Bora'nın üzerime gelen adımlarıyla birkaç adım daha ondan uzaklaşmak istesem de yatağa çarpan bedenimle durmak zorunda kaldım. Gözlerimin derinine bakan yeşlilleri alev alevdi. Tüm o sinir ve öfkesinin aksine dışarı yansıttığı duruşu fazlasıyla saki...
❗️Hepinize merhabalar sevgili okurlarım. Bölümü okumaya geçmeden önce sizin için yazdığım bu satırları okursanız çok sevinirim. Hikayeme düzenli olarak bölüm atmaya kurguma değer veren okurlarım için devam ediyorum. Ama emeğimin karşılığını alamadıktan sonra da bir noktada boş geliyor bu çaba benim için. O yüzden bu bölüm için beğeni ve yorum sınırını fazlasıyla yüksek tutacağım ama normalde olması gereken o. Ben bunu kurgumun hakettiği değeri alması için yapmak durumundayım.
Bu bölüm biraz da sezon finali gibi oldu zaten. Okudukça anlayacaksınız ;))
Sevgiyle ve sağlıcakla kalın. Desteğiniz için şimdiden teşekkür ederim. 🩷🌸🩷
Yeni bölüm için beğeni sınırı=300
Yorum sınırı=500 (bölüm hakkında, yazım tarzı, gelecek, geçmiş tahmini vb. Hikayeyle ilgili yorumlar istiyorum sizlerden.)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
_______________________________________
Bazen düşünüyordum da keşke bazı anları unutmak yerine beynimizde belli bir yere kaydedebilseydik. Öyle ki istediğimiz bir anda tekrar o ana dönüp, tekrar o anda ki duygularımızı, hislerimizi hiç bozulmadan yaşama gibi bir şansımız olabilseydi. İçinde bulunduğum o an tamda bu bahsettiğim anlardan biri olabilirdi.
Kalbimin orta yerinde hissettiğim hisler, içimi kıpır kıpır eden duygular daha önce yabancısı olduğum konulardı. Belki ilk belki de son kez yaşamış olduğum bu duyguları tekrar yaşamak için nelerimi vermezdim ki. Bora'yla buluşturduğum dudaklarım onun dudaklarının üzerinde hareketsizce asılı kalmıştı. Hem ben hem de Bora sanki hareket kavramının ne demek olduğunu yitirmiş gibiydik.
Onu öpme nedenim belki onunla yüzleşmekten kaçtığımdan belki de soracağı sorulara herhangi bir cevap veremeyecek olmamın verdiği bir korkudan kaynaklıydı. Cevap bunlardan hangisiydi bilemesem de yine de kaçmak tüm bu seçenekler arasında en doğrusu gibi geliyordu bana. Benim tüm cesaretim onunla buluşan dudaklarıma kadardı. Şuan yaptığım şey için bile çoktan pişman olmuş olabilirdim. Malesef bunu geri alabilmemin de herhangi bir yolu yoktu.
