Neighbour / Taekook

9

-İyi okumalar-

Beş araç - en arkada taehyung'un arabası olmak üzere- karakola doğru ilerliyorlardı. Herkesin ifadesi alınacak jungkook'un şikayet edip etmemesine göre tutuklanıp ardından mahkemeye sevk edileceklerdi.

Sessiz arabanın içerisinde duyulan sızlanma ile taehyung ve jungkook'un bakışları kundaktaki bebeğe döndü. Dahlia'nın küçük sızlanmaları sesli ağlamaya dönüşürken jungkook telaşla bebeğinin kundağını açıp vücudunu kontrol etmeye başladı. Bir yeri acıyor olmalı diye düşünüyordu. Ancak öyle değildi. Küçük bebek sadece karnı acıktığı için ağlıyordu.

"Bebeğim?" Jungkook telaşlı bir şekilde ağlayan bebeğinin neden ağladığını çözmeye çalışıyordu. Öğle uykusu saatinin yaklaştığını fark ettiğinde kucağında pışpışlayıp uyutmaya çalıştı bebeğini ama nafile. Dahlia bırakın uyumayı sesini biraz bile kesmemiş yüksek desibelli bir şekilde ağlamaya devam ediyordu.

"Acıkmış olabilir mi acaba?" O anda dank etti kafasına omeganın. Bebeği geceden beri kendisinden ayrıydı. Ne yiyip ne içtiğini bilmiyordu.

"Aç bırakmış olamazlar değil mi?" Sessizlik oluştu arabanın içinde. Jungkook bile ablalarının ne yapacağını kestiremiyordu.

Burnunun direği sızlarken ağlamamak için sessizce yanındaki adama seslenmişti.
"Taehyung, örtü gibi bir şey var mı?" Belli ki bebeğini emzirmesi gerekiyordu.

"Bagajda olması gerekiyordu." Taehyung, sinyal vererek arabasını emniyet şeridinde durdurdu. Kapısını açıp arabadan inip bagaj kısmını açtı ve bakındı. Bir kaç poşet vardı dahlia için. O yokken yine dayanamamış ve alışveriş yapmıştı ancak onları çıkartmaya vakti olmamıştı. İyi ki de olmamış diye düşündü alfa.

Poşetleri karıştırarak içinden ince bir örtü bulduğunda gülümseyerek bagajı kapattı ve arabasına bindi tekrar. Örtüyü omegaya verdi ve arabasını çalıştırarak uzaklaşmış olan polis arabalarına yetişmeye çalıştı.

Jungkook, alfadan aldığı örtüyü omzuna ve göğsünü kapatacak şekilde örttü ama bir sıkıntı daha vardı. Üstündeki elbiseyi nasıl açacaktı. Dahlia gittikçe huzursuzlanırken jungkook elini arkasına atarak fermuarını biraz olsun açmaya çalıştı ama eli yetişmiyordu.

Taehyung yanındaki hareketliliği farke edince başını kısa süreliğine yana doğru çevirip tekrar yola döndü.

"Ne oldu jungkook?" Omega sinirle soluyup fermuara ulaşmayı bıraktı.

"Fermuarı açamıyorum."

"Biraz öne eğil." Omega, alfanın dediğini yaptığında alfa, elini omeganın arkasına doğru uzatarak fermuarı aşağı çekti. Aşağı çekerken omeganın tenine değmemeye özen gösterdi. Herhangi bir yanlış temas yanlış anlaşılmasına sebep olabilirdi. Bu yüzden oldukça dikkat ediyordu omegaya karşı olan hareketlerine.

Omega alfanın tenine değmemeye çalışmasına karşılık gülümsedi. Fermuar aşağı çekildikçe elbisenin bollaştığını fark ettiğinde omzundaki örtüyü düzelterek elbiseyi tamamen indirdi ve kızını göğsüne yönlendirdi. Anında ağlamayı keserek göğsünü hızlı hızlı emmeye başlayan bebeğini fark ettiğinde gözünden bir damla yaş akarak üzerindeki örtüye damladı.

"Aç bırakmışlar, bebeğimi aç bırakmışlar."

"Üzülme güzelim, yaptıkları her kötülüğün karşılığını almadan ölmeyecekler."

"Taehyung... İyi ki geldin. Sen olmasan bize neler olurdu bilmiyorum. Sana çok şey borçlandım."

"Borcunu, başından geçen her şeyi ifade verirken eksiksiz bir şekilde anlatıp onları şikayet ederek ödeyebilirsin jungkook. Başka bir şey istemiyorum." Jungkook kafasını sallayarak alfayı dediklerini yapacağına dair onayladı ve tekrar kızına odaklandı. Küçük kızın yutkunma sesleri dışardan duyuluyordu.