Baka sakali S1

Bakasakali

-(part 1)

SIMMULA

Naranasan mo na bang mainlove sa isang playboy? Yung minahal mo talaga at akala mo magseseryoso na siya sayo pero di naman pala, isa ka lang pala dun sa maraming

nainlove sa kanya at pinaglaruan niya?

Dumudungaw ako sa libro ko habang nagbabasa sa canteen

ng school, binabalewala ang mga taong tumitingin sakin at

nag-uusap tungkol sa mga nangyari.

"Iniwan siya ni Callix, diba? Kawawa naman! Kita mo yung eyobago? Sa kakalyok siguro yun."

Napatingin ako sa mga babaeng narinig ko na agad namang tumingin sa malayo at nagkunwaring di naguusap tungkol sakin. Kakaiyak niyong mukha niyo!? HINDI AKO UMIYAK

SA LUNGKOTI Umiyak ako sa inis sa sarili koll

Niyaya akong makipagsex ni Callix at tinanggihan ko siya

kaya iniwan niya akolll. Yun ang totoong nangyaril I have no friends, Iterally, Lalo na nung dumiskarte na si

Callix sakin dahi halos lahat ng babaesa school ay may

gusto sa kanya! Syempre, sinong hindi magkakagusto?

Gwapo, mayaman, basketball star player at charming pal

Kahit ako ay nadale talaga! Hindi ko naman alam na ganun

yun! Manyak naman pala!

Mahal ko siya pero natakot ako sa alok niya. Sabi ko sa

sarili ko, kung kaya niyang maghintay, ibig sabihin mahal

niya talaga ako. Pero kita niyo anong nangyari? Nasanay pa

naman ako sa paghahatid sundo niya gamit ang sasakyan

niya sakini Nasanay ako sa mga bouquet of roses na

binibigay niya sakin halos araw araw at sa pagpupunta

namin ng mall para kumain sa mamahalingrestaurant at mag shopping na

sagot niya ang lahat!

Mas lalong lumakas ang bulung bulungan sa paligid

"Kita niyo, sabi na eh, di nga sineryoso, nag fefeeling pa

kasi ang Aranjuez na yan!"

"Ayan na si Callix!"

Napatingin ako sa paparating. Ang gwapo, matipuno.

matangkad ne Calix ko. Nakasuot ng basketball jersey at ball cap kasama ang mga kaibigang varsity din. OMG! Nataranta ako kaya agad akong tumayo at niligpit ang gamit ko...

"Wag ka ngang humarang sa dinadaanan ko." Aniya nang nagkalapit na kami

WHAT? Anong dinadaanan eh nakatayo lang ako dito

malapit sa table ko at di ako humaharang sa daanan! Talagang sinadya niyang lumapit sakin para sabihin yun at pahiyain ako sa harap ng mga estudyanteng dumadaan at
tumitingin.

"O... Ikaw pala yan. Rosie!" Aniya at tumatawa na parang

demonyo. "Ganda mo talaga no? kaya lang wala kang

silbi." Malamig ang boses niya nang sinabi ang huling pangungusap, nanlilisk pa ang mga mata

PAK!

Sinampal ko na agad sa inis kol Hindi siya gumalaw sa lakas

ng sampai ko at tumakbo na ako palayol

"Manggagamill Gold diggerl Ginamit mo lang ako para

yumaman ka at sumikat!!" Sigaw niya habang tumatakbo ako.

YUMAMAN AKO? Hindi ko alam yun ah? Kung mayaman

ako bakit hanggang ngayon mukhang wala namang laman

yung wallet ko?! KAINIS! At sumikat? Kung sisikat ako ng

ganito mas mabuti ng maging invisible! Umuwi na ako ng bahay kahit pagkatapos ng paniguradong binagsak kong exam. March na ngayon at buti na lang ay di ko na makkita ang mukha ni Calix Sana nga di na ako

makabalik dun sa school! May isang taon pa ako para

tapusin ang highschool pero sana di na ako dun mag-aral.

Sana sa ibang school na lang. Sana yung 6th year ko sa highschool ay sa ibang school ko na lang gawin. Pero alam kong imposible yun.

Be careful what you wish for. cuz you might get it!

"Rosie Maggie!" Tumakbo kami ng kapatid ko kay mama

at papa na may dalang maleta at niyakap sila.

Nakauwi si mama at papall lang taon na din sila sa Canada!

Umuuwi naman sila kada dalawang taon pero di ko inaasahan ang pag uwi na ngayon. Umilyak si mama habang niyayakap kami

"Ma... Sabi ko naman diba, di niyo na kailangang umuwi." Sabi ni Maggie.

Si Maggie ang ate kong colege ns. At bakit nga pala alam niyang uuwi sina mama tapos ako hindi?

*Kaya ko namang magtrabaho para matapos si Rosie ng

highschool eh. Di niyo na kailangang umuwi." Aniya.

Pinunasan ni mama ang

kanyang luha

"Maggie, anong pinagsasabi mo?" Sabi ko agad at kinakabahan "Pa, bakit?"

Si papa ay nakatingin lang sa kawalan.

"Ma, please? Wag tayong umalis dito." Sabi ni Maggie habang umiiyak narin

"Rrecession sa Canada, Rosie. Tinanggal kami ng papa

mo sa trabaho... Bumabagsak na kasi ang ekonomiya nila.

Ayaw naming sabihin sa inyo ang nangyari. Mababayaran lang natin tong bahay ng isang taon, pero di parin sapat tyon. Kallangan nating umalis at kasi ang ekonomiya nila. Ayaw naming sabihin sa inyo ang nangyari. Mababayaran

lang natin tong bahay ng isang taon, pero di parin sapat

lyon. Kailangan nating umalis at umuwi sa bukid ng papa niyo
"What?"

Sigaw ko. "No! Mal No!"

Oo. Gusto kong umalis doon sa paaralan namin pero hindi ko naman sinabing gusto kong mamuhay kasama ang mga kalabaw at kambing sa bukid nina papa! OH MY GOD! NO!