THE GREATEST SOLACE: SHE'S JOKING ME!(Book 2)

Chapter 27- for now...

Note :

It's been six months !!

and now ko lang mauupdate eto.

sana matangkilik nyu po ulet, babago ko lang mabasa ulit ang draft nya .:(

Brianna's POV

Pagod lang ang nakuha ko sa pabalik- balik na pag- ayos ng papeles sa university.

tatlong araw na kasi ako nakulong sa bahay nila at walang ganung ginawa kundi magselpon at manood.

Bawal daw lumabas eh.

Pero, at last, hihintayin ko nalang yung certificate na hinihingi ko para makalipat ako.

Mamimiss ko yung school na to.

pinagtyagaan nila ako habang wala ako sa sarili.

dito ko nahanap ang mga kaibigang kahit may pagkakorni, advice padin ang nangunguna para may matutunan ako.

Of course, dito na din ako nakahanap ng pangarap ko.

Ang maattached ang puso ko sa paggigitara at pagkanta.

dito ako nakapagkontrol sa sarili.

kung ano ang pagkakaiba ng gusto at kailangan.

But ....

LAST DAY.

Sobrang hectic tong linggong to dahil babago ko na nga lang makuha ang transfer credentials ko, nakasira pa kami ng motor.

And I didn't imply a word anymore .

baka lumala eh.

I close my eyes for a while, until a face flashed in my vision.

*beep*

09*********

May nagtext sa cellphone pero di ko pinansin ang message.

"Brianna? sinong nagtext? " tanong ni Jeric sa akin.

Sa halip na sagutin ko, binura ko sya.

Iba kasi kutob ko sa ganoong numero eh.

"Brianna !"

"Inaro, Smart lang yun. di na ako nagloload kaya panay ekek yung text."

Tinaasan nya lang ako ng kilay ?!

halatang di ako pinaniwalaan eh.

"Anuman, ihatid n kita sa terminal.

Ingat ka mahal ko."

Ako naman ang nagtaas ng kilay.

" Nagmamadali ka ah.

san punta mo?"

" eh pakiramdam ko may tinatago ka sa akin eh."

hay naku.

" mag aaway ba tayo ha Jeric? awayin ko nalang kaya yang may-ari ng motor dahil di niya naiintindihan ang problema natin."

He just heaved a sigh.

" Oh, siya. basta ingat ka mahal ko,

basta mag-aral ka ng mabuti doon ha. wag mo pabayaan sarili mo."

that word touch my heart, kaya wala sa sarili na tumayo at niyakap siya ng mahigpit.

"salamat inaro ko...

alam mo namang di kita... matitiis."

sabay halik sa kanya.

di na sya umimik.

hanggang sa victory, di nya ako iniimik.

:(

Yun pala, umiiyak na sya.

nakatungo lang sya na kumaway sa akin eh.

Yun na siguro ang first time ko na makita syang umiiyak.

"Babalik ako ,Inaro ko "

-------_--------------------

note:

Ayoko sana ng sad ending pero kelangan ilagay.

But !!

Don't worry,

may Book 3 na !!!

just follow my account and abangan ang real life story .

Chao !!!

-Jheart4ever