[Book 1] Mysteries of Jansport High School: Son of Lights

Chapter 7*

"Sayang yung diary, kung kailan nabuo na natin, saka may sumali..." sabi ni Daniel. I kinda don't like the feeling I have right now. Kasi parang isa pang 'monster' ang kalaban namin. Naubusan na ako ng physical strength in these kinds of situations.

Just to be sure, I decided to go to the library alone, "Hmmm... I'll be back," sabi ko sa dalawa. "Oh? Saan ka pupunta?" sabi ni Daniel. "Sa library... Baka kasi nandun ang diary... susubukan kong hiramin ulit," sabi ko. I just fled from the area and went to the library.

"Um, Miss... May pumasok na po ba ditong babaeng estudyanteng may colored extensions na nagbalik ng libro?" tanong ko sa librarian. "Babaeng may extensions? Wala pa naman utoy," sagot ni Miss.

"Teka, utoy, anong class mo?" tanong sa akin ng librarian. "Ako po? Grade 7 - Class A po," sagot ko. Biglang may inabot siyang package inside a small brown paper bag. "Mga library cards niyo yan, padistribute na lang sa mga classmates mo at lagi kong nakalimutan ibigay sa kung sino mang kaklase mo na napunta dito," sabi sa akin ni Miss. WHAT?! Wala pa pala kaming library cards. This is getting me into nowhere but trouble again. Pumunta ulit ako sa mga shelves at hinanap ulit ang diary. Sadly, wala...

Lumabas na ako ng library at tumungo sa classroom natin para iwan yung mga library cards sa teacher's table. "Ano ba talagang school ang pinapasukan ko? School for freaks?" tanong ko sa sarili nang lumabas ako sa classroom. Bumababa na ako ng hagdan nang may umimik na babae, "Heh. Wala ka pa ring kadala-dala sa pagharap sa amin, ah, palibhasa ang tapang-tapang mong mortal!" Lumingon ako. SHIT. SI GIRL WITH EXTENSIONS na hawak ang diary.

"Ibalik mo yan, sinungaling ka!" sigaw ko sa kanya. "Ibabalik ko toh kung kaya mo ako saktan!" sabi niya sabay belat. I can't hit a girl but this ain't no girl, she's a monster. I clenched my fist and began to make a strong punch. The punch landed on her skin... eventually, my whole arm went through her body. O_O?! Oh men, she's a ghost.

"Can't hit me? Too bad!" she said. She then flipped in mid-air and used her feet as a drill to kick me. Whoa! I stumbled off the stairs. Step by step, I rolled in pain. By the end of the staircase, my vision went white and dull. My whole body was now weak. I did not realize... darkness bestowed on me.

I don't know how many hours have passed... pero nagising ako... "Nasaan ako?" tanong ko sa sarili ko na naghihingalo. My body was tied up on a post in a dark room... "Oh men, I... can't... feel my... bones..." whisper ko. Siguro kasi sa tagal-tagal kong nahulog sa hagdan, ayun nabalian ata ako.

The girl went in the room, floating... "Heh, ako nga pala si Katelyn Yurei... Ang ikalimang Doku Hebi ng generation na toh. Siguro naman alam mo na kung anong pakay ko sa'yo. Kung sino ang Son of Lights..." Hinawakan niya mukha ko pero sumagot ako nang pabulong kasi mahina na ako, "Hindi... pa... ako... tapos... sa pag... basa ng... diary."

Tumingala ako. Nakita ko ang isang bumbilya sa itaas ko. Ghosts hate light. Sumilip ako sa sahig ng pwedeng gamitin para buksan ang switch. "Hindi ka pa ba tapos sa pagbabasa o tinatago mo lang ang identity mo bilang Son of Lights?" sabi ni Katelyn na hawak ang mukha ko. Sumigaw ako, "Sabi nang hindi ako ang Son of Lights!" Napansin ko ang isang natanggal na tile sa sahig na malapit sa paa ko. Wish me luck, sa pagmamaneuver ko ng tile sa sahig, lumipad ito sa switch. Nagbukas ang ilaw... "AAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!!!" sumigaw si Katelyn. YES! Effective!