Takıntı

11. bölüm

Esinden

Meteye sanki onun beni kaçıracağını kabullenmişim de kaçıracağı güne kadar vakit geçiriyormuşum gibi davranıyordum, ama işler tamamen farklıydı. Bu olayı babamın öğrenmesini sağlamıştım babam da korkmamamı bana zarar gelmeden halledeceğini söylemişti ve Mete beni kaçırana kadar herşey normalmiş gibi davranmamı söylemişti ben de dediğini yapıyordum.

Mete:son 7 gün.

.
.
.

Mete:son 6 gün.

.
.
.

Mete:son 5 gün.

.
.

Mete:son 4 gün.

.
.

Mete:son 3 gün.

.
.
.

Mete:son 2 gün.

.
.
.

Mete:son 1 gün.

Yarın tamamen benim olacaksın sevgilim.

Görüldü

Mete'nin yazdığına görüldü attım sonrasında kameralar olduğu için üzülmüş ve korkmuş gibi rol yapacaktım. Telefonumu sinirle yatağa fırlatıp dizlerimi kendime çekip ağlıyormuş gibi yaptım. Kendimi rolume iyice kaptırmış olacağım ki gözyaşlarım gerçekten akmaya başlamıştı. Telefondan gelen bildirim sesiyle telefonumu tekrardan elime aldım.

Mete:gözyaşlarını boşuna akıtma sevgilim.

Yarın yeterince ağlıcaksın zaten.

Mesajını gördükten sonra telefonumu tamamen kapattım. Ciddi anlamda sinirlerim bozulmuştu. Ben telefonu kapatıp tekrar yatağın öbür ucuna fırlattıktan sonra odamın kapısı tıklatıldı ve açıldı gelen babamdı.

Nevzat:"kızım iyi misin? Ne oldu? Neden ağlıyorsun?

Diye sordu ard arda.

"İyiyim baba, Bişey olmadı, öylesine."

Dedim ve gülümsedim.

"Eminsin kızım değil mi?"

"Eminim."

"Peki kızım öyle olsun... Ben sana bişey söylemek için gelmiştim."

"Söyle baba"

"Benim tayinim başka bir şehire alındı yarın taşınıyoruz."

"Nereye?"

"Orası sürpriz ama hep istediğin bir yerdi."

"Tamamm, eşyalarımı topliyim mi peki."

"Evet kızım başla toplamaya."

Babam yanıma gelip yanaklarımdan öptü sonra çıktı odadan. Babam taşınma işini Meteden kurtulayım diye yapmıştı. Umarım peşimi bırakırdı.

Günün gecesi(00.04)

İşim bittikten sonra ne çok eşyam varmış ya diye düşündüm 3 saattir eşyalarımı toplamakla uğraşıyordum.
O kadar çok yorulmuş olacağım ki yatağa uzanır uzanmaz uyuya kalmıştım.

Meteden

Mete:son 0 gün..

00.00'da bu mesajı atmıştım ama Esinim'in telefonu kapalı olduğu için göremeyecekti. Esin'e onu 20 gün sonra kaçıracağımı söylemiştim ama saatini söylememiştim ve babası yarın taşınacaklarını söylediği için de saati 7 saat erkene almıştım. Şu an saat 00.06'ydı kameradan bakıp esinin uyuduğuna emin oldum sonra pencereye tırmandım. Önceki gece pencerenin arasına kağıt sıkıştırmıştım bu yüzden tam kapanmamıştı pencereyi ittirip içeriye girdim. Melek gibi uyuyan Esinim'in yanına gittim yatağa oturdup ve o mis kokulu saçlarını öpüp okşamaya başladım. Daha fazla beklemeden Esin'i yavaşça kucağıma aldım ve evden çıktım.

Esin'i sakince arabanın içine bıraktım şimdi bizi asla bulamayacakları evimize gidecektik ve sonsuza kadar beraber yaşayacaktık.

Esinden

Uyandığımda yatağımda olmadığımı fark ettim. Bilincini daha çok kazanmaya başladığımda bir arabada olduğumu gördüm hareket etmeye çalıştım ama bağlıydım işe yaramıştı. Bakışlarımı önümdeki şoför koltuğuna çevirdiğimde Mete olduğunu gördüm gözlerimden yaşlar süzülüyordu nasıl olabilirdi babam önlem aldığını söylemişti ve ben şu an nasıl buradaydım?

"Sonunda uyanmışsın güzelim."

"Mete nereye götürüyorsun beni?"

"Gidince görürsün sevgilim, az kaldı zaten."

Sadece sustum babamlar eninde sonunda beni bulurdu. Değilmi?

Kısa bir süre sonra büyük ama sade bir evin bahçesinde durduk. Mete arabadan indi ve arka kapıyı açıp beni kucağına aldı ellerim ve ayaklarım bağlıydı kaçamıyordum ki kaçsam da en fazla ne kadar uzaklaşabilirdim. Ormanlık bir yerdeydik etrafta hiçkimse yoktu sadece ben ve Mete.

Eve kilitli olmayan sürgülü bir kapıdan girmiştik bu kapı direkt mutfağa açılıyordu. Sonrasında Mete beni üst kata çıkarttı bir odaya girdi ve beni yatağın üzerine bıraktı.

"Burası bizim odamız."

"Bizim derken, beraber mi uyuyacağız."

"Evet bundan sonra tamamen benimsin, beraber yatıp beraber kalkacağız."

"Mete ben istemiyorum."

"İsteyeceksin. Zamanla."

Mete bana gülümseyerek bense ona nefretle bakıyordum. Evet eskiden Mete'ye sırılsıklam aşıktım ama şu an karşımdaki Mete o Mete değildi aşık olduğum kişi bu olamazdı. Şu an duyduğum şey ise sadece nefretti.

"Esinim seni ne kadar çok arzuladığımı tahmin bile edemezsin."

Sustum konuşmak istemiyordum.

"Konuşmamaya karar verdin galiba."

Sustum. Mete derin bir nefes alarak konuştu.

"Esin kolay sinirlenen birisi olduğumu biliyorsun yapma böyle."

Haklıydı kolay sinirlenirdi ve şu an bile sinirlenmeye başladığı sesinden belliydi.

"Ne diyebilirim ki? Kaçırdın işte. Şimdi ne olacak?"

"Çok güzel şeyler olacak Esin."

Güllerim umarım yaptığım farklılık sizi rahatsız etmez. Ve umarım gidişatı beğenmişsinizdir.

Fikirlerinizi yazarsanız sevinirim iyi gecelerr.