KIRIK AYNA

GİRİŞ

Defne Demirel Ağzından

O gün basket antremanımdan çıktığım gibi telefonuma kılıf almak için gördüğüm ilk mağazaya girdim. Neredeyse telefonuma olan tüm kılıflara bakmama rağmen bir tanesini bile beğenemedim, hiç biri benim tarzım değildi ne yapabilirdim ki?

"Abla alıyor musun?"

"Yok almıyorum" dedim ve gülümsedim "İyi akşamlar"

Tam çıkarken kapıdan giren biriyle çarpıştım.

"Çok affedersiniz, iyi misiniz?"

Yutkundum, bir müddet cevap vermeden gözlerinin içine baktım sadece. Kahverengi gözlerinde bir şeyler vardı, anlamlandıramadığım bir şeyler fakat asla bir anlam içermiyordu. Dağınık ve kahverengi saçları mağazadaki vantilatörün etkisiyle hafifçe hareket ediyordu. Böyle ayrı bir çekiciydi sanki.

"Hanımefendi? Burada mısınız?"

Kalın sesi beni kendime getirmişti, resmen çocuğa bakıyordum kaç dakikadır!

Kafamı aşağı-yukarı salladım ve hemen oradan ayrıldım.

"Hanımefendiymiş! Geri zekalı!"

Gördüğüm yakışıklı çocuğa söve söve yurda doğru yürüyordum, ilk defa bu kadar hızlı yürüdüğümü fark ettim. Tabii ben fark edene kadar bir kıza çarpmıştım bile. Bugün niye birilerine çarpıyordum ben hep?

"Çok affedersin" dedi kız.

Yaşıtım olduğunu düşündüğüm kumral, açık tenli, yeşil gözlü, kahverengi saçlı ve ne çok zayıf ne de çok şişman olan kız gerçekten gözlerimin içine bakıyordu. Az önceki kaba oğlanın aksine gerçekten anlamlı bakıyordu.

"Yok önemli değil"

Kız çantasından bir şişe su çıkardı ve bana uzattı. Büyük ihtimalle yorgun olduğumu düşündü ama bilmiyordu ki ben yeteri kadar spor yapıyordum, yani kolay kolay yorulmayan bir yapım vardı.

"Yorulmuş olabilirsin çünkü seni gördüm ve gereğinden fazla hızlıydın sanki, yetişmen gereken bir yer varsa tutmayayım seni?" dedi kız sorar gibi.

"Yorulmadım"

Kız şaşırdı, belli ki çok koşmuyordu.

"Sporcuyum ben"

"Ne kadar güzel" dedi kız "Hangi branştansın?"

"Aslında neredeyse her türlü sporu yaparım"

Kız resmen dona kalmıştı. Bu sayede spora bir ilgisinin olmadığını anlamış oldum.

"Baya yeteneklisin"

Kafamı salladım.

Ve sessizlik, bir müddet öyle kaldık, ne o konuştu ne de ben. Sessizliği kız bozdu.

"O zaman hoşça kal"

"Sende" dedim gülümseyerek ve ikimiz de oradan uzaklaştık.

***

Yurda vardığımda kendimi üstümü bile değiştirmeden yatağıma bıraktım, bir kaç dakika öylece tavanı izledikten sonra telefonuma gelen mesajla yatma eyleminden oturma eylemine geçiş yapıp mesajı açtım.

Mesajda 4 tane oda arkadaşım olacağından bahsediyordu. 4 tane! Açıkçası belki başka biri olsaydı üzülebilirdi bu habere ama ben sevinmiştim çünkü arkadaş edinmeyi seven sosyal bir insandım.

Acaba kızlardan sporla veya müzikle uğraşan var mıdır? Ya da iyi anlaşabilir miyim? Ya çok itici kızlar olurlarsa? Allah korusun!

Ben bunları düşünürken biri kapıyı tıklattı, ayağa kalkıp kapıyı açtım.