The Last Maidservant of the Weakest Kingdom (MxM)

Chapter 1

Adrahasis

Sumisipol ako habang masaya at galak na nagluluto sa malaki nilang kusina. Tahimik, walang maingay at tanging ang magandang boses ko lang habang sumisipol ang maririnig sa loob. Napakasaya sa pakiramdam, nakakagalak at parang hihimatayin na talaga ako dahil sa sobrang tuwa dahil sa nangyayari sa buhay ko ngayon.

Kasi hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwala na nagsisilbi ako sa Reyna at Hari na kung saan naging idolo ko noon pa man. Ang pamamaraan nila sa pagpapatakbo ng mga negosyo, ang pagbibigay respeto sa lahat na kahit mababa ka lang ay mabibigyan ka parin ng karapatan na respetuhin at tiyaka ang magandang pamumuno nila sa buong isla ng Teodorica ang pinakainiidolo ko talaga sa kanila.

The King and Queen are both amazing, fascinating and kind. They are humble as well and approachable that's why the residence of this island loves them even though they were announced as the weakest royal blooded and as the rulers of the weakest island. But I don't care, as long as I am serving them then I am willing to protect this kingdom from harm and evil Wizards.

"Psh, I will even protect them from the Highest Supreme Court if it's needed." I whispered and smirked a bit, I almost laughed because of the way I whispered those words like it was so confidential.

Lumapit ako sa refrigerator kung nasa'n ang ibang mga karne, agad ko 'yon kinuha mula doon at hinugasan sa lababo. Agad rumagasa ang tubig at niliguan ito ang mga karne, may mga kaunting dumi pa akong nakita kaya minabuti kong linisin ng maigi ang mga karne. Napalingon ako sa niluluto kong sabaw na ngayo'y umuusok na ng makapal, ibig-sabihin ay malapit na maluto at kailangan ng buksan para lumabas na ang mabangong amoy.

This work is not even hard for me. Malayo ito sa naranasan ko noon sa escuelahan na siyang pinanggalingan ko kung saan alam nila kung saan ako nakatira. Alam nila kung paano kahirap ang pinanggalingan ko ang makapasok sa ranggo kaya minamaliit nila ang kakayahan ko. That's the time I made up a decision and that decision changed my life and changed their perspectives towards me.

I turned off the fire because the smell of the soup is already spreading in the kitchen. I transfered it on the wooden table and check it if it's already okay and luckily, it is already smells success to me.

Pumikit ako ng mariin at dinamdam ang nagsisimulang pag-init ng buo kong katawan. Parang may kung anong enerhiya mula sa loob ko ang gustong kumawala na siyang agad ikinadilat ng mga mata ko.

"Healing Magic: High-up Resistance." I whispered and suddenly, I felt my body strengthen like in anytime, it's ready to deflect all the attacks from other Wizards. But well, I used it this time because I just want to be safe while cleaning all the meat that I am not familiar with.

It's already six in the evening and if I remembered it right, their dinner is at seven so I need to move fast.

"Aren't you tired cooking just by yourself?" Halos mapatalon ako sa kalan dahil sa malamig na boses na 'yon galing sa likuran ko. Hiningal akong napaharap sa kaniya at agad akong sinalubong ng mga malalamig niyang berdeng mga mata. Napalunok ako ng sandali dahil sa tindig niya, malalaman at malalaman mo talaga na isa siyang Prinsipe ng isang kaharian dahil sa paraan ng pagtindig niya. Ang mga kamay nito ay nasa likuran niya habang diretso lang na nakatitig sa mga mata ko.

I can't even read his expression and I don't know if it is because of the nervousness I am feeling right at this moment or it is just that, his expressions are really hard to read?

"P-Prince Demetrio, you're here." I almost whispered but I think it's useless because he is too near from where I am standing!

"I asked if you're not tired cooking alone, maidservant. You're Adrahasis, right?" I nodded. Nandoon parin ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa malamig niyang boses habang ang ekspresiyon nito ay napakatigas na para bang galit lagi sa mga bagay-bagay. Samahan mo pa ng malalamig niyang mga titig na siyang nakakapanghina talaga.