Beyefendi /yarı texting/

61. Bölüm

61. BÖLÜM~
.
.
.
.
.
.
.

Araba gece kulüplerinin olduğu sokağın başında durduğunda yan koltuğa koyduğum çantamı omzuma asarak arabadan inmiştim. Yüzüme çarpan rüzgarla birlikte kolumun altındaki siyah, kumaş ceketimi de omuzlarımın üzerine koymuştum.

Geldiğimiz sokakta gözlerimi gezdirdiğim sırada hissettiğim o tanıdıklık hissiyle birlikte bedenim tedirginlikle titremişti hafifçe.

Açık olan arabanın camından şöför koltuğunda oturan Esmer'e doğru seslendim.

" Sen de benimle gel. Tekin yerlere benzemiyor burası. Barın'ın haberi yok zaten. Gece gece iş almayalım başımıza." 

Hızlıca kafasını sallayıp arabadan indiğinde siyah güneş gözlüğümü de takmıştım. Siyah uzun, düz elbisem ve siyah topuklularımla birlikte baştan aşağıya siyah olmuştum resmen.

" Patrona haber verse miydik yenge?" Yanıma gelen Esmer'le birlikte yürümeye başlamıştık. " Birkaç saat sonra haberi olacak zaten. Toplantıda arayıp tedirgin etmeyelim şimdi." 

Esmer kafasını sallarken telefonumdan bir kez daha konuma baktım. Hemen ilerimizdeki gece kulubünü işaret ediyordu. E yarışlar burada mı yapılıyordu yani?

Fake hesabımla minik bir stalk yaparak Çağrı'yı bulmuş ve hemen ardından da yorumlardaki birinden serseri beyimizin her gece takıldığı mekanın konumunu almıştım.

Kapıdan hızlı bir şekilde geçip içeri girdiğimizde bizi büyük bir alan karşılamıştı.

" E hani nerede pist?" Etrafımda dönerken kaşlarımı çatmıştım. Yarış alanı falan yoktu burda. Bildiğimiz düz kulüptü işte.

" Ben bir sorayıp geleyim yenge." Esmer yanımdan ayrılırken kafamı salladım ve saate baktım. Çoktan gece yarısı olmuştu bile. İnstagramdaki o kızın dediğine göre yarış başlamış olmalıydı.

" Şu kapının ardındaymış." Yanıma gelen Esmer ile birlikte kafamı salladım ve birlikte işaret ettiği büyük ikili kapıya doğru ilerledik.

Esmer önden kapıyı açıp, geçmeme için yer açtığında kapının ardına doğru bir adım attım. Kulübün arka tarafıydı burası. Üstelik üzeri de açık bir yerdi. Biraz ileride büyük bir bar tezgahı, etrafta variller ve en ileride de büyük bir kalabalık vardı. Kulağımı tırmalayan motor sesleriyle birlikte doğru yere geldiğimizi anlamıştım.

Yüzümde oluşan gülümsemeyle birlikte kalabalığa doğru ilerlemeye başlamıştım. Hemen yanımdaki Esmer de önümden ilerleyip kalabalığın ortasından geçmem için bana yol açıyordu.

Çevredeki insanlar, dağ gibi olan Esmer'in onları nazikçe kenara itmesine karşılık kaşlarını çatarak söyleniyorlardı.

Nihayet en öne geçtiğimizde karşımda duran büyük bir yarış pistiyle birlikte kaşlarım şaşkınlıkla havalanmıştı. Arkamdaki insanların coşkuyla bağırmaları boşa değildi. Buranın havası bir başkaydı gerçekten. 

" Karabulut ve Yıldırım arasındaki birincilik yarışı en başından olduğu gibi yine nefes kesici!" Yarış sunucusunun heyecanla çıkan sesi beni bile heyecanlandırmıştı resmen.

Bu Karabulut bizim serseri olmalıydı. Pistteki motorcularda gözümü gezdirmeye başladım. En önde iki motorcu vardı ve diğer motorcularda en az bi on metre gerilerindeydi. En öndeki bu ikilinin birincilik yarışı, sunucunun da dediği gibi nefes kesiciydi gerçekten.

" Son dönemece gel-

Sunucunun lafını kesen şey en öndeki iki motorcudan birinin son dönemeçteki dönüşü olmuştu. Motorunu öyle bir yere eğmişti ki. Bir an için o motordam düşeceğini sanmıştım.