Adopted By One Direction (5SOS) {Turkish}

Bölüm 3

Leah'nın bakış açısı

"Onu alacağız." Sarışın çocuk güçlü bir İrlanda aksanıyla konuştuğunda ağzım şaşkınlıkla açıldı.

Kelimeleri beynimin içinde defalarca yankılanırken dediklerini algılamaya çalıştım.

Beni mi evlat edinmek istiyorlardı? O kadar insanın içinden, ben mi?

Pekala, görünüşe göre bu akşam kaçmıyorum.

Mary bana gidip eşyalarımı toplamamı söyledi. Yukarı çıkıp her şeyimi küçük bir çantaya doldurdum ve büyük salona döndüm. Merdivenden inerken birkaç kızın düşmanca bakışlarına maruz kaldım. Cidden, bunların sorunu ne? Bir avuç ergenin beni evlat edinmesi onları neden böyle kızdırıyor? Şu anda "Kimler benim yerimde olmak ister?" diye bağırmak üzereyim ama Mary'nin popoma yeni "ebeveynlerimin" yanında şaplak atacağına eminim.

"Hadi gidelim." Dalgalı saçlı olan gülümseyerek konuştu ve arabalarına gittik. Dışarı çıktığımızda elimi tutmaya çalıştı ama yanından uzaklaştım  ve bana kafası karışmış bir halde baktı. Hızlı bir özür mırıldandım ve arabaya doğru yürümeye devam ettim.

Nihayet yetimhaneden ayrıldığımızda çekinerek konuştum. "Bayım, size bir soru sorabilir miyim?"

"Bana bayım demek zorunda değilsin." Dedi bukleli olan kıkırdayarak. Bana kendini "Harry" olarak tanıttı. "Şimdi, ne soracaktın?"

"Pardon, acaba neden siz çocuklar bana çok tanıdık geliyorsunuz?" Hala tüm bu durum kafamı karıştırıyordu.

"One Direction'ı duymuş muydun?" Dedi Zayn gülümseyerek.

"Ah tabi ya. Bilmem gerekirdi." Dedim avuçlarımla kızaran yüzümü örterken. Tanrım bu çok utanç verici.

"Sorun değil Leah. Bilmeni beklemiyorduk." Dedi Louis.

"İyi." Dedim gülerek rezilliğimi örtmeye çalışırken. Hala bir domates kadar kırmızıydım.

"Neden beni evlat edinmeye karar verdiniz?" Yani beni evlat edinmedeki amaçları ne olabilir ki?

"Çünkü Simon daha sorumluluk sahibi olmamız gerektiğini söyledi." Louis gülerek konuştuğunda başımla onayladım.

"Pekala, siz çocuklar beni evlat edindiğinize göre, soy adım ne olacak?"

"Aslında hukuken hepimiz senin ebeveyniniz ama Liam en sorumlumuz olduğuna göre, soyadın Payne." Dedi Louis gülümseyerek, "Liam"derken sürücü koltuğundaki çocuğu göstermişti.

Leah Payne. Kulağa güzel geliyor.

Liam sürerken havadan sudan konuştuk. Hepsinin isimlerini öğrendim ve grupla ilgili birkaç şey.

"Geldik." Liam arabayı büyük bir eve doğru sürdü. Bekleyin, köşk demek daha doğru olur.

En az altı arabayı alacak genişlikte bir garajı vardı. Evin çoğu pencerelerden oluşuyordu... Bu ev muhteşemdi!

"Hadi bakalım ufaklık." Dedi Harry beni yerden kaldırarak. Başta sıçradım, ama sonra beni kucaklamasına izin verdim. 15 yaşında olabilirim ama 6 yaşındaki bir çocuğun kilosundayım. Liam kıyafetlerimin olduğu çantayı tutarken kapıya doğru koştu. Hep beraber eve girdik.

"Vay canına!" Etrafı süzerken sessizce konuştum. "Siz burada mı yaşıyorsunuz?"

"Evet." Dedi Niall. "Şimdi sana odanı  göstereceğiz."

Bana evin içini gezdirmeye başladılar. Üst kata çıkan geniş merdivenlerden yukarı çıktık.

"Senin odan koridorun sonundaki olacak. Benim ve Harry'ninki seninkinin yanında, Zayn ve Louis'inki bizimkinin yanında ve Liam'ınki de Zayn'inkinin yanındaki olacak." Niall uzun koridor boyunca yürürken yanından geçtiğimiz kapıları işaret ederek konuştu.

Liam odamın kapısını açtı ve ikimiz içeri girdik.

Burası büyük salondan da iyiydi.

"Dalga geçiyor olmalısınız!" Ağzım kocaman açılmış bir halde etrafa bakındım.

"Beğendin mi?" Harry sordu.

"Tanrım evet!" Bağırdım.

Harry kıkırdadı ve ben de yeni odamı keşfetmeye karar verdim.

Büyük bir yatak vardı. Yatak kocamandı ve üzerinde milyarlarca yastık vardı.Yanında bir komodin ve onun üzerinde de bir lamba vardı. Gardrop küçük bir oda şeklindeydi ve içinde tonlarca boş yer vardı.

Banyosunda büyük bir küvet, cam bir duşakabin ve ayna vardı. Yatağın üzerinde büyük  bir avize sallanıyordu ve LCD ekran bir televizyonla kıyafetlerim için fazladan yere ihtiyacım olabilme ihtimaline karşı  birçok çekmece de bulunuyordu . Bir duvarı boydan boya kaplayan kocaman bir pencere Londra'yı önüme seriyordu. Pencerenin yanında üzerinde beyaz bir iPhone  5 ve yeni MacBook Pro bulunan  çalışma masası duruyordu.

Hepsine teker teker sarılarak teşekkür ettim. "Teşekkürler! Teşekkürler! Teşekkürler!"

"Önemli değil." Dedi Louis. "Hey bence bu akşam bir film gecesi yapmalıyız. Eğer etrafa bakmak istiyorsan, biz aşağıdayız." Ve odadan çıktılar.

🌸 Oylayın lütfen 🌸