მაგიდასთან ვიჯექით. ბავშვები სახლში დარბოდნენ.
სოული- მამიკო მამიკო!!!!
გამოიქცა ჯონგუკმა ხელი დაავლო და ჰაერში ააგდო.
მაგიდაზე დააყენა.
- რა გინდა???
- მამიკო... მშიაა. ლასა ჭამ???
თეფშებს უყურებდა ხელი დაავლო და მუჭით ბრინჯი პირში ჩაიტენა. არ მოეწონა და უკან გადმოაფურთხა
- სუუ ესა ლა არის?? მამიკკ ესა ალა ჭამოო. ნიაგები გემრიელია....
- მამიკოს ნიანგები არ უყვარს. პირანია არაა შენსავით!!
- რა გინდა პატარა??
ჩემსკენ მოვწიე.ლოყები დავუკოცნე.
-რა გინდა?? დედიკო გაგიკეთებს!!
- დედიკო თაფოლი მინდაა გამიკეთებ??
- კი გაგიკეთებ!!!.
სოული- ენინ!!! თაფოლი გინდა??? დედიკო გაგიკეთებს!!!.
ერინი- დე დეე. მეც მინდა თაფოლი...
- კარგი გაგიკეთებთ. ოღონდ ჭკვიანად იყავით!!!
ჯონგუკმა მაგიდიდან ჩასვა,ისიც გაიქცა.
ჯქ- ეს რა იყო??
მოვიდა და ჩამეხუტა. თავი მხარზე დავადე,
- რა კარგი ხარ რაა!!!
ჩაიცინა.
- ახლა რა გავაკეთე?? ეს რომ დავიმსახურე??
- არაფერი. კარგი ხარ!!!.
კმაყოფილი მეხუტებოდა.
- იცი ამ ორსულოვის დროს. რაღაც სხვანაირი ხარ!!!
ჩამეცინა.
- ხოო ამ ორსულობის დროს,მიყვარხარ, მომწონს შენი ჩახუტება კოცნაც და ყველაფერი. მიყვარს რასაც შენ აკეთებ.
- ხოო ეს ძალიან კარგია.
- შენი სუნიც კი მიყვარს ახლა განსაკუთრებით!!!
ორივემ ღრმად ჩავისუნთქეთ. წინა ორსულობა ძალიან მძიმე იყო, მისი დანახვაც არ მინდოდა. ახლა კიდევ ყველაფერი სხვანაირადაა... მიყვარდა სულით და გულით მიყვარდა, მისი სურნელი, მისი ჩახუტება, მისი ზრუნვააა ახლა ყველაფერი მაბედნიერებდა.
კიდევ ის რომმ ახლა ბევრად უკეთესი მსუბუქი ორსულობა მქონდა. ვმოძრაობდი, ვმუშაობდი და ხასიათიც იდეალური მქონდა.
- შენ ჭამეე პატარებს მე გავუკეთებ საჭმელს.
- არ დაუბრაწო ძალიან ხომ იცი...
- კი კი ვიცი. შენ მირთვი...
ბავშვებს საჭმელს უმზადებდა. თვალი არ მომიშორებია მისთვის.
ჩემს პატარა გამობერილ მუცელს დავხედე,ვეფერებოდი!!!.
- საუკეთესო მამა გყავთ!!!.
