Against the Barrier (COMPLETED)

Chapter 29

"WHAT are you doing here?" I maintain my calm voice, payak ang mukha rin akong nakatingin sa kanya, as if I wasn't bother.

"I was roaming around the City, then I saw this shop." Kinuha niya ang card sa bulsa niya, mayroon iyong pangalan; address ng opisina at phone number niya.

I stared at it, kumunot ang noo ko nang umangat ako ng tingin sa kanya. Kinuha ko rin ang walis at dustpan bago ako lumabas sa cashier counter, dinala ko ang dalawang gamit sa likod.

"Hindi ko kailangan ng engineer, okay? hindi naman kompanya ang pinapagawa ko. Umuupa lang ako ngayon kaya walang babagohin, mga iba't ibang furniture lang ang kailangan ko." Ani ko.

Nakasunod lamang siya sa likod ko habang nag-aayos ako ng mga malalaking cartoon kung saan nakalagay ang mga gagamitin ko sa pagtahi.

"Furniture? what theme? may alam akong pagkukunan." He told me, kinuha niya rin ang ibang gamit para tulungan akong magpasok no'n sa loob ng shop.

Lahat ng mga trabahador ko ay nakatingin lang sa amin, ang iba ay nakatunganga at ang iba naman ay tumigil talaga sa pagpipinta.

"What do you want? hindi ka ba talaga titigil?" I asked him, ibinaba niya ang dala sa storage room.

He stared at me as he zipped his mouth using fingers.

"You already told me, yes? you hate me, Dravis and yet here you are. The hell, umuwi ako sa El hamra dahil gusto ko ng kasagutan. And now that I know. . . , and I also wanted to start again." Naglakad ulit ako patungo sa gitnang silid.

Kumuha ako ng pamunas para sa lamesa at upuan na gagamitin dito, ramdam ko ang presensya ni Dravis na nakatingin lang sa akin.

"Let's say that my father really had a sin to you and your family, I am sorry for that." Tumayo ako at humarap sa kanya. "If I could only talk to your family, I will do it. Wala na si daddy, nakita ko ang huling mensahe niya at nakita ko kung paano niya pinatay ang sarili niya. Please, don't tell me na buhay pa siya kasi kapag totoong buhay siya, nagpakita na 'yun sa'kin." I could feel my shoulder, shaking.

Nanlabo ang mga mata ko, I didn't mean to cry but knowing why Dravis is still here brokes me. Pagod na ako, wala akong alam sa ibang sinasabi niya na buhay si daddy.

No!

I couldn't take it if he's alive, hindi ko na siya mapapatawad kung ganun. Pinunasan ko ang mga luha nang lumapit si Dravis at hinawakan ang dalawang kamay ko.

His right hand suddenly traveled up to my cheek, pinunasan niya ito dahil may luha pa rin. Naging seryoso ang mga mata niya, kinabahan ako dahil do'n.

"Why are you always crying, babe?"

My heart rose up, not because of what he did but because of what he just said! parang umurong ang luha at sakit ng puso ko dahil sa endearment na 'yun.

"I am not mad at you, I am worried." He assure me as he pulled my body closer to him, kumapit ako sa balikat niya dahil do'n.

"I'm sorry for what I've said, I was fucked up and I couldn't do anything but rebuke you. Akala ko kasi, buhay pa si Luciano. But as I hired a private investigator, may nakita kaming gusot." Saad niya.

Umangat ako ng tingin habang magkalapit ang katawan namin, yumuko rin siya para makatingin sa akin ng maayos. Masyado kasi akong maliit para sa kanya, hanggang baba niya lang ang ulo ko.

"What kind of imbroglio have you saw?" I asked him, ngunit umiling siya at bigla akong niyakap ng mahigpit.

"I couldn't tell you for now, we aren't sure about it. Pero kapag totoo ang teorya ko, kailangan mo muna ng magbabantay sa'yo. But for now, let's talk about you meeting my parents again." Nakangiti niyang sabi.