Falling for you

hoofdstuk 12

Roos wordt wakker met een zwaar gevoel op haar lichaam. Haar wenkbrauwen vormen zich in een frons tot ze een warme adem in haar nek voelt. Nathan is het zware gevoel op haar lichaam. Hij heeft zijn arm om haar middel geslagen en ligt met zijn lichaam strak tegen die van haar. Ze probeert zich om te draaien wat flink mislukt. "Hmm" mompelt Nathan. "Stop met bewegen." "Ja, maar ik wil me omdraaien" zegt ze en Nathan tilt zijn arm omhoog. Roos draait haarzelf om en Nathan legt zijn arm weer neer. "Vind je dit erg trouwens" mompelt hij. "Nee hoor. Ik hou van knuffelen" zegt ze en hij knikt, voordat hij dichter tegen haar aan kruipt. Een kleine glimlach vormt op haar lippen. Langzaam gaat ze met haar vingers door zijn haren en ze hoort een gelukkige zucht van hem vandaan komen. "Dat is zo fijn" mompelt hij en ze lacht zachtjes. 

"Bedankt dat ik hier mocht blijven slapen" glimlacht ze. "Tuurlijk, zien we je snel weer" vraagt Enzo en ze knikt. "Als het aan mij ligt wel. En als jullie opnames hebben voor Legends of Gaming. Voel je vrij om daarna langs te komen" glimlacht ze. "Doen we." "Let's go" zegt Nathan. Roos geeft Enzo en Myron nog snel een knuffel voordat ze in de auto stapt. Ze stuurt Matthy een appje dat ze onderweg is. "Bedankt trouwens, dat je me naar huis brengt" zegt ze. "Tuurlijk, we hadden je in principe gekidnapped, dus het moest eigenlijk wel" zegt hij en ze schiet in de lach. "Als je het zo bekijkt" zegt ze en hij lacht zachtjes.

"Ik vond dat knuffelen van vanochtend echt fijn" zegt hij en ze glimlacht. "Ik ook. Jij bent trouwens, zo intens warm" zegt ze. "Krijg je het warm van me?" "Je klinkt nu net als Milo" zegt ze lachend en Nathan schiet in de lach. "Nu je het zo zegt, inderdaad" lacht hij en ze grinnikt. "Ik vond het uiteten gaan gisteren met de jongens echt gezellig" zegt hij. "Ik denk dat ze je wel leuk vinden." "Ja? Zou het?" "Nathan, tuurlijk, jij matched hun energie. Het is dan erg moeilijk iemand niet leuk te vinden" lacht ze. "Ja, oke." "Normaal ben ik net zoals hun, ik moet gewoon nog" zegt ze, maar komt niet uit haar woorden. "Comfortabel worden" zegt Nathan en ze knikt. "Dat ja." "Dat komt toch vanzelf" zegt hij en legt zijn hand op haar bovenbeen. "Weet ik" zegt ze en hij knijpt zachtjes in haar bovenbeen. 

Ze vind het bijzonder hoe snel hij haar comfortabel laat voelen. Het voelt niet alsof ze elkaar drie weken kennen. Het voelt veel langer. Alsof ze al weken met elkaar aan het praten zijn. Hij weet dingen over haar die Matthy niet eens weet. Puur omdat hij op elk onderwerp zo goed door vraagt. Praten is altijd een probleem geweest voor haar, maar met hem gaat het allemaal zo makkelijk. Alsof ze er nooit een probleem mee gehad heeft. Alsof haar angststoornis helemaal niet bestaad. Hij laat haar veilig voelen op een andere manier dan Matthy, of Robbie. Het is natuurlijk ook niet helemaal vergelijkbaar aangezien hun familie zijn. En niet relatie gebied. Of potentieel relatie gebied. Maar voor haar zit dat wel goed.

"Matt?" "Ja?" "Kan je open doen, ik ben mijn sleutel vergeten." "Sukkel. Ik kom eraan." Hij hangt op en ze steekt haar duim op naar Nathan. "Mooi, het begint koud te worden" zegt hij en ze opent haar armen. "Helemaal mee eens" zegt hij als hij in haar armen loopt. "Hmm" mompelt hij als hij zijn neus in haar nek duwt. "Jeetje, ijsblokje" zegt ze en hij schiet in de lach. "Nou, komt u maar." "Matt!" Nathan laat haar los en ze pakt haar tassen. "Hoi Roosje" glimlacht Matthy als ze naar binnen stappen. "Nathan wat wil je drinken?" "Koffie alsjeblieft." 

Roos rent de trap af als ze haar tassen boven heeft neergezet. "Deken tijd!" Matthy lacht als ze op de bank springt. Ze kruipt onder het dekentje en kijkt Nathan aan. "Ja" zegt hij alleen maar voordat hij er bij onder kruipt. "Hoe was het" vraagt Matthy. "Gezellig" zegt ze en hij glimlacht. "Dat merkte ik gisteren al." "Myron is echt een schatje." "Ja?" "Mhm. Hebben denk ik een uur lang kleding gepast om te kijken wat ik wel en niet mooi vond. En niks was raar, niets was te veel. Het was gewoon goed" zegt ze en Matthy glimlacht. "Ben echt trots op jou Roosje" zegt hij. "Hoezo?" "Omdat jij dit een jaar geleden echt niet gedaan had." "Nee, dat klopt." "Dus, vandaar."

"Ik zie je snel oke?" Roos knikt bij Nathan zijn woorden. Zijn armen zijn rond haar middel geslagen en die van haar rond zijn nek. Zijn hoofd is genesteld tegen de huid van haar nek en die van haar in zijn haren. "Ik heb volgende week sowieso 2 shows in Amsterdam met Joost. Ik kom dan langs" zegt hij. "Anders kom ik je vinden" zegt ze en hij schiet in de lach. Ze laat hem voorzichtig los en hij legt zijn hand op haar wang. "Tot volgende week" glimlacht hij. "Tot volgende week" zegt ze en hij drukt een laange kus op haar lippen. 

Ze zwaait als Nathan weg rijdt en doet de voordeur weer dicht. Ze zucht even en draait zich om om terug te lopen naar de woonkamer. "En nu wil ik alles horen" grijnst Matthy. "We hebben gekust. En gezoend" zegt ze en zijn mond valt open. "Echt?! Roosje toch!" Ze glimlacht en gaat in kleermakerszit tegenover hem zitten. "Hoe ging dat dan? Waar en hoe was de eerste keer?" "Nou, de eerste keer was gewoon hier, boven eigenlijk." Matthy kijkt met een glimlach toe hoe zijn zusje alles uitlegd over alles. De eerste kus, de lieve aanrakingen, de bezorgdheid, de diepe gesprekken. Hij had zelf niet verwacht dat ze ooit iemand oprecht leuk zou vinden. Maar zo te zien is het al verder dan leuk vinden. Hij is zo ontzettend blij voor haar.

Zelf heeft hij het ook altijd moeilijk gevonden om contact te zoeken met mensen. Hij had gewoon het geluk dat hij de jongens van de bankzitters ontmoette jaren terug. Zonder hun had hij waarschijnlijk nergens gestaan qua sociaal gebied. Hij heeft zoveel van hun kunnen leren. En hij is ook heel blij dat Roos daarvan ook heeft kunnen leren. Hij weet dat zij hun ziet als broers, maar dat is wederzijds. Hun zien haar net zo als hun kleine zusje. Om haar weer oprecht gelukkig te zien doet hem echt goed. Hij weet dat sommige mensen 3 weken misschien snel kunnen vinden met verliefd worden. Maar als het de goede persoon is, is dat helemaal niet zo. En voor zijn gevoel is Nathan de goede persoon voor haar. En zijn gevoel, dat klopt altijd.