~EPILOGUE~

128K 2K 525
  • Dedicated kay ALL MNB READERS
                                    

THIS IS THE EPILOGUE. DEDICATED TO ALL MY READERS. THANK YOU SO MUCH! 

ENJOY!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

KATH'S POV

AFTER TWO YEARS ...

"OMG! Congrats sis. The best ka talaga, ikaw na ang magiging president ng Bernardo Inc. isa sa pinakamalaking company ng daddy mo, Were very proud of you" bati sa akin nila Devon at Coleen.

Andito kami ngayon sa Victory Party ko. After namin gumraduate sa College, ipinapasa na sa akin ni Daddy ang pagma-manage ng isa sa pinakamalaking company namin. Habang si Kuya naman ay yung nasa ibang bansa na company at kami ni Daddy.

"Now let's all welcome the new president of Bernardo Incorporation. The daughter, Ms. Kathryn Bernardo" then nag-clap na lahat ng tao. As in sobrag daming tao ngayon dito.

"Congrats princess Kath"

"Omg. You deserved it"

"Congats"

Sobrang overwhelmed ako sa lahat ng mga nangyayari sa akin ngayon! Kaso parang kulang pa din eh.

Nagpunta na ako sa mini stage. "Good Evening Everyone. Thank you so much to all people who came tonight. First, I want to thank my Dad for giving me this opportunity to be a president of our company. Super thankful talaga ako." medyo naluluha ako. "Mas lalo sana akong sasaya kung nandito din yung taong mahal ko, kaso wala siya ngayon eh" di ko alam naiyak na ako. "Thank you" 

Kaya bumaba na muna ako at pumunta sa table nila Devon.

"Sis, umiiyak ka na naman" sabi nila tapos ayun todo himas sa likod ko.

"Miss mo na talaga siya hano?" sabi ni Coleen,

Naiyak akong lalo. "Pano ko naman siya hindi mamimiss? HUHU! nakakainis bakit kasi kailangan pa niyang umalis? Miss na miss na miss ko na siya" sabi ko.

"Wala tayong magagawa Kath" sabi ni Coleen. Lalo naman akong nalungkot sa sinabi niya.

Natapos na yung Victory Party ko. Pero bago ako umuwi, dumaan muna ako sa private resort namin.

Ewan pero mas lalo akong naiyak, mas lalo kong namiss ang Nerdy Boyfie ko.

Naalala ko pa nung nagpunta kami dito, yung lahat ng tawanan, yakapan, harutan, kaladyaan, lambingan, at higit sa lahat nung magkasama pa kami.

Sobrang miss ko na yung mga araw na yun.

Sana nga ang buhay parang kanta lang na pwede mong ulit-ulitin, i-rewind, i-fastforward at ihinto kung kinakailangan. 

My Nerdy Boyfie. ~KathNiel~Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon