Het komt goed

H.20 Avondeten

Pov matthy:
Even dwalen mijn gedachten af (even is anderhalf uur). Tot ik plots worst geroepen "ETEEEEEN" hoor ik milo roepen. "JA IK KOM" roep ik terug.
Ik doe mijn koptelefoon af en loop naar beneden. We eten pizza altijd goed. Ik ga naast julia zitten zodat ik goed op haar kan letten.

Julia:
Matthy gaat naast me zitten. Ik hoop niet dat hij op me gaat letten... Ik heb namelijk echt geen zin in pizza. Het is zo vet en er zitten zoveel calorieën in. Ik wil dit niet. Maar ik haat het ook weer om 2 vingers in me keel te doen. Ik kan niet eten. Niet nu er zoveel druk op me zit. "Hier" milo geeft me 5 stukken. Kanker 5 stukken?! Dat krijg ik never op. Ik wil het niet op eten, maar ik zou wel moeten. Ze hebben waarschijnlijk weer zo'n plan gemaakt en eten hoort hier natuurlijk ook bij. Kanker man, ik wil dit niet. Dan gaan ze ook weer mijn armen checken. Dan kan ik geen nieuwe littekens maken. Kut, ik zit zo diep in mijn gedachten dat ik na een aantal minuten nogsteeds geen hap heb gegeten. Ik krijg geen hap meer door mijn keel. Ik ga wel gewoon zeggen dat ik misselijk ben ofzo. Dan kan ik en de maaltijd skippen, en ik wordt met rust gelaten. Nou dat is een win win, nu moeten ze me alleen nog geloven. En dat wordt erg lastig, want ik woon hier nog niet eens zo heel lang maar ze kennen me al door en door goed. "ik voel me echt niet lekker, ik ben misselijk. Als ik dit ga eten ga ik echt zeker kotsen" nu nog hopen dat ze me geloven. "Oke ga maar naar boven in bed liggen maar, je moet nog wel wat eten. Ik maak 2 crackers voor je. Wat wil je er op?" zegt Raoul. "Uhm doe maar smeerkaas op beide!" "komt goed ga jij maar naar boven ik breng het zo!" ik slenter de trap op. Om eerlijk te zijn ben ik ook wel een beetje misselijk. Dat komt wel door meerdere dingen, ik heb weinig gegeten laatste dagen. En ik wil het liefst gewoon dood zijn. Die gedachten vreet me echt op de laatste tijd.

Pov Raoul:

Ik maak 2 crackers met smeerkaas klaar. Ik zet ook nog een kopje thee. Van de ene kant geloof ik haar, maar van de andere kant ook totaal niet. Ze wou er waarschijnlijk gewoon onder uit komen. Ze wil geen vette hap, ze wil geen pizza. Maar ik wil niet dat ze een eetstoornis ontwikkelt. Ik zet de crackers en de thee op een dienblad en ik neem voor de zekerheid een emmer mee voor als ze moet overgeven. Ik loop voorzichtig de trap op zodat er niks omvalt. Ik open de slaapkamer deur. De lichten zijn uit en ze licht er diep onder de dekens. Zachtjes zeg ik hey zodat ze niet schrikt. Ze kruipt onder de dekens vandaan en ik zet het blad op haar nachtkastje. "hier wat te eten. Ik ga pas weg als je ze op gegeten hebt, zo weet ik of je iets gegeten hebt." Ook zet ik de emmer naast haar bed.

Pov julia:
Ik pak het bord met het eten en begin langzaam met kleine hapjes te eten. Raoul blijft hier net zo lang tot ik het op heb, dus ik wil niet dat raoul hier eeeeeuwig moet zitten omdat ik niet wil eten. Dus ik heb de eerste cracker op na ongeveer 5 minuten, en ik begin dan aan mijn tweede waar ik ook zo'n 5 minuten over deed. "Goedzo!" zegt raoul. Ik geef hem een glimlach terug. Raoul staat op en neemt het bordje weer mee naar beneden. Ik heb geen zin meer in mijn leven. Ik ben iedereen tot last. Misschien moet ik maar de 13 stappen tot het eind gaan doen. Ik zag het vaak voorbij komen. En ik wil weer roken of vapen. Ik denk vapen want dat is lekkerder, en je gaat er sneller dood aan.

Jaa weer een deel. Ook redelijk lang al zeg ik het zelf. Dit deel is zeer relatable of hoe je t ook schrijft. Een vraag moet ik bij de stukjes van julia er weer boven zetten Pov julia? of niet?

Hoe gaat het met jullie?