Nog nooit gekend en nu kan ik niet zonder je

hop hop, aan het werk

na gister alles nog een keer met de jongens doorgenomen te hebben ben ik via de mac naar huis gereden. ik had gewoon geen zin om te koken. thuis op de bank had ik alles opgegeten terwijl ik rustig tv aan het kijken was. daarna was ik  meteen naar bed gegaan. 

ik werd wakker van mijn wekker. om 2 uur opstaan is geen pretje. maar het moet. ik stapte uit bed en pakte mijn uniform. ik deed er nog een zwart shirt met lange mouwen onder en ik knoopte het laatste knoopje dicht. ik deed mijn haar nog vast in een messy bun. maar niet zo messy dat ik niks meer zag. gewoon met een paar losse plukjes. ook deed ik nog wat make up op en toen liep ik naar beneden. ik maakte snel een broodje en ging op de bank zitten. om half 4 had ik met de jongens afgesproken en ik moet ongeveer een kwartiertje rijden dus als ik om 10 over 3 vertrek ben ik zeker optijd.  ik poetste nog mijn tanden en checkte of ik alles bij had. ik trok mijn jas en schoenen aan en liep naar de auto. ' godver wat is het koud' zei ik tegen mezelf. onderweg naar het ziekenhuis zette ik de radio op standje 5000 en ik reed weg. na een kwartiertje meegezongen te hebben met de liedjes parkeerde ik mijn auto. de jongens waren er nog niet. ik stapte uit de auto en liep naar de ingang. dat was niet de slimste keuze aangezien het nog steeds sterves koud was. gelukkig hoefde ik niet heel lang te wachten want precies om half 4 zag ik het busje aankomen rijden. hoe ik het busje herkende? nou het was niet heel moeilijk. voorin zwaaide een blonde gozer naar me, matthy dus. en achterin waren een ginger, brunette en blonde gozer aan het kloten, koen robbie en milo dus. en een gozer met een baard reed, raoul dus. het busje werd geparkeerd en inderdaad stapte de jongens uit. meteen kreeg ik een knuffel van matthy en sloeg heel mijn buik op hol. ' beetje zin in?' vroeg ik. ' kon je niet gewoon 6 uur later beginnen? ik hoor nu nog te slapen' zei koen.  ' nee kon ik niet nee' zei ik. ' zullen we gewoon naar binnen? ik sterf van de kou' zei robbie die ondertussen aan het blauwbekken was. ' wat zeur jij. ik sta hier al 5 minuten' zei ik. we moesten lachen en liepen naar binnen waar het lekker warm was. ik nam de jongens mee naar de personeelsruimte waar we al onze spullen opbergde.  mevrouw vertriest had aan al mijn patiënten gevraagd of ze er akkoord mee gingen dat er gefilmd ging worden en dat ze op youtube zouden komen. gelukkig vond niemand het een probleem. we namen nog even mijn schema door en toen mochten we eindelijk beginnen.