"Aras!"
Duyduğum sesle gözlerimi açtım canım annemin o mükemmel sesiyle uyandım (!) size kendimi tanıtmayı unuttum.
Ben ARAS ULAŞ o insanların soyadını söyleme gereği bile duymuyorum beni yakından tanıyan dostum ve kardeşim gibi insanlar bana PANDOMİM der niye mi? Bunu hayatımı öğrendiğiniz de öğrenirsiniz neyse dev-
"ARAS!"
bu seferde canım babamın (!) beni çağırmasıyla odamdan çıktım. Her zaman ki gülümsememi yüzüme takarak aşağı inmek için merdivenleri adımladım.Bu gülümsememi herkez gerçekten gülümsedimi sanıyor sizinle konuşana kadar aşağı inmiştim babamın yüzünde artık ne olduysa güller açıyordu. Gülümseyerek konuştum
"Ne oldu babacım(!) yüzünüzde güller açıyor yoksa ölüyormuyum?" Dedim babam yüzümdeki gülümsemeyi gördüğünde yüzündeki gülümseme solcak gibi oldu ama solmadı ve onun mükemmel sesini duydum.
"Çabuk hazırlan hastaneye gidiyoruz"
Acaba harbiden ölücemde benim mi haberim yok yukarı çıkıp üstümü değiştirdim üstüme baskılı bir tişört altıma ise dizlerime kadar gelen siyah bir şort giydim ve aşağı adımladım.
Beni arabada bekliyorlardı ayakkabılarımı giyip arabaya bindim ben bindikten sonra araba çalışmaya başladı.
Hadi bakalım bindik bir alete gidiyoz kıyamete....
——————————————————
İlk kitabım diğer yazdığım bölümlerde beğenilirse devamını getiricem.
Oy verin yorum yapın :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PANDOMİM (GERÇEK AİLEM ERKEK VERSİYON)
Non-FictionBEN ARAS ULAŞ ÖZ ya da ARAS ULAŞ KORKMAZ MI DEMEMLİYİM? Diğer gerçek ailem erkek versiyon kitaplarından farklı olucak...
