CHAPTER 7
Jake’s POV
Ano ba naman ‘yung babae na ‘yun? Siya ‘yung nag-offer ng number niya in case na kailangan ko siya. Pero ito, mukhang labag naman sa kalooban niya.
Maya-maya dumating na siya.
As usual. Center of attraction. Maganda nga kasi. Parang anghel ang ganda hindi naman pang-anghel ang ugali.
“Tapusin na natin ‘to”
HAHAHA! Akala niya ganun kadali.
“Hindi ‘to short term goal”
“What do you mean?”
“Tutulungan mo ako hanggang sa maging kami ni Angel”
“WHAT?! Seryoso ka?”
“Mukha ba akong nagjojoke?”
“Palibhasa kasi .. HAY NEVERMIND! Fine!”
“Good”
“Insensitive”
“Why?”
“Akala ko si Angel ‘yung manhid, ikaw pala”
“Bakit may gusto ka din sa’kin? HAHA”
“Stupid >.<”
“Ano nga?”
“Nevermind”
“Bahala ka nga. Basta tutulungan mo ako.”
“Aamin lang, kailangan pa ng tulong ng iba. Stupid ka talaga. Anong matutulong ko sa’yo? Ichicheer kita habang naamin ka? Alangan naman ako ang umamin para sa’yo. Come to think of it.”
“Basta”
Hindi na siya nagsalita. Bakit ang cold niya? Ay bahala na! Kailangan ko ng magmadali.
“Anong gusto mong gawin ko?- Trixie
“Kaya mo na ‘yan. Hindi ko din kasi alam.”
“Weak!”
“OO na!”
“Yayain mo siya ng date bukas. Sa lugar na kayo lang. ‘yung tahimik. Make it simple as much as possible. Then umamin ka.”
I pinched her.
Tinarayan ako!
“Tinutulungan kita kasi you told me to do so. At may utang na loob ako sa’yo. Pero hindi tayo close.”
“Ngayon close na.”
“Wala na ba tayong ibang pag-uusapan?”
“Wala na”
“Uwi na ako”
Eto na naman siya.
