TAKINTI

28. Bölüm

Atlas telefonuna gelen mesajı açtı. Tanımadığı bir numaradan konum atılmıştı. Konumu açtığında kendi mekanına yakın bir restorant olduğunu gördü. Yataktan doğrulup yanında yatan karısına baktı. Ona doğru yaklaşıp yanağına bir öpücük bırakarak uzaklaştı. Dolabından çıkardığı siyah gömleği ve siyah pantolonunu hızla üzerine geçirdi. Aynadan saçlarını düzelttip saatini koluna taktı.

"Şimdi mi gidiyorsun?" Efsan yataktan doğrulup Atlas'a meraklı gözlerle baktı.

"İlk önce depoya uğrayacağım sonra da mekana geçerim." Atlas yakasını düzeltip Efsan'a baktı. Sessizce onu izliyordu.

"Efsan böyle yapma güzelim. Alt tarafı bir iş yemeği." Efsan yataktan kalkıp Atlas'ın karşısına geçti.

"O kadına güvenmiyorum ama kocama güveniyorum. Çünkü biz birbirimize aitiz."Efsan kollarını Atlas'ın boynuna dolayıp yüzüne eğildi. Atlas kollarını beline sarıp kendisine çekti.

"Biz birbirimize aitsek buna kimse karışamaz. Benim aklımda da kalbimde de sadece sen varsın." Atlas dudaklarına yapışıp kalçasını sıktı. Efsan'ın inlemelerini sert öpücükleri ile kesiyordu. Atlas kendini zorlukla durdurup Efsan'dan uzaklaştı.

"Kendimi çok zor tutuyorum şimdi burada içine girmek için deliriyorum." Efsan kalçalarındaki eller ile kendinden geçmişti.

Atlas çalan telefonunu cebinden çıkarıp kulağına götürdü.

"Tamam malları hazırlayın. Akşam yerine ulaşsın." Telefonu kapatıp Efsan'a döndü.

"Şimdi gidiyorum." Atlas yavaş adımlarla Efsan'a yaklaştı.

"Ama geldiğimde sabaha kadar içini dolduracağım." Efsan bileğindeki güçlü eller ile sırtı soğuk duvara çarptı. Atlas'ın sıcak nefesini boynunda hissediyordu.

"Ve ben o anın gelmesi için sabırsızlanıyorum." Efsan boynunda hissetiği sıcak nefes ile titreyerek başını salladı.

Atlas dudaklarına kısa bir öpücük bırakıp uzaklaştı. Efsan az önceki olayın etkisindeyken Atlas sırıtarak odadan çıktı.

"Arabanız hazır efendim." Atlas yanına gelen korumanın omzunu sıkıp dışarı çıktı.

"Ben kullanırım." Atlas adamdan anahtarı alıp arabaya bindi. Ve hızla oradan uzaklaştı.

♧

Atlas odadan çıktığında banyoya ilerledim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra odaya geçtim. İçimde bir huzursuzluk vardı. Ve bunun nedenini bilmiyordum. Dolabıma ilerleyip pantolon ve tişört çıkarıp hızla üzerime giyindim. (Birkaç kişi sürekli elbise giymesine takılmıştı şimdi rahat olabilirsiniz.) Saçlarımı da salık yaptıktan sonra odadan çıktım. Mutfağa girdiğimde Selin ile göz göze geldim.

"Günaydın." Selin samimi bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu.

"Günaydın." Aynı şekil karşılık verip masaya oturdum.

"Abim erken çıktı sanırım."

"Evet. İş yemeği olduğu için erkenden çıkmak zorunda kaldı."

"Sen niye gitmedin?" Selin'in sorusuyla düşünmeye başladım.

"Benim orada olmam doğru olmaz."

"Karısı olarak katılman gayet normal." Selin yanıma gelip kolumdan tutarak masadan kaldırdı.

"Hadi gidip hazırlan."

"Ne? hayır evde kalsam daha iyi." Selin karşımda durup gözlerimin içine baktı.