Ik hou van jou (Compleet)

Hoofdstuk 29

 Hee allemaal, hier is hoofdstuk 29 en elke keer verschiet ik er weer van hoever ik al met dit boek ben maar af is hij nog niet!  En wauw... meer dan 11 700 lezers en meer dan 505 votes! Bedankt allemaal, en nu heb ik nog één vraagje... zouden jullie mijn andere boek misschien eens willen lezen en zeggen wat jullie er van vinden ----> just best friends? (:

Enjoy! ♥

-------------------------------------------------------------------------------------

Ik heb Sandra's hand vast en speel met haar vingers terwijl ze nog rustig ligt te slapen. Net zoals elke dag zie ik hoe mooi mijn vriendin wel niet is, hier blonde haren verspreidt over haar kussen, haar volle lippen en de lichte blosjes op haar wangen. Ik glimlach gelukkig. Ik voel hoe een sterke arm zich om mijn schouder slaat en twee zachte lippen een kusje op mijn wang geven. Ik draai mijn blik van Sandra af en kijk in de meest sexy bruine ogen van de wereld. 'Kyle?'

'Ja schatje van me?'

'Ik hou van jou.' Hij glimlacht en zijn kuiltjes komen te voorschijn, 'ik ook van jou, onthoudt dat voor altijd!'

Ik knik. 'Alleen als jij dat ook doet.'

'Natuurlijk doe ik dat.' Hij geeft me een klein kusje op mijn mond. Ik schrik op uit de kus als we een klein kuchje hore, ik draai me naar Sandra die met een geamuseerde blik en pretlichtjes in haar ogen in haar bed ligt. 'Eindelijk wakker, slaapkop?' vraag ik.

Ze glimlacht. 'Jullie passen zo goed bij elkaar!'

'Aww dankje, jij en Luke zijn echt super schattig.'

Ze giechelt, 'Dankje, waar is hij eigenlijk?'

Ik haal mijn schouders op en op dat moment komt hij de kamer binnen met een blikje cola in zijn hand. 'Hey mijn prinses eindelijk wakker?' vraagt hij, er komen rode blosjes op haar wangen terwijl ze Luke en innige kus geeft.

'Sandra, wanneer mag je eigenlijk naar huis?' vraag ik als ze elkaar eindelijk los gelaten hebben. 'Ik weet het niet, wacht even, ik vraag het wel even.' Ze duwt op het belletje boven haar bed. Na een aantal minuten komt er een verpleger binnen, twee keer raden welke die is. Ja die van die eerste dag, die aardige (kuch). 

'Wanneer mag ik naar huis?'

'Euh, je toestand ziet er echt heel erg goed uit, je gaat goed vooruit ik denk zelfs dat je morgen uit het ziekenhuis kan.'

'Echt?'

'Ja, echt.'

'Oh dankjewel!' roept ze enthousiast.

'Dan kan de vakantie nog doorgaan!' roep ik als hij weg is. Ik ben zo blij, we vertrekken over een paar dagen naar Italië en we gingen met ons vieren, ik ben zo enorm blij dat het door kan gaan, het wordt vast geweldig!

Na een aantal uur in het ziekenhuis gezeten te hebben bij Sandra en Luke stelt Kyle voor om maar eens te gaan.

'Vinden jullie het erg als wij gaan?' vraagt Kyle aan de andere. 'Nee, gaan jullie maar ik blijf nog even bij Sandra.'

Ik kijk Kyle vragend aan, waarom wil hij weg, is hij iets van plan? 'Daag Sandra en Luke, tot morgen ofzo!'

'Daag!'

Hand in hand lopen we het ziekenhuis uit. 'Kyle, waarom gaan we eigenlijk weg?'

Dat glimlachje speelt weer om zijn lippen. 'Kyle', zeg ik op een klagerige toon,' zeg het!' Hij blijft maar naar me grijnzen. 'Je zult wel zien waar we heen gaan.'

Ik zucht en geef het op, dit gaat toch niet werken. We nemen onze fietsen. 'Het is wel redelijk ver rijden maar het is een leuke weg en... nee, ik ga niet te veel zeggen alleen vertrouw me.'