Manang's Incorporated

Chapter 9

The next morning katulad ng nasa note sinuot ko lahat ng kolorete kahit ayoko.

I said yes. I signed this and I can't blame anyone for this.

This is on me.

I looked on the mirror. Over all I'm ok. Hindi ko akalain na madadala ng dress na to ang itsura ko. Contacts nadin ang gamit ko hindi na angg salamin ko. At exactly 9 am I went down at andun nadin ang isang limousine.

Buti nalang at wala na sila papa so nobody will profuse me with questions. Sumakay ako at nagsimula na itong kumilos.

It stopped. Marahil ay andito na kami sa aming destinasyon. The door suddenly opened.

This is breathtakingly wonderful. Binasa ko ang nakalagay sa sign.

White gardens.

Sa pangalan palang na describe na where I am.

Hindi langit to ha. Tandaan sa anak ng nasa baba ako makikipag kita. :/

Parang dito everything is so pure. All the things the nature can offer ay andito. Napakasarap pagmasdan ng mga bulaklak na lahat ay kulay puti. White. Purity.

Parang walang ibang tao dito. Kasi walan naming sumalubong saken tulad sa mga movie na may sasabihin na Ma'am shall I lead you the way.

So I decided to wonder around.

Sigurado ba si manong limousine driver na dito ako dalhin?

I made a turn at my right and I saw a man in his 40s smiling at me.

Siya bato?

OMO! DOM(Dirty Old Man)? Kaya ayaw magpakita?

Napamaang lang ako dito.

"You must be Jusette. Please take a seat." Sabi nito.

Haay, di naman pala.

May dalawang upuan kasi na magkatabi sa harap nito. May luhuran din. At yun lang ang nagin pagitan naming ng mama. Or should I say pari? Maybe abogado?

Umupo ako. At nakita ko sa tabi ko ang isang papel. Isa nanamang kontrata.

The contract that'll seal my life.

Humangin ng malakas at may isang Cataleya na nalaglag sa kamay ko na nakapatong sa hita ko habang nakaupo ako. Para parin akong nananaginip sa lugar na to.

Everything's so white. So neat. So unbelievable. Just like my situation.

"I was asked to give you this ring and make you sign the contract beside you."

He was asked? Ibibigay lang sakin ang singsing? At papipirmahan lang sakin ang contract?

To be specific. Marriage contract.

I thought I'm going to see him today.

Well, kahit sinabi nyang hindi I was pulling my hopes high.

Pero bakit? Pati kahit naman manang-manang ako I still have a dream wedding. Pero sa lagay ko Malabo na talaga yon.

Won't he show up? Ganun nalang ba? Pinaabot na singsing at pinapirma.

Nag abala pa sya sa singsing pwede naming pirma nalang. Nag abala padin sya sa lugar pwede naming pinadala nalang nya sa bahay like the first time.

Bakit parang disappointed ako?

Haay. Antok lang yan. Kulang ako ng tulog.

Tumango nalang ako sa mama. Mama kasi di ko sure kung pastor, pari, mayor o abogado to.Walang name tag!

Hinawakan ko ang singsing at napirmahan ko nadin ang kontrata. I didn't bother to read it. Ganun din naman yun.

"Haaay." Napabuntong hininga nalang ako.

"Mauna na ako Miss Jusette. I mean Misis." At nginitian ako nito.

Misis? Holy cow!

Bakit hindi ko binasa ang contract? Malamang naman kahit apelyido nya andon diba?

Shunga ka talaga Jusette. *untog ulo sa pader.

Di muna ko tumayo. Pilit dina-digest ng utak ko ang nangyari. Mas mahirap pa to I digest kesa sa mga Math Theorems ko at formulas.

Pumirma ako at binigyan na singsing. Kasal na ko. Wow! Menos gastos.

At higit sa lahat ang naging groom ko ay isang piraso na papel. Ito talaga yung pinangarap ko! Kahit sa isip ko halatang sarkastioko ang pag iisip ko.

Isang buntong hininga pa ulit at tumayo na ako para hanapin ang daan palabas.

"Jusette." A familiar voice called my name.

Could it be? Nasa likod ko sya?

Hindi ako makalingon dahil kinakabahan ako.

Nasa likod ko sya? Talaga?

Pero lahat ng iniisip ko nawala ng magsalita ulit ito.

"I brought you here because like this place and the Cataleya on your hand you're pure and innocent. You'll know someday why I did this."Napa isip ako.

Why is he saying this?

Natapos na itong magsalita at sa palagay ko ay panahon na para lumingon ako at makita ang nagsasalita.

So I did.

But to my dismay. Wala akong nakita.

I don't know kung guni-guni ko lang ba talaga yung narinig ko?

"I'm sorry, don't try to look for me."

Nagulat ako ng magsalita ulit ito. I don't know how it is possible na naririnig ko sya pero di ko sya makita. Napatungo nalang ako.

Do I deserve to be treated like this? Na parang gawing sunod-sunuran? Na paglaruan?

I turned my back. At patuloy na naglakad palabas ng nakatungo.

This is too much to contain. Sa sandaling panahon at lagi kaming nagbabangay hindi ko alam kung bakit ganto nararamdaman ko.

I'm hurt. At hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan.

Palagi nalang kasi nagrereplay sa utak ko ang boses nya.

And tears started to fall from my left eye.