Why do you build me up (build me up) Buttercup, baby
Just to let me down (let me down) and mess me around
The random song continues to play as I made up some dance steps for fun. Yung mga typical dance steps ng mga napilitang magperform para sa program o kaya ay Christmas party.
Naging Zumba pa nga dahil gumagaya ang mga ka-member ko sa dance troupe. Nagtatawanan kami habang nilalaro lang ang sayaw.
"Oy, tama na 'yan. Serious na kasi, guys," sabi nung 'leader' namin sa grupo na si Amara. "Baka paalisin na tayo rito ng varsity."
I stopped dancing and did as she instructed dahil hindi naman ako sutil. Ganoon din ang ibang mga ka-grupo namin na nakikisayaw sa akin kanina.
Sa gym kami ngayon nagpa-practice dahil mag-pe-perform ang grupo namin para sa send-off ng mga varsity teams namin dahil may interschool competition sila.
Sa auditorium o libreng kwarto kami usually nagpa-practice pero dahil hindi bakante ang mga 'yon ay dito kami napadpad. Iyon nga lang ay limited din ang oras dito dahil may basketball team na mag-t-training.
They were currently doing their warm-ups kaya may kaonting oras pa kami para linisin ang aming dance routine.
"Position," sigaw ni Amara. Someone else took control of the cassette tape, halting the song that was playing. It was a girl from another section, Erika, who wasn't really a part of the dance troupe but asked to join us so she can skip some classes.
Nagkulasan kaming lahat para pumwesto sa kanya-kanyang mark. Amara counted down and our remix began to play. I put my game face on and danced like it was the actual performance. I take dancing really seriously.
Three years old pa lang ako ay mahilig na akong sumayaw. That's what my mother told me. That passion intensified as I grew older. Sumasali ako lagi sa mga school contests na may talent portion. When I reached grade four, I was finally able to join the grade school dance troupe and remained in the org until now that I was in first year.
"Sino si Nikaela Reign Hinkle?" I heard someone ask. Mula sa harapan ay nabaling ang atensyon ko roon. The guy was asking Erika, who was operating the cassette player.
They said something to each other that I couldn't hear until Erika stopped the song, kaya lahat kami ay tumigil na sa pagsayaw.
"Rei, tawag ka!" sigaw ni Erika.
Nagtatakang lumapit naman ako sa kanilang dalawa. "Anong meron?"
"Pinapatawag ka sa principal's office," sagot ng lalaki nang makalapit ako.
Bigla naman ako tinubuan ng kaba. Never pa ako napatawag sa principal's office, kaya pakiramdam ko tuloy may ginawa akong mali.
"Bakit daw?"
"Hindi ko alam, e. Napag-utusan lang ako," sagot nito at nag-iwas ng tingin na parang may tinatago. "Una na ako. Punta ka na lang."
I still had a muddled expression as I excused myself from the group. Inalis ko ang pagkakatupi ng jogging pants sa tuhod ko dahil bawal yon sa uniform policy ng school.
It didn't take me long to get to the principal's office. Halos walang estudyante sa hallways dahil alas tres pa lang ng hapon at on-going pa ang mga klase.
I knocked on the door before opening it. Sumilip muna ako sa loob at nakita ang babaeng assistant ng principal na nakaupo sa likod ng desk.
"Ano 'yon?" nakasimangot na tanong ng assistant na tingin ko ay nasa edad early forties. Nakasuot siya ng uniporme na kagaya ng sa mga nonteaching personnel.
