No shit sherlock.

28. Een appeltje om te schillen.

Terwijl Arnoud de boom naar binnen tilde was ik snel naar de keuken gevlucht.
Hij vond het duidelijk niet nodig om mij te vertellen dat hij praktisch uitgehuwelijkt was, en dat hij niet eens aan zijn vader vertelt van. Joh pap, ik ben weer samen met Elisabeth, ja Elisabeth Holmes waar je zo goed mee kon opschieten.
Misschien had ik gelijk? Wilde Arnoud alleen wat met me omdat ik tranen liet zien?

Ik schudde mijn hoofd, Arnoud wilde mij niet kwetsen, niet alweer daarom vertelde hij het niet. 'Hij staat,' hoorde ik zijn stem.
ik liep rustig naar het woongedeelte en bekeek de boom met open mond, hij was prachtig.
Ik werd uit trans gehaald toen ik een arm om mijn schouders voelde en dat ik tegen Arnoud zijn lichaam werd getrokken, 'Het spijt me dat ik je niet over mijn vader had vertelt Elisabeth, ik wilde je niet..'
'kwetsen?' onderbrak ik hem.
Met mijn hand streelde ik zijn borst.

'Het is oké,' fluisterde ik.

'Dat is het niet,' Zijn stem klonk geërgerd. Dat deed mij verbazen, ik snap het al, hij weet niet wat hij nu moet doen.
'We nodigen gewoon je ouders uit, en vertellen het ze. Alleen zij.' Stelde ik voor.
Zijn grip werd wat losser, maar zijn hart ging sneller ik snapte niet wat het probleem nu was als er gewoon een oplossing voor zijn neus lag.
'Wat is er nou Arnoud? Wil je niet bij me zijn?' Zei ik al wat harder terwijl ik mezelf wegtrok.

'Tuurlijk wel! Wat denk je anders dat ik hier met je doe?' Ik haalde mijn schouders op.

'Jeetje Holmes, doe niet zo onzeker!', ik keek naar de boom en beet op mijn lip, 'Ik wil de boom morgen versieren, ik ben nu niet in de stemming. Wil je wat te eten?' Probeerde ik het onderwerp te veranderen.

Arnoud keek me alleen boos aan, en zonder reactie van mij liep ik van hem weg weer terug de keuken in. Ik trok mijn jas uit en gooide hem over de stoel en liep gelijk naar de koelkast. Rode wijn? Nee. Niet nu.
Ik pakte een appel uit de zak en gooide de koelkast weer dicht. Een mes uit de la en zo begon ik de appel in stukjes te snijden en stak zo een stukje in mijn mond.
Ik lachte even, best grappig dit allemaal. Alles. Echt alles kan ik oplossen al ligt het antwoord in China, ik vind het.
Maar zodra het met liefde of eigenlijk met Arnoud te maken heeft sta ik droog. Niet dat ik snel even een oplossing uit mijn duim kan zuigen of waarom hij zo moeilijk doet. Nee. De enigste persoon die het weet is Arnoud.
Ik schrok even toen ik twee armen om mijn buik voelde en hoe een lichaam tegen me aankroop. Hoe een lichte stoppelbaardje langs mijn wang schuurde, hoe er lichtjes aan mijn haar werd getrokken en lippen de mijne raakte.
'Ik hou van je Elisabeth.' Waren zijn woorden.