Simple Melancholy

Infinity 22

Gone

Nagising nalang ako sa subrang silag ng araw at  simoy ng hangin galing sa bintana saaking harap, akma akung uupo ng pinigilan ako ni tatay, ngunit pinigilan ko siya dahil kayang kaya ko na naman.

"Angela wag ka munang gumalaw masyado." Sabi ni tatay at halatang kagagaling lang sa pag iyak.

"Tay ok lang po ako."Sabi ko kay tatay habang naka ngiti at agad tumolo ang luha ni tatay sa kanyang pisngi.

"Tay ok lang talaga ako."Ulit ko.

"Akala ko isang babae ko sa buhay na naman ang mawawala saakin." Bumuhos ang mga luha ni tatay sabay dahang dahan pag yakap saakin. Nakita ko ka agad si cicin at lotha na pumasok galing sa pinto-an at napa-iyak din.

"Wag kanang umiyak tay." Pigil ko at tumawa.

"A-ah tay saan si Marco?"Tanong ko dahil na alala ko kaagad ang pangyayari na dumating siya non at naka handusay pa ng na palayu na ako sakanila.

"Ah Angela sila Cicin nalang ang mag sasabi sayu."Sabi ni tatay at umupo malapit sa pintuan.

"Angela."Tawag ni Cicin at Angela.

"Bakit ang lungkot ninyu? Ok lang naman ako."Sabi ko sabay ngiti sa kanila para masiglaan naman ang mga mukha nila.

"Gel si M-marco ay wala na." Sabi ni Cicin sabay pikit. Namilog ang mga mata ko dahil sa narinig at naka ramdam ng pait saaking puso.

"A-ano? Cicin mag seryuso ka." Tanong ko baka nag bibiro lang.

"Totoo cin niligtas ka niya sa lalake. Na agaw niya ang baril at na tamaan niya yung lalake sa tiyan ngunit nakuha ulit ng lalake ang baril at natamaan  niya si marco sa puso." Lotha's explain smoothly.

Bumuhos agad ang aking mga luha pababa saking mga pisngi . Hindi ko matanggap. Ang sakit subrang sakit. Bakit niligtas niya pa ako!? Bakit niligtas mo ako marco!?. Subrang sikip ang aking nararamdaman ngayun na parang sinaksak ng ilang ulit, na sa subrang sakit namamanhid nalang.

"Angela it's destiny" Sabi ni Cicin at pinunasan ang aking mga luha.

"Rule no.1 natin yang Angela accept the destiny." Sabi naman ni lotha at niyakap ako. Ng ilang minuto ay dumating ang mga pulisya para mag tanong sa pangyayaring naganap. Lahat ng tanong ay sinagot ko na agad,nnnn

Agad nakulong ang lalake at ilang taon siyang mabubulok sa kulongan. Dapat lang dahil sa ginawa niya saakin at kay Marco. Ngayon mga tita ko na naman ang dumating at mga pamangkin ko. Mama ni lotha at ni cicin ay nangdito din.

"Tita tumingin ka sa salamin."Sabi ni zhieane sabay lahad saakin ng isang salamin. Nakita ko ka agad ang mukha ko na medyu basag pala ,kaya pala ang sakit ng mukha ko , na suntok pala ako.

"Kalay bakit mo binigay?" Sabi ni Princess kay zheiane.

"Angela kumain ka muna." Sabi ni Tita Malou. Mama ni cicin. Agad akung umiling dahil wala naman akung ganang kumain at parang busog pa.

"Naku angela kumain ka ,wag kang gumawa ng sakit." Sabi naman ni Tita Malyn ,mama naman ni lotha.

"Ayaw ko po talaga." Sabi ko sabay higa.

"Hayaan nyu nalang muna yan. "Sabi ni Tita Marian ,at agad sila nag bulongan . Simula non hindi na nila ako kinulit. Tinakpan ko ang mukha ko ng unan at umiyak ,hindi ko ma tanggap parin na wala na si Marco.

Akala ko siya na ang makakasama ko. Ang sakit pag mawalan ka ng isang taong minamahal mo ,kahit bago pa nag kami parang ilang taon na yun para saakin. Ilang taon ko siyang na gustohan. Akala ko ako na ang pinaka swerteng tao dahil nakuha ko yung pangarap ko ngunit. Wala na sha.

Pang apat na araw ko na ngayon pala sa hospital at buti naman nakarinig na ako ng magandang balita.

"Pwede na siyang maka uwi bukas kung gustohin niyo nadin po maka uwi."Sabi ng nurse.

"Ah buti naman po, sige po salamat."Sabi naman ni Cicin.

"Angela bukas maka uwi kana." Anya.

"Oo nga buti naman." Sabi ko at natulog ulit.

Pag kabukas ay nag handa na kami para maka uwi sa bahay ,medyu ma hapdi padin ang mga pasa ko pero ok na din. Mas maganda kung sa bahay ako makapah pahinga.

I feel comfortable ng nakahiga ako sa aking kama  at tinignan ko akung cellphone na hindi na lowbat. Agad ko itong ginamit at pumunta sa mga  messages na hindi ko pa nabasa.

*Arias

- Angela wag kang sumoko nanditu padin kami.

*Kelvin

-Pagaling ka Angela. Nag aalala kami sayu lalaong-lalo na si lotha.

*Pearl

-Cheer up sis! Malapit na ang pasukan pa sigla ka ouh.

Madami pa akung na tanggap na mga messages ngunit napa hinto ako sa message ni Marco saakin.

*Marco

-Angela wag kang mag alala padating na ako.

"Wag kang lumabas Angela mas delikado.

-please mag ingat ka diyan I always love you.

Bumuhos na naman ang akung mga luha dahil sa mga mensahe ni Marco nung mag kita sana kami. I always love you more Marco, Salamat sa pag ligtas salamat sa lahat . Laging pumapatak ang mga luha ko pag na aalala ko siya ang sakit Marco.