Label

Chapter 15

Paul Pov.

Sinundo ko nanaman si jeca sa bahay niya at wala naman siya sa sarili niya ng makarating sa school.

“Paul!”

Nilingon namin ang tumawag sa pangalan ko.

Hera nanaman.

“Walang hiya mo naman na sumasama pa talaga ka'y paul hindi ka na nahiya!”Galit na si hera ka'y jeca.

“Ano ba sinasabi mo dyan?!”Galit na din ni jeca.

“Nakita kita may kahalikan na lalake kagabe,eto oh!proweba.”Pinakita niya ang picture na si jeca at yung lalake tapos nilipat niya sa isang picture na nagkiss sila.

Hindi ko alam kung bakit kumikirot puso ko
at lakas ng kabog nito parang binabasag paunti unti hanggang sa madurog.

Wala sa sarili kong nilapitan si hera para halikan ko.

Nahulog ang dala dala na libro ni jeca at gulat na gulat sa ginawa ko.

Mabilis niya yon pinulot at naglakad papasok ng school.

“Why you kiss me?”

“Gumanti lang.”

“Whaat?!”

“Bahala ka sa buhay mo.”

“Pagkatapos mo ko halikan,tatabuyan mo ko ulit parang gusto mo na rin ako dahil sa paghalik mo kaya patuloy kita nagugustuhan eh kasi alam ko gusto mo ko.”

“Hindi ibig sabihin no'n gusto kita ginamit lang kita para makaganti sa ginawa ni jeca kagabe sa lalake ok.”Sabi ko sakanya at pumasok na sa room.

Hindi makatingin sa mata ko si jeca at hindi ko na rin siya tinignan rin walang tinginan sige walang pansinan sige.

Ikaw naman nauna.

Jeca Pov.

Kagabe hindi ako nakatulog dahil sa ginawa ni ciel sa paghalik at ninakaw niya first kiss ko at nasasaktan ako dahil nakuha na first kiss ko at hindi ko naibigay sa nararapat sa labi ko.

At lalung nadurog sa ginawa ni paul kanina.

Hindi ko alam kung bakit namamasa mata ko at naluluha habang natutulala.

Nag edset na lang ako.

Music is my rest.

Kapag ganito ang nararamdaman ko music lang nagpapatanggal nito.

At sa bawat minuto ako'y di natuto ipilit man iba ako'y maghihintay sayo ikaw ang aking ka piling sa huling sandali ih kasalanan ba kung puso na'tin ang magwawagi ih.

Hininto ko lang nung dumating si sir.

Discuss.

Discuss.

Break.

Hindi ako nagbreak nasa upuan lang ako nagcecellphone hindi tumitingin kahit saan mga mata ko tuyu na wala ng nailuluha pero parang gusto kong umiyak.

Sa pagkawala ba naman ng kaibigan ko pati ikaw ba naman iiwan din ako.

Lumipas ang ilang oras uwian na namadali lumabas si paul kaya namadali ako baka maiwan niya ko dito at hindi maiuwi.

“Hindi mo ba ko sasabay?”Sumisingot na sabi ko.

“Magjeep ka nalang.”Cold niya.

“Ano problema?”

“Wala.”

“Meron eh,ano yon?”

“Wag kang makulit sabi ng wala wala.”