin" 

"Ach Lou hou me niet voor de gek met je beste vriendin bullshit. Hoelang vind je Keylee al leuk?" Alleen aan zijn blik was al af te lezen dat hij zich betrapt voelde. Het was iets wat me al duidelijk was vanaf het eerste moment dat ik hem leerde kennen, Keylee had het wel eens gemeld maar er was niets in mij dat geloofde dat hij er over heen was. Waarom had hij anders zoveel moeite met mij? Oke misschien was dat een andere reden. 

"Keylee is mijn beste vriendin" hield hij vast. Zijn ogen waren gefixeerd op mij en niet meer op het biertje voor hem. Zijn mobiel trilde en dit was ook meteen het gene wat hem uit zijn concentratie haalde. Zijn mondhoeken krulde, het was heel irritant dat hij begon te lachen om een berichtje die ik overduidelijk niet kon lezen. "Oh sorry, het ging over een feestje waar we aankomend weekend heen gaan. Ah weetje! Jij moet ook komen, ik bedoel Keylee kan natuurlijk niet maar het lijkt me wel lachen als jij komt. Er komen veel bekende van het college" zijn stemming was in een wagenklap omgeslagen alsof er nooit iets over zijn gevoel voor Keylee was gevraagd. 

"Uhm- dat weet ik nog niet. Waar is het feest dan?" er zit iets achter de blik van Louis. Alsof het een illegaal feest is ergens in the middle of nowhere waar daarnaast ook maffia bendes en criminelen komen. 

"Gewoon in een van de studentenhuizen! Een vriendin van me organiseert het. Het zou me echt leuk lijken als we een keer samen iets doen" waar komt zijn touchy-touchy stemming nou weer vandaan. Ik begreep echt helemaal niets van dat jong. "Daarnaast zal Key het denk ik heel leuk vinden als ze hoort dat we samen ergens heen gaan" 

Dat kon best zo zijn maar eerlijk gezegd ik niet. Mijn gevoel sprak altijd de waarheid en sinds ik Louis niet echt vertrouwde na zijn uitbarsting de vorige keer toen ik iets liefs wilde doen had ik er al helemaal geen zin meer in. "Goed. Wanneer?" Ik haat mezelf, het was dat deel van mij dat gewoon nog liefde voor feestjes had.

"Zaterdag" Er verscheen een soort grijns die hij stiekem ook weg wilde werken "Goh wat grappig. Een paar dagen geleden waren de rollen omgedraaid" 

"Ja...ja inderdaad" ik grinnikte kort. Mijn volgende woorden speelde in op het gevoel dat echt aan me begon te knagen, het gevoel om weg te gaan. Als ik zaterdag al de hele avond op een feest moest zijn met Louis dan nu even weg. "Ik uhm- wilde eigenlijk weer gaan, moet nog wat spullen voor Key halen en wil zien of ze oke is" 

Zijn lichaam hing naar achter in de stoel. "Je hoeft niet continu bij haar te zijn hoor Harry. Ze is sterk" de irritatie werd niet minder door zijn woorden, ze werden juist honderd keer groter. Kon hij niet gewoon knikken en doei zeggen? Er moest altijd weer iets neerbuigend uit komen. 

"Ik wil er zoveel mogelijk voor haar zijn als ik kan" Met die woorden liep ik naar de balie en rekende ik mijn half opgedronken biertje af. Even om zeker te weten dat Keylee thuis was belde ik haar op, ze was inderdaad thuis. Vermoeid zoals ze tegen me zei, toch haalde ik iets tevreden uit haar stem. Hopelijk had ze een leuke dag gehad met Yael maar daar vroeg ik wel naar wanneer ik weer naast haar zat vanavond. Die dingen kon ik me zo op verheugen, lekker warm tegen haar aan kijken naar hoe ze sliep. Sinds ze vroeg in slaap viel nu met de zwangerschap had ik een extra aantal minuten om te genieten van haar prachtige gezichtje. Niet om stalkerig te zijn maar ze was gewoon mooi wanneer ze sliep. 

"Styles" Mijn ogen schoten door de straten, ik besefte me ook nu pas dat ik de route had genomen die ik in de zomer altijd nam als ik naar mijn auto ging. De route die ik eigenlijk niet wilde nemen maar onverwachts toch genomen had. Kapotte regenpijpen en omgegooide vuilnisbakken lieten deze straat zoveel enger lijken, het waren geen donkere steegjes maar ik zou een meisje hier never in haar eentje doorheen laten lopen. "Lang niet meer gezien" Fack, fack fack fack! 

"Laat met met rust Ferdy,  ik ben hier niet voor je zieke handeltjes" het was me zelfs teveel moeite naar hem om te kijken. Ik herkende zijn blik uit duizenden, de schrammen onder zijn ogen en het vieze surf kapsel dat vaak verscholen onder zijn capuchon zat. De manier waarop hij liep met een doorgezakte knie en zijn handen altijd in zijn zakken klaar om dingen door te geven. 

"zo zo, zieke handeltjes?" zei hij met een krullende rechter mondhoek "daar praatte je een paar maanden geleden nog heel anders over. Toen vond je het heerlijk als ik je behoeftes weer vervulde met een paar zakjes-" 

"Rot op!" mijn brein werd gek. Ik kon niet terug vallen, ik zag haar gezicht voor me wachtend op het moment dat ik hem weg duwde. Keylee's stem in mijn hoofd vertelde me honderd keer dat ik het niet moest doen, zonder die stem in mijn hoofd kon ik nu niet eens weglopen van Ferdy. Zonder haar was ik een ramp en dat kon ik niet weer verliezen. "FACK! Ferdy ik zweer het als je nu niet aan de kant gaat dan-"

"Dan wat? Dan sla je me in elkaar...je weet dat dat geen goed idee is. Ik heb zoveel mensen achter me staan en jij? God mag het weten" Alsof hij god van de wereld was draaide hij een rondje met zijn armen geopend naar de lucht. "Ik wil geld Harry, jou geld! Ik heb het zo gemist, samen de straten op met dat geweldige gevoel van vrijheid. Zeventig euro en ik kan het je zo weer geven, genieten Harry" 

"Alsof ik ooit nog een cent aan jou zielige handeltje zou verspillen, ga lekker weer die vriendin van je neuken. Oh nee wacht! Die hoefde je niet meer want wat was je ook alweer? Een zielige oude kl-" Mijn oog voelde alsof het eruit was gevallen nadat zijn vuist er met een volle klap tegen aan had geslagen. Zijn andere hand had zich vastgeklemd aan mijn kraag en trok me dichter naar zijn gezicht. Ik kon zijn adem voelen, brandend in mijn gezicht. Alhoewel ik heel graag wilde schreeuwen van de pijn beet ik gewoon heel hard op mijn tong om hem niet te laten zien dat hij gewonnen had, dat was iets wat ik wel geleerd had vorige zomer. "Ik zei laat. me. met. rust." 

"Je komt ermee weg Styles, maar als ik jou gezicht nog een keer zie hier terwijl je woorden uitkraamt zoals je net deed...dan blijft het niet bij een klap. Dan komt het ook aan bij je vriendin..." er viel een stilte maar ik wist dat hij nog iets ging zeggen "...en je kind" 

Iets in mij knapte.