~~~ CHAPTER 11~~~~~
Pagkagising ko ng umaga.. ginawa ko na ang mga kailangan kong gawin bago ako kumain. . Hinihintay ko kasi siya dahil uuwi daw siya ng 10pm ng gabi. Halos umabot na ng 3 am yung candle light dinner kong preparation, ang galing noh? Inisip ko kasi.. kahit man lang itong effort na to .. mabigay ko sa kanya. Kaso.. ayun.. wala din. Di siya dumating. Halos malusaw na yung kandila eh.. tapos.. ang lamig na ng pagkain. Pinatay ko na lang yung mga kandila tapos iniwanan ko na dun. Kung dumating man siya.. siya na lang bahala.
Kaso... umaga na.. wala pa din siya.
''Nakakainis ka naman. Minsan na nga lang ako mag-effort eh. Sinayang mo lang.'' Inis kong sabi at inayos ko na yung dinner kagabi. Kumain na din ako mag-isa. 11 Am na din pala.. wala pa din siya. Grabe naman.. wag na kasi siyang magemail sakin... na uuwi siya ng saktong oras.. di naman pala.
''Babe...''
Napatigil ako sa pagkain.. ''Babe.. i missed you so much!'' Then he kissed my cheeks. Ayun, di ko siya pinansin. Bahala siya sa buhay niya! Pinagod niya ko sa kakahintay. Niligpit ko na yung pinagkainan ko at dinala lahat sa kusina. Naghuhugas ako ng plato ng may yumakap sa likod ko.
''I'm very sorry babe... kung hindi kita napuntahan ng maaga kagabi. Kung hindi kita natawagaan ng 1 week and 6 days... sorry talaga.... babawi ako sayo.'' He whispered every word on my ears. And the feeling is different.. namiss ko talaga siya aaminin ko. Namiss ko boses niya at sweet words galing sa kanya.
''Please forgive me, i promise.. i'll never do it again.'' Pambawi niya. Di ko lang siya pinansin.. bahala siya diyan. Kailangan ko munang magpakipot.. :P
''Gusto mo... we'll just make love bilang pambawi ko.'' He said in a husky voice. Biglang nabitawan ko yung platong hinuhugasan ko tapos humarap ako sa kanya.
Aisssh. Ang gwapo pala niya ngayon. Nakagel tapos ang hair niya.. pataas... yung eyes... teary eyed?? Then.. yung lips niya... bakit sobrang pink na naman? Haynako.. nakakatempt na ah. Pede bang itigil niya ng konti? Baka.....masaktan ako at the end eh.
''Pede bang tumigil ka na diyan? Nakakairita ka na eh.'' I rolled my eyes on him. Tapos naghugas na ulit ako ng plato.. bahala siya diyan. Di ko lang siya pinapansin kahit panay yung tusok niya sa tagiliran ko. Ano ba? Tssk.
''Bakit hindi ka man lang tumawag? Bakit hindi mo man lang sinabi sakin na hindi na kita mahihintay kasi nadelayed ka? Ang dami daming panahon para sabihin mo man lang sakin eh. Pero hindi mo ginawa.. di mo alam kung gaano kita namiss.. di mo alam kung paano ako umiyak habang ako lang mag-isa dito at nadedepress na ko dito kasi wala ka. Xavier, please be at my side... i need you..'' Umiiyak na ako habang sinasabi yun. Pagkatapos kong ayusin lahat sa kusina. Bigla niya akong hinarap sa kanya.
''Ikaw talaga... matampuhin ka naman eh.'' He kissed my forehead. Pero sa bawat pagdampi ng labi niya sa noo ko.. sa ilong ko.. at sa labi ko.. ewan ko.. para akong nasasaktan. Anong meron?
