Gözlerimi sızlayan kolumla açtığımda bu sefer hastane odasında değil bir evdeydim.
Bakışlarımı tedirgince yana doğru çevirdiğimde başımda bekleyen hafif kızarmış gözlerle Ecrin olduğunu gördüm.
Konuşmak için ağzımı açsamda ağzım kuruduğu için bu çok zor oldu;
-No-Noldu bana burası kimin evi?
Ecrin uyandığımı görünce sanki burda olduğunu yeni idrak etmiş gibi gözleri açıldı sonra yine yumuşadı ve sakimce konuşmaya başladı.
-Hastanede ne olduğunu hatırlamıyor musun Yıldız?
Anlık bir düşündüm kapının çaldığını ve birini girdiğini hatırlıyorum sonra boşluk yoktu.
Hayır anlamında kafamı iki yana salladım.
Ecrinde konuşmaya devam etti.
-Doktorların dediğine göre sinir boşalması yaşamaşsın tüm gece kabus gördün bizde seni şeyin evine getirdik.
Şey derken sesi kısık çıkmıştı bende kimin der gibi bakınca adeta fısıldayarak konuştu:
-Kaanın.
Neee! Diye adeta çığlık attım.
Bağırdığım için boğazım acımıştı ama ben Ecrine saydırmaya başlamıştım bile.
-Ecrin şu an farkında mısın ama müdür yardımcımın evinde bir odada yatıyorum. Kaanla aramda iyi değil neden buraya geldik.
Ben söylenmeye devam edicekken odaya giren erkeklerle sustum dördüde kahkaha atarak odaya giriyordu.
Bunlar bir kaç saat önce karakolluk kavga etmiyor muydu?
Erkekler bir garip.
Erkek gurubu gülerek içeri girdiğinde aklıma bir düşünce takıldı.
Ben yokken ne kadar mutlular.
Böyle karşılaşmamış olmasalardı belkide arkadaş olucaklardı.
Ben olmasaydım belki Ecrin kendine daha sağlıklı bir arkadaş edinicekti daha mutlu olucaktı.
Ecrini ağlatmıştım.
Gözlerimdeki kızarıklıkların sebebi olmak beni mahvediyordu.
Kaana baktım.
Gülüyo olsada benim yüzümden çektiği vicdan azabını gözlerinin ardından görebiliyordum.
Ateşe baktım onu ilk gördüğümde içim bir değişik olmuştu Halile karşı hissettiğim duyguları hissediyordum ama daha yoğundu.
Beni kardeşine benzetiyordu.
Kardeşler abilerinin canını acıtacaj davranışlar yapmamalıydı ama.
En son gözüm Yiğite takıldı.
En çok hasar alan oydu.
Zara görme sebebide bendim.
O beyaz tenindeki lekelerin sebebi olmak beni durduğum yerde kahretti. Hepsi beni korumak uğruna olmuştu.
Ne kadar gülsede tedirgin olduğunu görebiliyordum.
Bunları düşünürken nefes almakta zorlandığımı farkettim elimi boğazıma gerdim ve tırnaklarım boynuma batırdım.
Kendimi boğarak nefes almaya çalılıyordum.
Hızlıca ayağa kalktım ve konuştum.
-Beni merak eden herkese teşekkür ederim ben dışarı çıkıyorum akşama doğru gelirim.
YOU ARE READING
NERDESİN?
RomanceKüçük yaşta yetim kalan Yıldız yurdun baskısına dayanamayıp ordan kaçar ve kendine yeni bir hayat kurmaya kararlıdır ama yeni okulu ve orda başına geliceklerden habersizdir.
