အဲ့နေ့က အပြစ်ပေးခံရပြီး နှင်းမှာ သေးတောင်ဖြောင့်အောင်မပေါက်နိုင်ပါ။ လူကြီးထိုနေ့က ကြိမ်လုံးနဲ့ ၅ ချက်ဆင့်ရိုက်သွားပြီး လူကြီးထွက်သွားတာနဲ့ သေးတဖြန်းဖြန်း ထွက်ကျကုန်သည်။
ဒါပေမဲ့ စောက်ပတ်လေးမှာ နာလွန်းလို့ သေးတောင်မဖြောင့် …
နာလို့ စောက်ပတ်လေးညှစ်လိုက်တိုင်း သေးကပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းနှင့်… ညကျတော့ ဆရာခိုလူးယူရသည်။
စောက်ပတ်ကနာတာလေးပျောက်ရုံရှိသေး နောက်အပြစ်တစ်ခုလုပ်မိပြန်ပြီ။
နှင်းစိတ်ထဲ ကြောက်စိတ်၀င်လာသည် …ကြောက်စိတ်နဲ့အတူ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုပါ လိုက်ပါလာသည်..။
ထိုအေကြာင်းေတွးလိုက်တာနဲ့
စောက်ပတ်လေး ဟစိဟစိဖြစ်သွားပြီး စောက်ရည်အချို့ စိမ့်လာသည်.။
နှင်းသည် နာကျင်မှု၌ သာယာသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီလား...
" ခွေးမ ငါမေးနေတယ်လေ..."
လူကြီး၏ နောက်ထပ်အမေးတစ်ခွန်းကြောင့် နှင်းရဲ့အတွေးတွေ လက်ရှိသို့ ပြန်လည်လာသည်။
" ဟို…ဟို နှင်း မေ့သွားလို့ပါ ကိုကြီး "
" မေ့တယ်ဟုတ်လား... အေး… ငါအခု အလုပ်ချိန်နီးနေပြီမို့လို့ ထားလိုက်တော့မယ်… ငါပြန်လာမှ နင်သေမယ် "
" တောက်… မလျှော်ရသေးတဲ့ ခြေအိတ်ကြီး ၀တ်သွားရတော့မယ် "
နှင်းကို ဆူပြီး လူကြီးထွက်သွားသည်။
နှင်း၏ အသက်ရှုသံ ဖျော့ဖျော့လေးမှ လွဲ၍ အိမ်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။
လူကြီး ပြန်လာရင်ပေးမယ့် အပြစ်ကို စောင့်မျှော်ရင်း နှင်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေလိုက်တော့သည်။
… … …
" နှင်း လာပါအုန်း… လူကြီးအတွက် ရေတစ်ခွက်လောက် ထည့်ခဲ့ပေး
ရေခဲတုံး ခပ်ကြီးကြီး နှစ်တုံးလောက်ပါယူခဲ့ "
နှင်းရေချိုးမလို့ လုပ်နေတုန်း လူကြီးအသံကြားရသည်… လူကြီး ပြန်လာပြီနှင့် တူပါသည်။
" ဟုတ်…ဟုတ် ကိုကြီး နှင်းလာပါပြီ "
ရေချိုးမလို့ ပြင်ဆင်ထားတာမို့ ထဘီအနွမ်းလေးတစ်ထည် ရင်ရှားရင်းပဲ လူကြီးအတွက် ရေသွားထည့်လိုက်သည်။
နည်းနည်းတော့ထူးဆန်းသည် … လူကြီးက ပုံမှန်ဆို ရေအေးတာ မသောက်တတ်ပါ။ အခုလို အပြင်က ပြန်လာပြီဆို ကိုကြီးက ရေအိုးထဲက ရေတစ်ခွက်ခပ်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။
ခေတ်လူငယ်ပေမယ့် ခေတ်အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများ ကို သိပ်ကြိုက်ပုံမတွေ့ ။ဒီနေ့တော့ ထူးထူးဆန်းဆန်း ရေခဲရေတောင်းနေသည်။
နှင်းလည်း အများကြီး ဆက်မတွေးတော့ပဲ လူကြီးဆီ ရေခဲရေထည့်ပြီး ယူသွားပေးလိုက်သည်။
အပိုင်း -၂ (ပြီး)
